Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

Η νεο-Ελληνική πολιτική σκηνή και οι "νοικοκυραίοι". (1)

Μερικές απλές αλήθειες:
Τι θέλουν οι νοικοκυραίοι; Τάξη, ασφάλεια και συνεχή αύξηση των ιδιωτικών τους απολαύσεων.
Ποιοί είναι οι νοικοκυραίοι; Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, δηλαδή σχεδόν όλοι μας.
Τι πρέπει να κάνουν τα πολιτικά κόμματα για να κατακτήσουν την εξουσία; Να κολακεύουν και να προσεταιρίζονται τους νοικοκυραίους.
Πως το κατορθώνουν αυτό; Ικανοποιώντας τα γούστα, τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους.
Ποιος τα κατάφερε καλύτερα από όλους σε αυτόν τον ρόλο στις πρόσφατες ευρωεκλογές;
Ο Καρατζαφέρης.
Ποιος θα τα καταφέρει ακόμη καλύτερα στο μέλλον;
O Kαρατζαφέρης και άλλοι πολιτικοί που θα βαδίσουν στο δρόμο που χαράζει εκείνος.


Έχουν άδικο οι νοικοκυραίοι όταν θέλουν αυτά που θέλουν και με τον τρόπο που τα θέλουν;
Είναι θέμα γούστου, προτιμήσεων και αξιολογήσεων που κάνει ο καθένας σε αυτή την ζωή.
Η ουσία είναι ότι αυτοί είναι η πλειοψηφία και το παιχνίδι παίζεται κατά το γούστο τους. Όλα τα υπόλοιπα είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Επί της ουσίας, οι νοικοκυραίοι δεν θέλουν να ζουν σε συνθήκες διακινδύνευσης, κυριολεκτικά μιλώντας τα απεχθάνονται. Τα δημοκρατικά καθεστώτα-όχι τα ψευδεπίγραφα- αλλά εκείνα που όντως είναι δημοκρατικά, δηλαδή εκείνα όπου ο κυρίαρχος λαός νομοθετεί, δικάζει και κυβερνά χωρίς αντιπροσώπους και διαμεσολαβήσεις, είναι καθεστώτα διακινδύνευσης, όπως το έλεγε και ο Ρουσώ στους αστούς συμπολίτες του της Γενεύης. Και είναι καθεστώτα διακινδύνευσης διότι απλούστατα στηρίζονται στην κρίση και την συναπόφαση των πολιτών που αναλαμβάνουν όλη των ευθύνη των πράξεων και των επιλογών τους. «Έδοξε τη Βουλή και τω Δήμω», έτσι ξεκινούσαν τα ψηφίσματα της εκκλησίας του Δήμου των Αθηναίων. Κι όταν ο Περικλής ανέβηκε σε ένα ξύλινο βάθρο για να εκφωνήσει τον περίφημο επιτάφιό του για τους νεκρούς του πρώτου χρόνου του πελοποννησιακού πολέμου(431-404 π.χ), είπε ανάμεσα στα άλλα «Μόνοι μεν γαρ νομίζομέν τε ουκ απράγμονα αλλ’ αχρείον τον μηδέν μετέχοντα τώνδε», δηλαδή μόνοι εμείς θεωρούμε όχι φιλήσυχο πολίτη αλλά άχρηστο υποκείμενο (βλέπε τενεκέ ξεγάνωτο) αυτόν που δεν συμμετέχει καθόλου στην διαχείριση των κοινών υποθέσεων.

Δεν υπάρχουν σχόλια: