Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

ΚΑΖΑΜΙΑΣ 2011 - Από τον πιτσιρίκο

ΚΑΖΑΜΙΑΣ 2011

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
Ανοίγουν τα κλειστά επαγγέλματα και κλείνουν τα ανοιχτά - λόγω έλλειψης δουλειάς. Οι θιγόμενοι επαγγελματίες -αντί να κάνουν συλλαλητήρια και πορείες διαμαρτυρίας- αποφασίζουν να προβούν σε μια πρωτότυπη μορφή αντίστασης: οι φαρμακοποιοί αναλαμβάνουν να οδηγήσουν τα ταξί, οι ταξιτζήδες γίνονται φουρνάρηδες, οι δικηγόροι οδοντοτεχνίτες και οι κομμώτριες γίνονται δικηγόροι. Περιέργως, όλα λειτουργούν όπως πριν - είμαστε λαός με πολλά ταλέντα. Στις εκπτώσεις, οι τιμές φτάνουν σε εξευτελιστικά χαμηλά επίπεδα αλλά αυτοί που ψωνίζουν είναι ελάχιστοι και τα μαγαζιά κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί τεράστια ζήτηση στα λίγα μαγαζιά που έχουν απομείνει και οι τιμές να φτάσουν σε αστρονομικά ύψη - σε περίοδο εκπτώσεων, ένα μπλουζάκι στο Zara κοστίζει όσο τρία διαμερίσματα στο Μανχάταν. Χρεοκοπεί η Πορτογαλία.
Οι Atenistas κλιμακώνουν τη δράση τους με μαξιλαροπόλεμο στα Ταμπούρια.

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
Ο Μπόμπολας κλείνει την ιστορική εφημερίδα «Έθνος», επειδή παίρνει τα δημόσια έργα ούτως ή άλλως, οπότε δεν την χρειάζεται πια. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, η ΕΣΗΕΑ αποφασίζει να αντιδράσει σκληρά και κηρύσσει στάση εργασίας είκοσι δευτερολέπτων. Η Γιάννα Αγγελοπούλου ανακοινώνει την ίδρυση Κινήματος Πολιτών - το νέο κίνημα ονομάζεται «Δημοκρατική Δυναστεία» και έχει για σήμα έναν πολυέλαιο. Συλλαμβάνονται 20 χιλιάδες μέλη της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς και ανακαλύπτονται 3 εκατομμύρια όπλα σε 6 χιλιάδες γιάφκες. Οι ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων ξεσηκώνονται -επειδή οι γιάφκες θα μείνουν ξενοίκιαστες- και η κυβέρνηση αναγκάζεται να ελευθερώσει όλους τους συλληφθέντες, με τον όρο πως θα συνεχίσουν να πληρώνουν τα νοίκια και τα κοινόχρηστα. Χρεοκοπεί και η Ισπανία. Την ημέρα των ερωτευμένων, οι Atenistas εξορμούν στο ρέμα του Ποδονίφτη και φιλούν τα βατράχια στο στόμα, με αποτέλεσμα να μετατραπούν σε μαλλί της γριάς - όχι τα βατράχια, οι Atenistas.

ΜΑΡΤΙΟΣ
Ξεκινάει στην ΕΡΤ η νέα εκπομπή της Έλλης Στάη «Η οδύσσεια μιας συμβασιούχας με πράσινα μάτια». Η Έλλη Στάη εμφανίζεται με μαύρη ρίζα και όλοι οι Έλληνες ξεσπάνε σε κλάματα - ούτε για την Κατερίνα Λέχου στο «Νησί» δεν έπεσε τέτοιος θρήνος. Συνεχίζονται οι πορείες διαμαρτυρίας, οι οποίες καταλήγουν έξω από τη Βουλή - εκτός από το ΠΑΜΕ που διαδηλώνει στο Γοργοπόταμο και στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Ο Θόδωρος Πάγκαλος βγαίνει μόνος του από τη Βουλή για να αγοράσει σαράντα σοκοφρέτες από το περίπτερο και δέχεται επίθεση από οργισμένους συνταξιούχους που του παίρνουν τις σοκοφρέτες και τις τρώνε μόνοι τους. Την επόμενη ημέρα, ο πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος διατάζει να ναρκοθετηθεί ο χώρος έξω από τη Βουλή και ανακοινώνει στους βουλευτές πως στο εξής θα μπαίνουν και θα βγαίνουν στη Βουλή από τους υπονόμους. Χρεοκοπεί και η Ιταλία. Ο Μπερλουσκόνι, για να το ξεπεράσει, πηδάει δυο 15χρονες Βιετναμέζες. Για να δικαιολογηθεί, υποστηρίζει πως ήθελε να πηδήσει μόνο τη μία αλλά η άλλη δεν έφευγε από το κρεβάτι, οπότε της τον σφύριξε κι αυτηνής, για να μην έχει παράπονο. Τελικά αποδεικνύεται πως οι δυο Βιετναμέζες είναι σιαμαίες. Ο Μπερλουσκόνι επικαλείται έναν παλιό νόμο του Μουσολίνι -που προβλέπει ότι στο πήδημα ανήλικων σιαμαίων από το Βιετνάμ λαμβάνεται υπόψη το άθροισμα των ηλικιών τους- και την γλιτώνει.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ
Διεξάγονται εκλογές αλλά δεν πάει κανείς να ψηφίσει, οπότε ακυρώνονται. Ο Γιώργος Παπανδρέου δηλώνει πως ο λαός δεν πήγε στις κάλπες επειδή συμφωνεί απόλυτα με την πολιτική της κυβέρνησης. Για να αποφύγουν το λουκέτο, το Mega και το Al­ter συγχωνεύονται - το νέο κανάλι λέγεται «Mi­cro­cos­mos». Στα παράθυρα του δελτίου ειδήσεων του νέου καναλιού υπάρχει πολυκοσμία και δεν χωράνε όλοι, οπότε ο Χατζηνικολάου κάθεται στα γόνατα του Πρετεντέρη, η Τρέμη αγκαλιά με την Κάτια Μακρή και ο Καψής στον ώμο του Τράγκα - ο Τράγκας τον λέει «παπαγαλάκι» και ο Καψής τον τσιμπάει με το ράμφος του. Ο Παύλος Τσίμας δεν θέλει να κάτσει στα γόνατα του Άκη Παυλόπουλου και αποφασίζει να γίνει συμπαρουσιαστής της Αννίτας Πάνια στη νέα εκπομπή «Mas­ter Παρατράγουδα», αλλά η Αννίτα ξενερώνει με τον Τσίμα, τον αποκαλεί «χαλβά», αποχωρεί από την εκπομπή και γίνεται συμπαρουσιάστρια του Γιώργου Καπουτζίδη και της Δούκισσας Νομικού στο «Just the three of us». Οι Atenistas αποφασίζουν να ριζοσπαστικοποιήσουν τη δράση τους - εγκαταλείπουν τα ρεσώ και βγαίνουν στους δρόμους με μανουάλια. Χρεοκοπεί το Βέλγιο.

ΜΑΙΟΣ
Η Ελλάδα συμμετέχει στο διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον με τους Atenistas και το τραγούδι «Βάψε ροζ τη ζαρντινιέρα κι έλα να σου κάνω αέρα». Στη διάρκεια της τρίλεπτης εμφάνισής τους στη σκηνή της Γιουροβίζιον, οι Atenistas μαγειρεύουν, σφουγγαρίζουν το πάτωμα, βάζουν πλυντήριο, απλώνουν μπουγάδα, φυτεύουν δέντρα, τα ποτίζουν, ταΐζουν πεινασμένα παιδάκια, βαράνε τα ταμπούρλα, κάνουν ποδήλατο, παίζουν κρυφτό και καταφέρνουν να κερδίσουν την πρώτη θέση, αφού τους ψηφίζουν όλες οι νοικοκυρές και όλοι οι πρόσκοποι της Ευρώπης. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας υποδέχεται τους Atenistas στην είσοδο του Προεδρικού Μεγάρου και οι Atenistas τον περνάνε στο απέναντι πεζοδρόμιο με το ζόρι, επειδή είναι γέρος και πρέπει να κάνουν μια καλή πράξη. Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος καλεί τους Atenistas να τραγουδήσουν την επόμενη Κυριακή στη Μητρόπολη Αθηνών, αλλά αυτοί αρνούνται ευγενικά επειδή την Κυριακή έχουν οργανώσει μια δράση για να απομακρύνουν τις κατσαρίδες από τα φρεάτια των αποχετεύσεων. Η απομάκρυνση των κατσαρίδων δεν γίνεται με βίαιο τρόπο ή με χημικές ουσίες -οι Atenistas μισούν τη βία και τα χημικά-, αλλά τελικά τις πείθουν να αποχωρήσουν από τα φρεάτια μετά από έναν ειλικρινή και πολιτισμένο διάλογο μαζί τους. Χρεοκοπεί η Αυστρία - καλά να πάθει γιατί ήταν η μόνη χώρα που δεν έδωσε το δωδεκάρι της στους Atenistas.

ΙΟΥΝΙΟΣ
Ο AN­T1, o ΣΚΑΙ και το Star συγχωνεύονται, για να αποφύγουν τη χρεοκοπία. Το νέο κανάλι ονομάζεται «Tourko­barok» και στο πρόγραμμά του κυριαρχούν τα τούρκικα σίριαλ με οικολογικό περιεχόμενο, τα οποία προλογίζει η Πετρούλα Κωστίδου. Η Πετρούλα γίνεται η εμβληματική προσωπικότητα του νέου καναλιού και αναλαμβάνει να δενδροφυτεύσει μόνη της τα Ιμαλάια. Πριν ξεκινήσει την αποστολή της, η Πετρούλα επισκέπτεται τον Δαλάι Λάμα στην Ινδία, τον αποκαλεί «σέξι καράφλα» και χορεύει μαζί του τσιφτετέλι. Η Μαριάννα Βαρδινογιάννη ανακοινώνει την ίδρυση ενός νέου Κινήματος Πολιτών, που ονομάζεται «Δημοκρατικό Μπότοξ» και έχει για σήμα την ίδια να δίνει σαμπάνια με το μπιμπερό σε ένα παιδί με καρκίνο. Το Athens Pride εξελίσσεται σε μια παταγώδη αποτυχία, αφού οι γκέι, οι λεσβίες και οι τρανσέξουαλ -αντί να ιδροκοπάνε στην Κλαυθμώνος - προτιμούν να πάνε για μπάνιο. Ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος κατηγορεί για την αποτυχία της διοργάνωσης τους Atenistas - για την ακρίβεια, δηλώνει πως «οι Atenistas είναι το Athens Pride του χειμώνα». Οι Atenistas παίρνουν ανάποδες και τον φυτεύουν στον Εθνικό Κήπο δίπλα σε έναν μαϊντανό, αφού πρώτα τον βάφουν φούξια. Χρεοκοπεί η Ελβετία, αλλά σκασίλα μας, γιατί δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

ΙΟΥΛΙΟΣ
Ο ιδρυτής του Wik­ileaks, Τζούλιαν Ασάντζ, επισκέπτεται την Ελλάδα, μετά από επίσημη πρόσκληση της ελληνικής κυβέρνησης η οποία εγγυάται την προστασία του. Την επόμενη ημέρα, δυο Ελληνίδες τον κατηγορούν πως τις ξεπαρθένεψε χωρίς προφυλακτικό -αφού πρώτα τους υποσχέθηκε πως θα τις παντρευτεί-, αλλά, μετά το ξεπαρθένεμα, τους είπε ότι πάει να αγοράσει τσιγάρα και εξαφανίστηκε. Ο Ασάντζ συλλαμβάνεται και -μετά από πρόταση του Θόδωρου Πάγκαλου- μεταφέρεται αεροπορικώς στην πρεσβεία μας στην Κένυα, για να μην πέσει στα χέρια των Αμερικανών. Δυο μέρες μετά, ο Ασάντζ καταλήγει στο Γκουαντάναμο δεμένος χειροπόδαρα και ο Θόδωρος Πάγκαλος δηλώνει: «Είμαι υπερήφανος για τον τρόπο που χειρίστηκα το ζήτημα, γιατί απάλλαξα τη χώρα από μία τρομακτική περιπέτεια». Χρεοκοπεί η Κύπρος και οι Ελληνοκύπριοι μεταναστεύουν μαζικά στα κατεχόμενα για να βρουν δουλειά. Οι Atenistas εξορμούν στα βράχια της Πειραϊκής -που κοιμάται ο Στέλιος ο μπεκρής- και ζωγραφίζουν πάνω σε όλα τα βότσαλα ένα ηλιοβασίλεμα κι ένα δάκρυ.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
Στη χώρα δεν υπάρχει τουρίστας ούτε για δείγμα, επειδή η εγκληματικότητα έχει φτάσει στα ύψη και η Ελλάδα θεωρείται πια επικίνδυνος προορισμός διακοπών - επίσης, θεωρείται εξαιρετικά επικίνδυνος τόπος διαμονής. Ο υπουργός Τουρισμού Παύλος Γερουλάνος καλεί τους Έλληνες να αντιμετωπίζουν με σεβασμό τους τουρίστες και φέρνει ως παράδειγμα τους Ινδούς, οι οποίοι, αν και πεινάνε, δεν τρώνε τις αγελάδες. «Οι τουρίστες είναι οι ιερές αγελάδες των Ελλήνων» δηλώνει ο κ. Γερουλάνος, αλλά οι Έλληνες, ούτως ή άλλως, δεν τους τρώνε ακόμα τους τουρίστες - για την ώρα, τους κλέβουν τα πορτοφόλια και τις αποσκευές. Αν η αγελάδα είχε πορτοφόλι και κοσμήματα, μπορεί να της τα έπαιρναν οι Ινδοί - από την άλλη, δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο οι Ινδοί να ληστεύουν εδώ και χρόνια τις αγελάδες, αφού δεν έχουμε δει ποτέ καμιά αγελάδα με τσάντα και δαχτυλίδια. Οι Atenistas πάνε διακοπές στην Ίμπιζα για να ξεσκάσουν, αλλά - επειδή είναι πολύ του καθήκοντος- ορμάνε στις παραλίες και μαζεύουν τις γόπες, τις καπότες και τις κουράδες. Η δράση των Atenistas εξαγριώνει τους Ibizis­tas, οι οποίοι τους επιτίθενται, τους κάνουν μπλε μαρέν και τους πετάνε στη θάλασσα. Χρεοκοπεί το Λουξεμβούργο, αλλά το γεγονός περνάει απαρατήρητο, αφενός επειδή όλοι λείπουν σε διακοπές και αφετέρου επειδή κανείς ποτέ δεν ασχολείται με το Λουξεμβούργο.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
Ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης, συγχωνεύεται ο «Ριζοσπάστης» με την «Αυγή». Η νέα εφημερίδα ονομάζεται «Ας όψεται η ανάγκη» και κυκλοφορεί μια φορά τον μήνα, επειδή κάθε φύλλο πρέπει πρώτα να εγκριθεί από την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, τις 69 συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και τη σορό του Λένιν. Η Εκκλησία της Ελλάδος βρίσκει την ευκαιρία να επιτεθεί για μια ακόμα φορά στο πολιτικό σύστημα και κατηγορεί το ΚΚΕ για τη σημερινή κατάντια της χώρας - ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δηλώνει πως, αν η ηγεσία του ΚΚΕ είχε αφήσει τον Άρη Βελουχιώτη να μπει στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του ΄44, η χώρα θα είχε γλιτώσει τόσο από τον καπιταλισμό όσο και από το παπαδαριό. Τη σκυτάλη παίρνει ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, ο οποίος δηλώνει πως η Συμφωνία της Βάρκιζας ήταν το μεγάλο λάθος του ΕΑΜ και πως ο ΕΛΑΣ δεν έπρεπε να παραδώσει τα όπλα του, ενώ αφήνει άφωνους τους πάντες, όταν αποκαλύπτει πως δεν ήθελε να ορκίσει δήμαρχο τον Γιάννη Μπουτάρη επειδή τον θεωρεί καπιταλιστικό γουρούνι. Η κατάσταση στη χώρα βρίσκεται εκτός ελέγχου και οι Atenistas -για να εκφράσουν την αντίθεσή τους- μαζεύονται στη σπηλιά του Νταβέλη και τραβάνε τα βυζιά τους, ακούγοντας τη Λιλιπούπολη. Χρεοκοπεί και η Ολλανδία, σε ένδειξη συμπαράστασης στο Βέλγιο και το Λουξεμβούργο.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ανακοινώνει την ίδρυση ενός ακόμα Κινήματος Πολιτών. Το νέο κίνημα ονομάζεται «Δημοκρατική Αμνησία» και έχει για σήμα τον Μαθουσάλα. Ο Λουκάνικος, ο σκύλος- επαναστάτης, ξεκινάει απεργία πείνας έξω από τη Βουλή, επειδή αγανάκτησε πια να βλέπει τόσους μήνες τους Έλληνες να μαζεύονται όλο τσαμπουκά και τελικά να αποχωρούν σαν κότες. Δίπλα στον Λουκάνικο, υπάρχει μια πινακίδα που γράφει «Θα επαναστατήσετε επιτέλους ή τσάμπα γαβγίζω;». Η περιπέτεια του Λουκάνικου γίνεται πρωτοσέλιδο σε μεγάλες εφημερίδες του εξωτερικού, ευαισθητοποιεί την παγκόσμια κοινή γνώμη και ακούγονται φωνές που ζητούν να σβηστεί το χρέος της Ελλάδας για να ζήσει ο σκύλος. Άνδρες των ΜΑΤ και ομάδες αντιεξουσιαστών -σε μια προσπάθεια να φέρουν στο κέφι τον Λουκάνικο- παίζουν πόλεμο με δακρυγόνα, πέτρες και μολότοφ μπροστά από τη Βουλή, αλλά ο Λουκάνικος δεν γυρνάει ούτε να τους κοιτάξει. Οι Atenistas οργανώνουν καθιστική διαμαρτυρία στο Σύνταγμα -για να συμπαρασταθούν στον Λουκάνικο- και τρώνε κόκαλα κουνώντας τις ουρές τους. Χρεοκοπεί η Μύκονος.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ
Ο Λουκάνικος συνεχίζει την απεργία πείνας, αρνείται να δεχτεί τροφή από ορό, γίνεται σύμβολο του αγώνα και η Ελλάδα κρατάει την ανάσα της.
Κλείνει ο Al­pha γιατί έχει και η μαλακία τα όριά της. Ο Mi­cro­cos­mos (που προέκυψε από τη συγχώνευση Mega και Al­ter) και το Tourko­barok (που προέκυψε από τη συγχώνευση AN­T1, ΣΚΑΙ και Star) συγχωνεύονται. Το νέο κανάλι ονομάζεται ΥΕΝΕΔ και προσφέρει στους τηλεθεατές ένα πλούσιο ελληνικό πρόγραμμα, στο οποίο δεσπόζει ο «Άγνωστος Πόλεμος». Το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν μεγάλα οικονομικά προβλήματα και αποφασίζουν να ενωθούν μέχρι να περάσει η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού - μόλις ο καπιταλισμός σταθεί ξανά στα πόδια του, θα διασπαστούν και θα δώσουν τη μάχη για τη νίκη του σοσιαλισμού. Η Γαλλία χρεοκοπεί και η Κάρλα Μπρούνι χωρίζει τον Νικολά Σαρκοζί για να παντρευτεί τον σωματοφύλακά του - ακόμα μια νίκη του λαϊκού κινήματος. Οι Atenistas διαπιστώνουν πως οι δράσεις τους δεν οδηγούν πουθενά και αποφασίζουν να βγουν στο βουνό, όχι για να φυτέψουν πεύκα και κυπαρίσσια, αλλά για να ξεκινήσουν το ένοπλο αντάρτικο - για να παραπλανήσουν τις δυνάμεις καταστολής, αλλάζουν όνομα και λέγονται πια «Manikiouris­tas».

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
Χρεοκοπεί η Γερμανία και χτίζεται ξανά το Τείχος του Βερολίνου. Εκατομμύρια Γερμανοί προσπαθούν να πηδήσουν το Τείχος για να πάνε στην Ανατολική Γερμανία και να έχουν τουλάχιστον ένα πιάτο φαΐ και στέγη, αλλά οι στρατιώτες της Δυτικής Γερμανίας τους πυροβολούν στο ψαχνό -όσοι επιζούν μεταφέρονται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου. Στην Αθήνα, οι διαδηλώσεις συνεχίζονται και οι ασφαλίτες είναι χιλιάδες. Η παρουσία τους δεν ενοχλεί τους διαδηλωτές, αφού οι ασφαλίτες κατεβαίνουν πια οργανωμένοι σε δικό τους μπλοκ - έχουν να πληρωθούν δέκα μήνες και διαδηλώνουν κι αυτοί ενάντια στο σύστημα.

Μετά από 79 ημέρες απεργίας πείνας πεθαίνει ο Λουκάνικος. Οι τοίχοι της Αθήνας γεμίζουν αμέσως με το σύνθημα «Ο Λουκάνικος ζει!». Για να αποφύγει τη λαϊκή κατακραυγή, ο Γιώργος Παπανδρέου απευθύνει διάγγελμα από την ΥΕΝΕΔ στον ελληνικό λαό και δηλώνει πως η κηδεία του Λουκάνικου θα γίνει δημοσία δαπάνη και θα του αποδοθούν τιμές αρχηγού κράτους. Την ημέρα της κηδείας του Λουκάνικου, όλος ο λαός της Αθήνας είναι στους δρόμους. Την στιγμή που ο Γιώργος Παπανδρέου ακουμπάει το φέρετρο του Λουκάνικου και λέει «σε αυτό το φέρετρο ακουμπάει όλη η Ελλάδα», ο Λουκάνικος πετάγεται όρθιος και του δαγκώνει το χέρι. Στη συνέχεια, ξεχύνεται τρέχοντας προς τη Βουλή, ενώ εκατομμύρια λαού τον ακολουθούν. Οι Έλληνες, με ηγέτη έναν τετραπέρατο αδέσποτο σκύλο, γκρεμίζουν επιτέλους το άθλιο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο!

Καλή χρονιά και καλή τύχη!

Στον Λουκάνικο

http://www.thepressproject.gr/theme.php?id=2811

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Η πολιτική «μετάλλαξη» του ΠΑΣΟΚ

Η κυβέρνηση νομοθετεί, και μάλιστα με τρόπο πολύ πιο τολμηρό, αυτά που κατακεραύνωνε από τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης

Του Κωνσταντινου Zουλα

Μια σειρά νόμων και αποφάσεων της Ν.Δ. που το ΠΑΣΟΚ πολέμησε με σφοδρό τρόπο ως αντιπολίτευση, υιοθετούνται πλέον από την κυβέρνηση ως δικές της επιλογές αναδεικνύοντας με τον πιο γλαφυρό τρόπο το πώς εξακολουθεί να «λειτουργεί» το πολιτικό «παιχνίδι» στη χώρα μας. Το αστειότερο, βέβαια, είναι ότι οι περισσότερες εξ αυτών αποτελούσαν μέχρι προ έτους αιτία ακραίων αντιπαραθέσεων ανάμεσα στα δύο κόμματα, με το ΠΑΣΟΚ να τις χαρακτηρίζει «ανάλγητες και νεοφιλελεύθερες επιλογές των γαλάζιων» και τη Ν. Δ. να διστάζει να τις φέρει εις πέρας είτε από ιδεολογικές ενοχές είτε από αναποφασιστικότητα, είτε και από ανικανότητα. Για να διαπιστώνεται σήμερα το πολιτικώς παράδοξο να τις υλοποιεί και μάλιστα με τρόπο πολύ πιο τολμηρό το κόμμα που κατεξοχήν τις πολέμησε.

Με πλέον πρόσφατη την πλήρη υπαναχώρηση του ΠΑΣΟΚ στο θέμα της απόσυρσης των Ι.Χ. την οποία επανεξήγγειλε την Πέμπτη, ενώ επί Ν.Δ. την είχε χαρακτηρίσει «προνομιακή μεταχείριση ενός πάμπλουτου κλάδου», ας θυμηθούμε τους επίμαχους νόμους και αποφάσεις, κι ο καθείς ας βγάλει τα συμπεράσματά του:

Η πρώτη κυβερνητική «τούμπα» διαπιστώθηκε στο κινεζικό πρότζεκτ της Cosco στον Πειραιά. Δεν χρειάστηκαν παρά λίγες εβδομάδες για να «εκδιωχθεί» η κ. Λούκα Κατσέλη από τη «διαπραγμάτευση» και να επικρατήσει η λογική Πάγκαλου που της είπε «θα χαθούμε, αν χάσουμε τους Κινέζους». Αμέσως μετά, ακολούθησε η πλήρης αλλαγή στάσης του ΠΑΣΟΚ και στον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, με τις εντελώς αντίθετες (από τις προεκλογικές) διαβεβαιώσεις του κ. Παπανδρέου προς τον κ. Πούτιν.

Ολική ήταν η πράσινη οπισθοχώρηση και στην Ολυμπιακή. Τα περί «πράσινης» ανάκτησης μέρους της ιδιοκτησίας από το κράτος ξεχάστηκαν γρήγορα, ενώ χωρίς άλλο έχει δίκιο ο κ. Κ. Χατζηδάκης όταν δηλώνει ότι «το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να με… ευγνωμονεί, διότι αν δεν είχε γίνει η πώληση, σήμερα η Ολυμπιακή θα έκλεινε αύτανδρη»

Ανάλογη πολεμική είχε δεχθεί η Ν.Δ. και όταν αποπειράθηκε το 2005 να προχωρήσει σε κάποιες παρεμβάσεις στις ΔΕΚΟ. Η εισηγούμενη άρση της νομιμότητας για τους νεοπροσλαμβανόμενους και η πρόταση ευελιξίας στις συμβάσεις των προβληματικών εταιρειών είχε καταγγελθεί ως ακραία νεοφιλελεύθερη επιλογή, εξ ού και εγκαταλείφθηκαν από την κυβέρνηση Καραμανλή η οποία ουδέποτε εφήρμοσε τις επιλογές της που ωχριούν μπροστά στο σημερινό τσουνάμι στις ΔΕΚΟ.

«Ξεπούλημα»

Αξιοποίηση των ακινήτων, αυξήσεις των εισιτηρίων και μείωση των δρομολογίων προέβλεπε και ο νόμος 3717/08 της Ν.Δ. για τη σωτηρία του ΟΣΕ που χαρακτηρίστηκε από το ΠΑΣΟΚ «ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας». Στις κεντρικές του γραμμές, ωστόσο, η λύση που εισηγείται ο κ. Ρέππας ουδεμία διαφορά έχει από το σχέδιο της Ν. Δ., ίσως γιατί λέγεται ότι διατήρησε τους ίδιους ξένους συμβούλους.

Για την περιβόητη περαίωση και τον τρόπο που αντιμετώπισε το ΠΑΣΟΚ τις τράπεζες τα σχόλια περιττεύουν. Το αποδεικνύει η αμηχανία του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, όταν συχνά - πυκνά καλείται να εξηγήσει γιατί δεν συνιστά «ομολογία αποτυχίας» της φορολογικής του πολιτικής η περαίωση, όταν έτσι είχε χαρακτηρίσει το 2008 την ανάλογη επιλογή Αλογοσκούφη, ενώ τα 25 δισ. που έδωσε το ΠΑΣΟΚ στις τράπεζες ήρθαν απλώς να... προστεθούν στα «σκανδαλώδη 28 δισ. ευρώ της Ν.Δ.».

Τα στελέχη της Ρηγίλλης, τέλος, σκοπεύουν να αναδείξουν μια σειρά σημερινών αποφάσεων που, κατά την άποψή τους, συνιστούν υφαρπαγή δικών τους. Μεταξύ άλλων υποστηρίζουν ότι η διευκόλυνση στην ίδρυση των επιχειρήσεων, οι ρυθμίσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η «Διαύγεια» ή ακόμη και το fast track του κ. Χ. Παμπούκη υπήρχαν στα συρτάρια των υπουργείων και έγιναν με copy-paste πράσινα ν/σ.

Αν μη τι άλλο, ουδείς μπορεί να καταλογίσει στην σημερινή κυβέρνηση ότι –έστω και καθυστερημένα– δεν αναπροσαρμόζει τις επιλογές της στις απαιτήσεις των καιρών.

Οι παλινωδίες με το κάπνισμα

Ενας φαινομενικά απλός νόμος, αυτός που αφορά την απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους αποτελεί μάλλον το πιο ενδεικτικό παράδειγμα της ανακολουθίας και των δύο κομμάτων εξουσίας σε σχέση με τον τρόπο που καλούνται να εφαρμόσουν τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις όταν εναλλάσσονται στην εξουσία. Είναι πραγματικά εξοργιστικό ότι η πλήρης απαγόρευση του τσιγάρου υποτίθεται ότι ισχύει διά νόμου ήδη από την εποχή που ο κ. Αλ. Παπαδόπουλος είχε την ηγεσία του υπουργείου Υγείας το 2002. Ο τότε υφυπουργός κ. Εκτωρ Νασιώκας είχε βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε ένα νόμο που υποτίθεται ότι απαγόρευε ρητώς το κάπνισμα σε όλους τους δημόσιους χώρους, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα ταξί κ. λπ. αξιώνοντας μόνον από τα εστιατόρια και τα μπαρ να δημιουργήσουν ειδικούς χώρους καπνιζόντων. Η Ν. Δ. είχε σε γενικές γραμμές συμφωνήσει, αν και χαρακτήριζε την επιλογή Νασιώκα «άτολμη».

Χρειάστηκαν οκτώ ολόκληρα χρόνια για να αποτολμήσει ο κ. Δημ. Αβραμόπουλος μια ανάλογη ρύθμιση που ψηφίστηκε μεν από το ΠΑΣΟΚ, αλλά χαρακτηρίστηκε τούτη τη φορά από τους πράσινους «άτολμη» με το επιχείρημα ότι άφηνε πολλά «παράθυρα» λόγω των εξαιρέσεών της.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Η κ. Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου υποτίθεται ότι αυστηροποίησε το καλοκαίρι που μας πέρασε το νόμο της Ν. Δ. επιβάλλοντας πλήρη απαγόρευση στους δημόσιους χώρους (εξαιρώντας τα καζίνο και τα... μπουζούκια) και ο διάδοχός της κ. Ανδ. Λοβέρδος, διαπιστώνοντας ότι ο νόμος στην πράξη αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά κουρελόχαρτο, σκέφτεται να επιστρέψει λέει στις ρυθμίσεις Αβραμόπουλου ή –γιατί όχι– στις αντίστοιχες του κ. Νασιώκα. Και κάπως έτσι, η (πολιτική) ζωή συνεχίζεται...

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ


Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Ερίκ Τουσέν: «Ανοίξτε τα βιβλία του δημόσιου χρέους»! (Επίκαιρα, 9-15/12/2010)

Στη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου που θα δώσει τα νομικά και ηθικά επιχειρήματα για την παύση πληρωμών του δημοσίου χρέους καλεί ο διακεκριμένος επιστήμονας και αγωνιστής Ερίκ Τουσαίν στη βαρυσήμαντη συνέντευξη που παραχώρησε στα Επίκαιρα. Ο Ερίκ Τουσαίν δεν μιλάει στη βάση υποθέσεων. Έχοντας ενεργή συμμετοχή στην Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου που συγκρότησε ο πρόεδρος του Ισημερινού, Ραφαέλ Κορέα, πριν τρία χρόνια μεταφέρει την πολύτιμη εμπειρία του από τις καθόλα νόμιμες μεθόδους που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος του Ισημερινού για να απαλλαγεί από ένα μεγάλο μέρος του δημοσίου χρέους. Μέχρι και την δευτερογενή αγορά χρησιμοποίησε ο Κορέα με τις κατάλληλες κινήσεις για να μειώσει το δημόσιο χρέος. Υπήρχε όμως πολιτική βούληση, όχι άνευ όρων παράδοση στους ξένους πιστωτές και διαπόμπευση της χώρας, όπως στην Ελλάδα!

Ο Ερίκ Τουσαίν είναι ιστορικός και πολιτικός επιστήμονας, ιδρυτής και πρόεδρος της Επιτροπής για την Κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM, www.cadtm.org). Έχει συγγράψει πολλά βιβλία για συναφή θέματα (Your money or your life! The tyranny of global finance, The World Bank: a never ending coup d’ etat, και άλλα). Το πιο πρόσφατο βιβλίο του που έγραψε μαζί με την Νταμιέν Μιλιέτ κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη του 2010 και καταπιάνεται με το θέμα του παγκόσμιου χρέους και τις ευθύνες του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Τίτλος του: The debt, the IMF and the World Bank, sixty questions sixty answers (εκδόσεις Monthly Review).

- Ποια είναι τα ειδικά χαρακτηριστικά της κρίσης δημοσίου χρέους που έχει ξεσπάσει εδώ και έναν χρόνο στην ευρωζώνη, διαφοροποιώντας την από άλλες κρίσεις χρέους που έχουν εμφανιστεί στο παρελθόν σε χώρες του Τρίτου Κόσμου;

- Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της κρίσης είναι ότι αποτελεί δημιούργημα των ιδιωτικών τραπεζών κυρίως της Γερμανίας και της Γαλλίας που πλήττει τις χώρες της περιφέρειας (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, κ.α.) και του πρώην Σοβιετικού μπλοκ που εντάχθηκε στην ΕΕ την προηγούμενη δεκαετία. Πρόκειται λοιπόν για μια κρίση που εξελίχθηκε εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτή η κρίση αποτελεί επίσης δημιούργημα, κι αυτό είναι ένα δεύτερο χαρακτηριστικό της, των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόστηκαν τις δεκαετίες ’80 – ’90 κι ως βασικό τους χαρακτηριστικό είχαν την μείωση των φόρων που πλήρωναν οι επιχειρήσεις και οι πλούσιοι. Το αποτέλεσμα στη συνέχεια ήταν να μειωθούν απότομα τα κρατικά έσοδα και να ανοίξει ο δρόμος για την σημερινή δημοσιονομική κρίση. Ανεξάρτητα δηλαδή από τις επιπλέον συγκυριακές αιτίες, η κρίση προετοιμάστηκε από τις φιλο-επιχειρηματικές πολιτικές των προηγούμενων δύο δεκαετιών.

Η τρίτη αιτία, που αποτέλεσε και τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, ήταν το κόστος για τη διάσωση των ιδιωτικών τραπεζών σε χώρες όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία.

- Όπως συνέβη και στην Ελλάδα. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν θέσει στη διάθεση των τραπεζιτών την τελευταία τριετία, υπό την μορφή ρευστού και εγγυήσεων, 78 δισ. ευρώ!

- Σε αυτή την κατηγορία της Ισπανίας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ελλάδας θα ενταχθεί εντός λίγων εβδομάδων και η δική μου χώρα, το Βέλγιο. Κι αυτό λόγω της διάσωσης από το κράτος των τριών μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών της Fortis, της Dexia και της KBC που είχε εκτεθεί πάρα πολύ στην ανατολική Ευρώπη και επίσης στην Ιρλανδία, κατέχοντας κρατικά ομόλογα ύψους 20 δισ. ευρώ.

- Κι ο λογαριασμός τώρα μεταβιβάζεται στους πολίτες;

- Ακριβώς! Τα ιδιωτικά χρέη μεταβιβάζονται στις δημόσιες αρχές και γι αυτό έχουμε την απογείωση του δημοσίου χρέους. Ως συνέπεια η έκρηξη του δημοσίου χρέους γίνεται μια πολύ καλή αφορμή για ένα νέο κύμα νεοφιλελεύθερων πολιτικών, πρωτοφανούς αγριότητας. Κι εννοώ αυτό που γίνεται στη χώρα σας, το οποίο μπορεί κάλλιστα να συγκριθεί με ότι συνέβη στις χώρες του Τρίτου Κόσμου από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα με τη συμμετοχή του ΔΝΤ το οποίο έχει μια τεράστια εμπειρία σε αυτό τον τομέα. Οι ίδιες καταστροφικές, εγκληματικές πολιτικές εφαρμόζονται και σήμερα στην Ελλάδα, όπου μεταφέρεται αυτούσια όλη αυτή η αρνητική εμπειρία.

- Ο εφιάλτης πάντως του ΔΝΤ και του δημοσίου χρέους δεν αποτελεί μονόδρομο και χώρες όπως ο Ισημερινός απαλλάγηκαν από τα δεσμά τους. Πως έγινε αυτό;

- Στο τέλος του 2006 ο Ραφαέλ Κορέα κέρδισε τις προεδρικές εκλογές με βασική του εξαγγελία να τερματιστεί η απαράδεκτη κατάσταση με το εξωτερικό χρέος που απομυζούσε τους σπουδαιότερους πόρους της οικονομίας. Τον Ιούλιο του 2007 δημιούργησε με προεδρικό διάταγμα μια Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του δημοσίου χρέους – εγχώριου και διεθνούς. Η έρευνα αφορούσε 30 ολόκληρα χρόνια από το 1976 μέχρι το 2006. Ο λογιστικός έλεγχος έγινε επίσης με την ουσιαστική συμμετοχή 12 ατόμων που προέρχονταν από την κοινωνία των πολιτών, από την κοινότητα των ιθαγενών που αποτελούν το 50% του πληθυσμού και αλλού. Επίσης 6 άτομα, ειδικοί για την ακρίβεια, προέρχονταν από το εξωτερικό.

- Ήσασταν ένας εξ αυτών…

- Ναι. Το κοινό χαρακτηριστικό όλων μας ήταν η μεγάλη εμπειρία που είχαμε από την ανάλυση του διεθνούς χρέους. Τεράστια σημασία είχε επίσης η απόφαση του Ραφαέλ Κορέα να υποστηρίξουν το έργο και τις αποφάσεις της Επιτροπής όλα τα όργανα του κράτους και αναφέρομαι στο υπουργείο Δικαιοσύνης, Οικονομικών, στις ανεξάρτητες αρχές κατά της διαφθοράς, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, το Ελεγκτικό Συνέδριο, κ.α. Όλοι αυτοί συμμετείχαν στις συνεδριάσεις μας. Δουλέψαμε εντατικά επί 14 μήνες, από τον Ιούλιο του 2007 μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2008. Αναλύσαμε κάθε είδους σύμβαση που είχε υπογραφεί στους τομείς της ασφάλειας, των εμπορικών πιστώσεων, μεταξύ τραπεζών – ακόμη και του ιδιωτικού τομέα, με το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα και άλλους πολυμερείς οργανισμούς. Βάλαμε επίσης στο μικροσκόπιο όλα τα διμερή δάνεια που είχε υπογράψει ο Ισημερινός με χώρες όπως η Ισπανία και η Γερμανία, ακόμη και τους όρους υπό τους οποίους συνάφθηκε το εσωτερικό χρέος. Σε αυτή τη δουλειά είχαμε τη βοήθεια 15 νομικών, ορκωτών λογιστών ελεγκτών, ειδικών στα δημόσια οικονομικά. Εξετάσαμε όχι μόνο όλα τα έγγραφα, αλλά και κάθε τι που αφορούσε το δανεισμό. Θέταμε για παράδειγμα το ερώτημα γιατί αυτό το δάνειο να συναφθεί με το συγκεκριμένο επιτόκιο και όχι με κάποιο άλλο, ποιο μέρος του αποπληρώθηκε, είχαμε το δικαίωμα να ανοίγουμε προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς αυτών που υπέγραφαν και παραλάμβαναν τα δάνεια. Επίσης ζητήσαμε παραστατικά από όλες τις τράπεζες για τα δάνεια που είχαν δοθεί ή υποτίθεται πως είχαν αποπληρωθεί γιατί έπρεπε να επιβεβαιωθεί κατά πόσο πραγματικά είχαν εξοφληθεί ακόμη και εκείνα τα δάνεια που θεωρητικά είχαν αποπληρωθεί.

- Η συμβολή των νομικών ποια ήταν;

- Ήταν αναντικατάστατη καθώς με τη βοήθειά τους εξετάσαμε τη νομιμότητα κάθε σύμβασης και των επιμέρους όρων της, τη συμβατότητά τους με το σύνταγμα της χώρας, το διεθνές δίκαιο και επίσης με το συμφέρον του έθνους. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε σε συγκεκριμένες οικονομικές συμβάσεις, έργων ασυνήθιστα μεγάλων διαστάσεων για τα μέτρα του Ισημερινού, όπως π.χ. μεγάλα φράγματα. Σε αυτή την περίπτωση μάλιστα δεν αρκεστήκαμε στις τυπικότητες. Με επίσημο τρόπο ρωτήσαμε την γνώμη των ντόπιων για τις επιπτώσεις που είχε στην καθημερινότητά τους η κατασκευή των φραγμάτων. Εξετάσαμε ακόμη και τους όρους που έγινε η χρηματοδότηση της κατασκευής τους κι αν όλα αυτά (κόστος, χρηματοδότηση) ήταν συγκρίσιμα με τις διεθνείς τιμές που επικρατούσαν για αντίστοιχες εργασίες.

Εξετάσαμε ακόμη και τους όρους των εμπορικών πιστώσεων που χορήγησαν στον Ισημερινό χώρες όπως η Γερμανία, με απώτερο στόχο να αγοραστούν γερμανικά προϊόντα για να ενισχυθούν οι γερμανικές εξαγωγές. Είναι δάνεια που δίνονται με σκοπό να υποστηριχθεί η αγορά προϊόντων αιχμής, όπως π.χ. της Ζίμενς. Καθήκον μας εμάς ήταν να ελέγξουμε τις τιμές με τις οποίες αγοράστηκε ο εξοπλισμός της Ζίμενς, κατά πόσο δηλαδή η τιμή ανταποκρινόταν στην ποιότητα. Κι αυτό γιατί σε πλήθος περιπτώσεων που εμπλέκονταν πολυεθνικές εταιρείες βρήκαμε ακραία φαινόμενα διαφθοράς. Αναφέρομαι για παράδειγμα σε κρατικές αγορές που δεν είχαν καμιά σχέση με τις ανάγκες της χώρας, αλλά αποτελούσαν αφορμές για να δοθούν μίζες.

- Ανακαλύψατε συγκεκριμένες περιπτώσεις που πολυεθνικές επιχειρήσεις έδιναν μίζες;

- Φυσικά. Οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις ήταν των αμερικανικών τραπεζών Citibank και JPMorgan. Αυτές οι τράπεζες συστηματικά δωροδοκούσαν κρατικούς υπαλλήλους σε όλη την κλίμακα του δημοσίου – ακόμη και τον υπουργό Οικονομικών – για να πεισθούν να υπογράψουν συμβάσεις που εξόφθαλμα έβλαπταν το δημόσιο συμφέρον και με προκλητικό τρόπο ευνοούσαν τα συμφέροντα των τραπεζών.

- Γι’ αυτό ο Κορέα ήθελε την ενεργό συμμετοχή και των δημόσιων αρχών στην Επιτροπή σας…

- Πράγματι. Στην Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του Ισημερινού συμμετείχε ο ίδιος ο υπουργός Δικαιοσύνης και για κάθε ύποπτη περίπτωση που βρίσκαμε και αφορούσε όχι μόνο υπαλλήλους του υπουργείου Οικονομικών αλλά ακόμη και πρώην υπουργούς Οικονομικών εξέδιδε εντολή για δικαστική διερεύνηση. Η Δικαιοσύνη του Ισημερινού προχώρησε σε μηνύσεις ακόμη και εναντίον αμερικανικών τραπεζών γιατί αυτές οργάνωσαν τις επιχειρήσεις, αυτές δωροδοκούσαν.

Υπογραμμίζω πάντως ότι δεν ελέγξαμε μόνο τους όρους χρηματοδότησης αλλά όλη τη σκοπιμότητα κάθε κρατικής οικονομικής δοσοληψίας.

Μετά τα παραπάνω ο ίδιος ο πρόεδρος Ραφαέλ Κορέα δύο μόλις μήνες μετά την ολοκλήρωση των εργασιών μας, στις 14 Νοέμβρη 2008, ανακοίνωσε και επίσημα ότι στη βάση των ευρημάτων μας είναι υποχρεωμένος να προβεί στην παύση πληρωμών του δημοσίου χρέους ύψους, 3 δισ. δολ. που αντιπροσώπευε το 70% του χρέους υπό τη μορφή ομολόγων. Αιτιολόγησε την απόφασή του λέγοντας πως το χρέος δεν ήταν νόμιμο, αλλά ήταν προϊόν διαφθοράς και δωροδοκιών. Κατά συνέπεια δεν ήταν υποχρεωμένη η κυβέρνησή του να σεβαστεί τις διεθνείς δεσμεύσεις. Τους επόμενους πέντε μήνες ολόκληρους μήνες η κυβέρνηση τήρησε στάση σιωπής, δεν προέβη σε καμιά δημόσια ανακοίνωση για το θέμα, παρά το ενδιαφέρον που υπήρχε.

- Και να υποθέσουμε ότι δεν συνέβη λόγω φόρτου εργασιών…

- Ακριβώς! Ήταν μια τακτική. Οι πιστωτές ήταν ιδιαίτερα ανήσυχοι καθώς δεν ήξεραν τι θα συμβεί από κει και πέρα. Η αντίδρασή τους ήταν να αρχίσουν να ξεπουλούν μανιωδώς στην δευτερογενή αγορά τα ομόλογα του Ισημερινού. Και ξέρετε σε τι τιμή; Στο 20% της ονομαστικής τους αξίας! Τότε ακριβώς η κυβέρνηση του Ισημερινού, τον Απρίλη του 2009 απευθύνθηκε στους πιστωτές με την εξής πρόταση: «Προτιθέμεθα να αγοράσουμε όλα τα ομόλογα με έκπτωση 65%. Πληρώνουμε δηλαδή 35 σεντς το δολάριο. Συμφωνείτε ή όχι;» Οι κάτοχοι του 91% των ομολόγων δέχθηκαν αμέσως την ανταλλαγή. Επρόκειτο για μια τεράστια επιτυχία της κυβέρνησης καθώς επέβαλε κούρεμα της τάξης του 65%.

- Λόγω αυτής της πολύ σπουδαίας και χρήσιμης εμπειρίας σας να υποθέσω έχετε υποστηρίξει ότι η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι να προσφύγει σε στάση πληρωμών του δημοσίου χρέους και δημιουργίας Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου που θα προσδιορίσει τις ευθύνες των πιστωτών για την εκτίναξή του η οποία θα επιτρέψει την σοβαρή του μείωση;

- Ακριβώς! Αυτή η επιλογή αποτελεί μονόδρομο πλέον για την Ελλάδα!

- Κατά πόσο όμως η Ελλάδα, δεδομένων των ιδιαιτεροτήτων της, μπορεί να ακολουθήσει αυτό το παράδειγμα;

- Οι διαφορές που υπάρχουν με τον Ισημερινό δείχνουν ότι για την Ελλάδα τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Αν φυσικά υπάρχει πολιτική βούληση. Πάρτε για παράδειγμα υπ’ όψη σας ότι ο Ισημερινός είναι μια μικρή χώρα, που δεν έχει καν δικό της νόμισμα. Χρησιμοποιεί το δολάριο, αυτό είναι το επίσημο νόμισμά της. Κατά συνέπεια είναι πολύ πιο έντονα εκτεθειμένη σε διεθνείς οικονομικές πιέσεις. (σ.σ.: Το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα του Ισημερινού αντιστοιχεί στο 12% του Ελληνικού και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ του Ισημερινού στο 10% του Ελληνικού). Το αίτημά της έγινε όμως δεκτό λόγω του ότι είχε πολύ ισχυρά νομικά και ηθικά ερείσματα και γι αυτό άλλωστε δεν συνοδεύτηκε από δικαστικές προσφυγές των πιστωτών κατά της κυβέρνησης.

- Λέγεται ωστόσο μετ’ επιτάσεως ότι οι αγορές θα τιμωρήσουν όποιες χώρες δεν σεβαστούν τις υποχρεώσεις τους…

- Πράγματι, αλλά πουθενά στην πράξη δεν έχει επιβεβαιωθεί αυτή η απειλή. Ο οικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας στην τελευταία μελέτη του βρετανικού ινστιτούτου Research on Money and Finance (σ.σ. κι η οποία αναμένεται να κυκλοφορήσει στα ελληνικά από τις εκδόσεις Λιβάνη τις επόμενες μέρες) δείχνει πως ούτε η Ρωσία το 1998, ούτε η Αργεντινή το 2001 τιμωρήθηκαν από τις αγορές. Αντίθετα, η μετέπειτα πορεία της οικονομίας τους έδειξε πόσο επιτυχημένη και επωφελής ήταν η επιλογή τους, να προβούν δηλαδή σε αθέτηση πληρωμών.

- Τι πρέπει άμεσα να κάνει η Ελλάδα κατά τη γνώμη σας για να δραπετεύσει απ’ αυτό το φαύλο κύκλο;

- Άμεσα πρέπει να συγκροτηθεί Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου με προσωπικότητες αναγνωρισμένου κύρους και εμπειρία. Η συμβουλή μου είναι μία: Ανοίξτε τα βιβλία! Εξετάστε με διαφανείς διαδικασίες και την παρουσία της κοινωνίας όλες τις κρατικές συμβάσεις – από τις πιο μεγάλες όπως για παράδειγμα των πρόσφατων Ολυμπιακών Αγώνων μέχρι τις πιο μικρές – και βρείτε ποιο μέρος του χρέους είναι προϊόν διαφθοράς, επομένως παράνομο και απεχθές κατά τη διεθνή νομική ορολογία και αρνηθείτε το!

Περί απεχθούς χρέους

Η θεωρητική θεμελίωση του όρου «απεχθές χρέος» οφείλεται στον ρώσο καθηγητή Νομικής, Αλεξάντερ Σακ. Η συμβολή του Σακ, ο οποίος την εποχή εκείνη – τη δεκαετία του ’20 – δίδασκε στο Παρίσι και δεν συγκαταλέγεται στους ριζοσπάστες διανοούμενους, έγκειται στις τρεις προϋποθέσεις που έθεσε έτσι ώστε ένα χρέος να χαρακτηρισθεί απεχθές οπότε κατά συνέπεια μια κυβέρνηση παύει να δεσμεύεται να το πληρώσει.

Οι τρεις όροι για να χαρακτηρισθεί απεχθές ένα χρέος ήταν: Πρώτο, να έχει συναφθεί χωρίς τη συγκατάθεση του έθνους. Δεύτερο, τα ποσά που εισέρευσαν από το δάνειο να σπαταλήθηκαν με τρόπο που αντιβαίνει στα συμφέροντα του έθνους και, τρίτο, ο πιστωτής να ήταν ενήμερος των παραπάνω. Να αναφερθεί πως η συνεισφορά του Σακ δεν έγινε σε κενό αέρα. Αντίθετα, αξιοποίησε πολύ συγκεκριμένα παραδείγματα όπου η παύση πληρωμών του δημοσίου χρέους αποφασίσθηκε με την παραπάνω αιτιολογική βάση. Το πρώτο παράδειγμα αφορούσε την άρνηση πληρωμής από τις ΗΠΑ το 1898 των χρεών που είχε αναλάβει η Κούβα όσο ήταν υπό ισπανική κατοχή και τα οποία οι ΗΠΑ στη συνέχεια αρνήθηκαν να επωμιστούν. Το δεύτερο παράδειγμα εξελίχθηκε είκοσι χρόνια αργότερα και πάλι πριν ο ρώσος νομικός δώσει περιεχόμενο στη ρήτρα του «απεχθούς χρέους». Αφορούσε ειδικότερα την απόφαση της κυβέρνησης της Κόστα Ρίκα να μην πληρώσει ένα δάνειο που είχε συνάψει η προηγούμενη δικτατορική εξουσία με την τράπεζα Royal Bank of Canada.

Η τεράστια συμβολή του Σακ έγκειται στην μετατόπιση του κέντρου βάρους της επιχειρηματολογίας υπέρ της παύσης πληρωμών του δημοσίου χρέους, η οποία παύει να επικεντρώνεται στην ηθική διάσταση του προβλήματος και μετατοπίζεται στη νομική. Το ερώτημα δηλαδή δεν είναι αν πλέον μπορεί μια χώρα να πληρώσει το δημόσιο χρέος της, αλλά αν πρέπει. Η συγκεκριμένη δυνατότητα αξιοποιήθηκε κατά κόρον τις τελευταίες δεκαετίες από πολλές κυβερνήσεις και κινήματα πολιτών.

Λ.Β.

Πηγή: http://leonidasvatikiotis.wordpress.com/

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Τα ελληνικά ελλείμματα: Απόρροια υψηλών δαπανών ή χαμηλών εισπράξεων φόρων?

Τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ άρχισαν να ξεσπαθώνουν αμέσως μετά την πρώτη Κυριακή των εκλογών. Βρήκαν τη λύση για τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Το φάρμακο «δια πάσαν νόσο και πάσαν μαλακία» δεν είναι άλλο από τις απολύσεις στο δημόσιο. Την λύση αυτή την αναμασάνε «νέοι πολιτικοί» όπως η Μπακογιάννη και ο Μάνος οι οποίοι για δεκαετίες δεν το είχαν αντιληφθεί και το αντιλήφθηκαν στη ΔΗΣΥ* της πολιτικής τους καριέρας, καθώς και κρατικοδίαιτοι δημοσιογράφοι που εργάζονται για κρατικοδίαιτα κανάλια (που λειτουργούν χωρίς άδεια) και κρατικοδίαιτες εφημερίδες. Επειδή βαριέμαι να γράψω πολλά για το σαθρό αυτό επιχείρημα απλά παραθέτω 2 στοιχεία για να δείξω τελικά τι φταίει για το έλλειμμα: οι υψηλές δαπάνες ή χαμηλή είσπραξη φόρων?

Η πηγή μου είναι η βάση δεδομένων του ΟΟΣΑ (http://stats.oecd.org/index.aspx) και η επεξεργασία δική μου. Από τους τέσσερις πίνακες φαίνεται ξεκάθαρα ότι τόσο για την περίοδο 1990-2009 όσο και για την περίοδο 2000-2009 οι δημόσιες δαπάνες στην ελληνική οικονομία κυμαίνονται στο μέσο όρο των αναπτυγμένων χωρών. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο μέσος όρος των δημοσίων δαπανών για την περίοδο 1990-2009 χώρων όπως η Αυστρία, το Βέλγιο, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ουγγαρία, Ολλανδία, Σουηδία είναι υψηλότερος από τον αντίστοιχο στην Ελλάδα. Ενώ χώρες όπως ο Καναδάς, η Τσεχία βρίσκονται στα ίδια επίπεδα με τα ελληνικά. Αν λάβει, ακόμη, κανείς υπόψη ιδιαιτερότητες της Ελλάδας όπως η γεωγραφική κατανομή και οι υψηλές δαπάνες για εξοπλισμούς (μέσα στις 5-10 πρώτες στον κόσμο) συνολικές δημόσιες δαπάνες κάθε άλλο παρά υπερβολικές μπορεί να χαρακτηρισθούν. Αντίθετα στα φορολογικά έσοδα η Ελλάδα είναι ξεκάθαρα ο ουραγός. Εκεί πιάνει πάτο. Μόνο η Τσεχία μας ανταγωνίζεται, αλλά για διαφορετικούς λόγους. Στην Τσεχία τα χαμηλά φορολογικά έσοδα είναι μία συνειδητή πολιτική επιλογή και το «πετυχαίνει» με τους χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές. Στην Ελλάδα όμως με τους υψηλούς φορολογικούς συντελεστές το αποτέλεσμα αυτό υποδηλώνει την αδυναμία είσπραξης φόρων λόγω των γνωστών αλλά άλυτων προβλημάτων (φοροδιαφυγή, φοροκλοπή, παραοικονομία, μαύρο χρήμα, παραγραφές κλπ). Η εικόνα γίνεται ακόμα πιο μαύρη αν αναλογιστεί κανείς ότι το μεγάλο μέρος των φορολογικών εσόδων στην Ελλάδα προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από έμμεσους φόρους ενώ το συντριπτικό μέρος των άμεσων φόρων το επωμίζονται μισθωτοί και συνταξιούχοι. Τα συμπεράσματα δικά σας...

*Δεν πρόκειται για ορθογραφικό λάθος, αλλά για το αρκτικόλεξο του νέου ελπιδοφόρου κινήματος-κόμματος της αδιάφθορης Ντόρας και των άφθαρτων πολιτικών ανδρών Μαρκογιαννάκη, Βουλγαράκη κλπ.)

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

1981-2020: Παραδίδοντας την Ελλάδα στους δανειστές της

Παρασκευή, 22 Οκτώβριος 2010 23:09
greece-debt222Την περασμένη εβδομάδα η Κεντρική Τράπεζα της Νέας Ζηλανδίας κατέθεσε πρόταση για την αλλαγή της εθνικής νομοθεσίας ώστε να επιτραπεί στις τράπεζες της Αυστραλίας να εκδίδουν καλυμμένα ομόλογα. Τα καλυμμένα ομόλογα είναι εργαλεία χρέους που υποχρεώνουν το δανειολήπτη να εξασφαλίζει το δανειστή με ενέχυρο σε ένα τμήμα των περιουσιακών του στοιχείων το οποίο επιλέγεται σε συνεργασία με το δανειστή και περιλαμβάνει τα καλύτερα περιουσιακά στοιχεία του δανειολήπτη (ονομάζεται: ‘pool’ - ‘πισίνα’).

Το τμήμα αυτό επιβάλλεται να έχει μεγαλύτερη αξία από το ύψος του δανείου ώστε να παρέχει τη μέγιστη δυνατή εξασφάλιση στο δανειστή και ξεχωρίζεται από τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία του δανειολήπτη έτσι ώστε σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου ο δανειστής να έχει πρόσβαση σε αυτό πριν από οποιονδήποτε άλλο δικαιούχο ενώ επιπλέον έχει πρόσβαση και στα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία του δανειολήπτη. Τέλος, ο δανειστής έχει το δικαίωμα συνεχούς εποπτείας και διενέργειας ελέγχων επί του ενεχυριασμένου τμήματος της περιουσίας του δανειολήπτη και μπορεί να προσθέσει ή να αφαιρέσει περιουσιακά στοιχεία σε αυτό ανά πάσα στιγμή αν κριθεί ότι δεν εξασφαλίζεται δεόντως από την αρχική επιλογή ενεχυριασμένων περιουσιακών στοιχείων.

Μέχρι σήμερα οι τράπεζες της Αυστραλίας απαγορεύεται να εκδώσουν καλυμμένα ομόλογα, καθώς η έκδοση τους συγκρούεται με το ισχύον τραπεζικό δίκαιο της χώρας το οποίο ορίζει ότι τα συμφέροντα των καταθετών μίας τράπεζας πρέπει να προηγούνται αυτών των δανειστών της. Στην περίπτωση έκδοσης καλυμμένων ομολόγων τα συμφέροντα των δανειστών προηγούνται αυτών όλων των υπολοίπων, συμπεριλαμβανομένων και των καταθετών των τραπεζών και έτσι σε περίπτωση οποιασδήποτε αδυναμίας πληρωμής οι δανειστές μπορούν να κατασχέσουν ακόμη και τις καταθέσεις στην τράπεζα.

Η συζήτηση για την θέσπιση ή όχι μίας νομοθεσίας που θα επιτρέπει στις τράπεζες της Αυστραλίας να εκδίδουν καλυμμένα ομόλογα αποτελεί ένα εξαιρετικά σημαντικό θέμα, με πολιτικούς και τραπεζίτες να εκφράζουν δημόσια τα επιχειρήματα τους και η χρονική στιγμή που επιλέγεται να συμβεί αυτό έχει να κάνει περισσότερο με την παγκόσμια διόγκωση του κρατικού χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ και με την προοπτική μίας αργής εξόδου της διεθνούς οικονομίας από τη μεγαλύτερη κρίση της των τελευταίων 80 ετών παρά με το πρόβλημα χρέους της ίδιας της Αυστραλίας, καθώς το χρέος της χώρας είναι από τα μικρότερα στον κόσμο. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που το έξυπνο χρήμα δε βιάστηκε ούτε πίεσε την Αυστραλία να ψηφίσει νωρίς νόμους με στόχο τη διασφάλιση των συμφερόντων των δανειστών, αφού η χώρα θεωρείται εξαιρετικά μικρού ρίσκου με μηδενικές πιθανότητες πτώχευσης.

Δε συνέβη το ίδιο και στην Ελλάδα, όμως, όπου η προετοιμασία για την προστασία των δανειστών από το ενδεχόμενο πτώχευσης ξεκίνησε στις αρχές τις περασμένης δεκαετίας και κατέληξε στην ψήφιση της νομοθεσίας που επέτρεψε την έκδοση καλυμμένων ομολόγων το 2003, σε φαινομενικά ανύποπτο χρόνο, άνευ πολιτικών αντιδράσεων και κάτω από τη ‘μύτη’ των Ελλήνων πολιτών.

Το ίδιο είχε συμβεί και το 1920, όταν η Ελλάδα ψήφισε σχετική νομοθεσία που ρύθμιζε τη διαδικασία έκδοσης ομολογιών, η οποία περιλάμβανε όρους που θα προστάτευαν τους δανειστές από μία ενδεχόμενη αδυναμία αποπληρωμής τους, κάτι το οποίο και τελικά συνέβη μέσα στα επόμενα χρόνια. Από το 1922 και μετά η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με δραματικά δημοσιονομικά προβλήματα και οι δανειστές της πίεσαν και πέτυχαν τη ‘διχοτόμηση’ της δραχμής, με τη μισή αξία της να παραμένει στον κάτοχο της και την υπόλοιπη μισή να αποδίδεται στο κράτος με αντάλλαγμα δάνεια 20αετίας με 6,5% επιτόκιο, τα οποία, φυσικά, ποτέ δεν πληρώθηκαν. Ακολούθησε η Μεγάλη Ύφεση μετά το κραχ του 1929 στις ΗΠΑ και τέλος ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος που έδωσε τη χαριστική βολή στην ελληνική οικονομία.

Πολλά χρόνια αργότερα, το 1981, ξεκινούσε ένας από τους μεγαλύτερους διεθνείς κύκλους οικονομικής ανάπτυξης, ο οποίος έμελλε να κρατήσει μέχρι το 2000 και κατά τη διάρκεια του ο κόσμος άλλαξε θεαματικά. Αντί, ωστόσο, η Ελλάδα να εκμεταλλευτεί τις ευνοϊκές συνθήκες της δεκαετίας του ΄80, της πρώτης εκ των δύο δεκαετιών παγκόσμιας ανάπτυξης, ώστε να αναπτυχθεί χωρίς να αυξήσει το χρέος της και χωρίς να επιβαρύνει τα δημοσιονομικά της μεγέθη, επέλεξε να ακολουθήσει μία πολιτική παροχών βασισμένων στην υπερβολική επέκταση του κρατικού δανεισμού, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να εκτιναχθεί πάνω από το 100% μέχρι τις αρχές της επόμενης δεκαετίας, από το 34,5% το 1981, με παράλληλη απογείωση του πληθωρισμού ο οποίος κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80΄κυμαίνονταν στο 19% (φτάνοντας μέχρι και στο 25% το 1985), ποσοστό τριπλάσιο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Η Ελλάδα είχε μία και μοναδική ευκαιρία να μειώσει το χρέος που είχε συσσωρευτεί κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80΄ και αυτή της δόθηκε στη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας, η οποία χαρακτηρίστηκε, επίσης, από θεαματική διεθνή ανάπτυξη και εξαιρετικά ευνοϊκό διεθνές επιχειρηματικό περιβάλλον. Έχοντας φτάσει, όμως, το 1991 να ξοδεύει το 12% του ΑΕΠ της για την αποπληρωμή των τόκων των δανείων της και με τους πολιτικούς ιθύνοντες να έχουν εθιστεί στην εύκολη λύση του δανεισμού, ένα τέτοιο εγχείρημα αναμενόταν εξαιρετικά δύσκολο κάτι το οποίο οι δανειστές της Ελλάδας το γνώριζαν καλύτερα από τον καθένα.

Έτσι, όταν έφτασε η ώρα της υπογραφής της συνθήκης του Μάαστριχ οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης έπρεπε να αποφασίσουν αν θα επέτρεπαν στην Ελλάδα να την υπογράψει, παρά το γεγονός ότι δεν πληρούσε σε καμία περίπτωση τα κριτήρια που αυτή έθετε ή αν θα την πίεζε να βελτιώσει τα οικονομικά της προκειμένου να μη βρεθεί οικονομικά απομονωμένη. Επελέγη το δεύτερο γιατί αυτό εξυπηρετούσε τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις και η Ελλάδα υπέγραψε τη συνθήκη του Μάαστριχ αν και η οικονομία ταλανίζονταν από πληθωρισμό της τάξης του 19,8% όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος ήταν στο 4,07% και αν και το δημοσιονομικό έλλειμμα της ήταν της τάξης του 11,5% όταν ο αντίστοιχος ευρωπαϊκός μέσος όρος ήταν στο 3,64%.

Η αποτυχία πραγματικής σύγκλισης με τις ευρωπαϊκές οικονομίες διαιώνισε την πολιτική εξάρτησης από δανεικά κεφάλαια και οδήγησε στην υιοθέτηση μεθόδων δημιουργικής λογιστικής προκειμένου να αποκρυφτεί η πραγματικό οικονομική εικόνα της χώρας και να μεταφερθεί η λύση των προβλημάτων της αργότερα. Σύμφωνα με μία σειρά παλαιών και νεότερων εκθέσεων του ΔΝΤ και της ΕΕ από το 1996 και μετά τα επίσημα στατιστικά στοιχεία για την ελληνική οικονομία τελούν υπό αμφισβήτηση ενώ σύμφωνα με τις τελευταίες ανακοινώσεις περί των ‘ελληνικών στατιστικών’ αυτά θεωρούνται παραποιημένα τουλάχιστον από τα τέλη του 90΄και μετά.

Φτάνοντας στο τέλος της δεκαετίας του 90΄και έχοντας χάσει την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τον 20αετή κύκλο διεθνούς ανάπτυξης η Ελλάδα είχε μόνον έναν τρόπο, πλέον, να εξασφαλίσει την παραμονή της στο κλαμπ των αναπτυγμένων κρατών, συνεχίζοντας την πολιτική υπερβολικού δανεισμού και δημιουργικής λογιστικής με τη συναίνεση και τη συνενοχή ΗΠΑ και Ευρώπης. Έτσι, εντάχθηκε στην ΕΕ παρά το γεγονός ότι το χρέος της ήταν μεγαλύτερο του 100% του ΑΕΠ και το πραγματικό της δημοσιονομικό έλλειμμα άγνωστο.

Όλα αυτά λάμβαναν χώρα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των δανειστών της Ελλάδας, οι οποίοι συνέχιζαν να καλύπτουν τις δανειακές της ανάγκες ξεκινώντας, ωστόσο, τις διαδικασίες που θα εξασφάλιζαν τα συμφέροντα τους σε περίπτωση μίας μελλοντικής αδυναμίας αποπληρωμής των δανείων της.

Έτσι, από τις αρχές του 2000 οι δανειστές πίεσαν για την θέσπιση νέων νομοθεσιών που θα επέτρεπαν στις ελληνικές τράπεζες την έκδοση καλυμμένων ομολόγων και το 2003 πέτυχαν την ψήφιση του σχετικού νόμου ανοίγοντας την πόρτα για την αρχή της περιόδου επιβάρυνσης του ελληνικού χρέους με βαριά ενέχυρα.

Ακολούθησε η περίοδος ανάπτυξης από το 2003 μέχρι το 2007 η οποία, όμως, στηρίχτηκε στην επέκταση του ιδιωτικού δανεισμού και στη δημιουργία μίας φούσκας στην αγορά ακινήτων και το 2007 ήταν πια ξεκάθαρο για τους δανειστές ότι η αρχή του τέλους για την Ελλάδα είχε φτάσει. Τότε μεθόδευσαν τη θέσπιση νέων, συμπληρωματικών νόμων για την αγορά καλυμμένων ομολόγων δυστυχώς, όπως και το 2003, δεν υπήρξε καμία ιδιαίτερη πολιτική αντίδραση ή ενημέρωση των Ελλήνων πολιτών σχετικά με τη σοβαρότητα του θέματος. Οι νέοι νόμοι ψηφίστηκαν και έχει ενδιαφέρον μία γρήγορη ματιά σε αυτούς από το φύλλο της 1ης Αυγούστου του 2007 της εφημερίδας της Κυβέρνησης, όπου διαβάζουμε τα εξής:

  • Τα πιστωτικά ιδρύματα δύνανται να εκδίδουν καλυμμένες ομολογίες, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος άρθρου και συμπληρωματικά του ν. 3156/2003.
  • Το κάλυμμα των καλυμμένων ομολογιών δύναται να συνίσταται σε απαιτήσεις από δάνεια και πιστώσεις κάθε φύσεως και συμπληρωματικά σε απαιτήσεις από παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα …, σε καταθέσεις σε πιστωτικά ιδρύματα και σε κινητές αξίες, όπως ορίζεται ειδικότερα με απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος.
  • Επί του καλύμματος συνιστάται νόμιμο ενέχυρο υπέρ των ομολογιούχων … οι οποίοι αναφέρονται ως εξασφαλιζόμενοι δανειστές στο πρόγραμμα των ομολογιών.
  • Σε περίπτωση που ορισμένα από τα περιουσιακά στοιχεία που συνιστούν το κάλυμμα των ομολογιών διέπονται από ξένο δίκαιο, θα συστήνεται εμπράγματη εξασφάλιση επ’ αυτών υπέρ των ομολογιούχων και των λοιπών εξασφαλιζόμενων δανειστών
  • Οι απαιτήσεις που συγκαταλέγονται στο κάλυμμα των ομολογιών αναφέρονται ονομαστικά σε έγγραφο που υπογράφεται από τον εκδότη και τον θεματοφύλακα και καταχωρείται σε περίληψη που περιέχει τα ουσιώδη σημεία του. Με τον ίδιο τρόπο δύνανται να αντικαθίστανται απαιτήσεις που συνιστούν μέρος του καλύμματος με άλλες ή να προστίθενται απαιτήσεις στο κάλυμμα.
  • Με καλυμμένες ομολογίες δύνανται να εξομοιούνται οι ομολογίες που εκδίδονται από νομικό πρόσωπο ειδικού σκοπού, που εδρεύει είτε στην Ελλάδα είτε σε κράτος − μέλος του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου, και που αποκτά απαιτήσεις από δάνεια και πιστώσεις κάθε φύσεως από πιστωτικό ίδρυμα που εδρεύει στην Ελλάδα

Παρά τους παραπάνω νόμους χρειάστηκε μία ακόμη τροποποίηση στην ελληνική νομοθεσία το 2008, προκειμένου η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας να ξεπεράσει και το τελευταίο εμπόδιο για την έκδοση καλυμμένων ομολόγων και μετά και από αυτήν την τροποποίηση ο δρόμος άνοιξε διάπλατα και τον περπάτησαν τόσο η Εθνική, όσο και η Alpha, η Marfin και η Eurobank, με την έκδοση καλυμμένων ομολόγων να γίνεται, πλέον, η νέα εθνική μόδα. Έτσι, για παράδειγμα, μέσα στο καλοκαίρι του 2010 η Εθνική ανακοίνωσε πρόγραμμα έκδοσης καλυμμένων ομολόγων αξίας 15 δις ευρώ, συμπληρωματικού προηγούμενου πρόσφατου προγράμματος της ύψους 3 δις ευρώ.

Σταδιακά και σταθερά, μερικές από τις σημαντικότερες ελληνικές τράπεζες προβαίνουν σε όλο και μεγαλύτερες εκδόσεις καλυμμένων ομολόγων, τα οποία λαμβάνουν πολύ χαμηλές βαθμολογίες από τους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης και η νέα αυτή τάση δημιουργεί μία δεξαμενή χρέους το οποίο έχει ως ενέχυρο, κυρίως, στεγαστικά δάνεια. Μελετώντας ενδεικτικά μία έκδοση καλυμμένων ομολόγων ελληνικής τράπεζας αξίας 5 δις ευρώ, βρίσκουμε στην ‘πισίνα’ του στεγαστικά δάνεια στην Αττική, τη Θεσσαλονίκη, την Πελοπόννησο, τη Θεσσαλία, τη Στερεά Ελλάδα, τα νησιά του Αιγαίου, την Κρήτη, τα νησιά του Ιονίου, τη Θράκη και την Ήπειρο. Με το περιεχόμενο της ‘πισίνας’ να αποτελεί το κάλυμμα του ομολόγου, δηλαδή αυτό πάνω στο οποίο ο δανειστής έχει ‘ενέχυρο’ σε περίπτωση αδυναμίας πληρωμής του δανειολήπτη, το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι αν πράγματι σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου η κυριότητα των στεγαστικών αυτών δανείων περάσει στα χέρια των δανειστών της τράπεζας. Αν η απάντηση είναι θετική, όπως ορίζεται από τη σχετική νομοθεσία, τότε μέσω των προγραμμάτων καλυμμένων ομολόγων των ελληνικών τραπεζών έχει δημιουργηθεί ένα μηχανισμός υποθήκευσης ελληνικής περιουσίας (και μάλιστα χωρίς όριο ως προς το ποσό της ‘κάλυψης’ των δανειστών που μπορεί να επιτευχθεί μέσω αυτού), κάτι που δε φαίνεται ιδιαίτερα σοφό αν λάβουμε υπόψη την χρηματοπιστωτική και οικονομική κατάσταση της χώρας, για την οποία μέχρι και σήμερα οι τιμές των ασφαλίστρων των ελληνικών ομολόγων τη δείχνουν ως δεύτερη πιθανότερη προς πτώχευση στον κόσμο.

Επιπλέον ο μηχανισμός αυτός ρυθμίζεται από μία νομοθεσία που εξασφαλίζει τους δανειστές των τραπεζών έναντι των Ελλήνων καταθετών τους στην περίπτωση οποιασδήποτε περίπτωσης αδυναμίας ή καθυστέρησης αποπληρωμής τους και έτσι το δεύτερο ερώτημα είναι πώς προστατεύονται οι καταθέτες των τραπεζών, δηλαδή οι Έλληνες πολίτες, σε περίπτωση που λάβει χώρα ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Η νομοθεσία περί έκδοσης καλυμμένων ομολόγων αποτέλεσε το πρώτο βήμα στη διαδικασία οριστικής εξασφάλισης των δανειστών από το ενδεχόμενο αδυναμίας πληρωμής τους από την ελληνική πλευρά (εν προκειμένω τις ελληνικές τράπεζες), δημιουργώντας ένα μηχανισμό υποθήκευσης ελληνικής ιδιωτικής περιουσίας και εξασφαλίζοντας νομικά το δικαίωμα των δανειστών να έχουν πλήρη εποπτεία της εικόνας των δανειοληπτριών τραπεζών και έλεγχο στην ‘πισίνα’ των περιουσιακών στοιχείων που τους κάλυπταν.

Το δεύτερο και σημαντικότερο βήμα για τους δανειστές της Ελλάδας ήταν η εξασφάλιση τους από το ενδεχόμενο αδυναμίας πληρωμής τους από το ελληνικό κράτος, μέσω της ψήφισης μίας αντίστοιχης με αυτής των καλυμμένων ομολόγων νομοθεσίας.

Πρώτο εμπόδιο στο στόχο των δανειστών ήταν η παντελής έλλειψη οποιουδήποτε νομικού ερείσματος για την ψήφιση μίας νομοθεσίας από την ελληνική πλευρά που να τους κάλυπτε σε περίπτωση ελληνικής πτώχευσης, παρέχοντας τους εμπράγματες ασφάλειες έναντι της ελληνικής δημόσιας περιουσίας για τα δάνεια τους αλλά και τον πλήρη έλεγχο της ελληνικής οικονομίας ώστε να εξασφαλιστεί ότι θα παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε τα δάνεια, τελικά, να αποπληρωθούν. Είναι ευκόλως αντιληπτό πως αν ετίθετο τέτοιο θέμα κάτω από φυσιολογικές συνθήκες θα προκαλούσε άνευ προηγουμένου αντιδράσεις τόσο πολιτικές όσο και λαϊκές.

Το δεύτερο εμπόδιο στο στόχο δανειστών προέκυπτε από τρία ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που είχε το δημόσιο χρέος της Ελλάδας:

α) Ήταν ιδιαίτερα συγκεντρωμένο (80-90%) σε ευρωπαϊκές τράπεζες, κυρίως γαλλικές, γερμανικές, ελβετικές και βρετανικές και έτσι απειλούσε με κρίση το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και συνάμα τα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά ταμεία των παραπάνω κρατών σε περίπτωση ελληνικής αδυναμίας αποπληρωμής του.

β) Το 90% του ελληνικού χρέους διεπόταν από το ελληνικό δίκαιο με τρόπο τέτοιο που έδινε στην Ελλάδα το δικαίωμα σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή να προβεί σε αλλαγή της νομοθεσίας και να υποχρεώσει τους δανειστές να συμμετέχουν σε μία εθελοντική αναδιάρθρωση του, κάτι πολύ θετικό για την Ελλάδα αλλά όχι για τους δανειστές.

γ) Το 100% του ελληνικού χρέους ήταν απαλλαγμένο από εμπράγματες ασφάλειες και έτσι οι δανειστές ήταν κατά 100% ‘μη εξασφαλισμένοι’ σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής του ή πτώχευσης του ελληνικού κράτους.

Η λύση στα παραπάνω προβλήματα ήρθε με την ‘ελληνική κρίση’ η οποία, πέρα από όλα τα δώρα που έφερε σε Ευρώπη και ΗΠΑ (για τα οποία είχαν γίνει πολλές προβλέψεις σε παλαιότερα άρθρα οι οποίες, πια, αποτελούν επιβεβαιωμένα γεγονότα), οδήγησε την Ελλάδα στην υπογραφή της Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης με χώρες της ΕΕ και στο Διακανονισμό Χρηματοδότησης Άμεσης Ετοιμότητας του Δ.Ν.Τ., δημιουργώντας την πολυπόθητη νομοθεσία που εξασφάλισε τα εξής:

α) Την απαλλαγή των ευρωπαϊκών τραπεζών από το ‘τοξικό’ ελληνικό χρέος και τη μεταφορά του σε χώρες της ΕΕ, στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απ’ όπου θα γίνει η διαχείριση του.

β) Την αλλαγή του δικαίου που διέπει το χρέος από το ελληνικό στο αγγλικό, καταργώντας ένα μοναδικό πλεονέκτημα της Ελλάδας.

γ) Την επιβάρυνση του ελληνικού χρέους με εμπράγματες ασφάλειες επί του ελληνικού δημοσίου ακυρώνοντας το δεύτερο εξαιρετικό πλεονέκτημα της Ελλάδας.

δ) Την εποπτεία και τον έλεγχο της ελληνικής οικονομίας και την υποχρέωση της Ελλάδας να υπακούει στις υποδείξεις των δανειστών της, ώστε να εξασφαλιστεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό η αποπληρωμή των δανείων της προς αυτούς.

Συμπερασματικά, η νομοθεσία περί καλυμμένων ομολόγων και οι όροι που έγιναν αποδεκτοί από την Ελλάδα και περιέχονται στο λεγόμενο ‘μνημόνιο’, ολοκλήρωσαν τη νομική πλευρά της εξασφάλισης των δανειστών των ελληνικών τραπεζών και των δανειστών του ελληνικού κράτους από το ενδεχόμενο αδυναμίας πληρωμής τους από τις πρώτες ή το δεύτερο και άνοιξαν το δρόμο για μία ελεγχόμενη πτώχευση την οποία βιώνουμε, ήδη, από τις αρχές του 2010 και θα συνεχίσουμε να βιώνουμε για τα επόμενα χρόνια, με τις προβλέψεις μεγάλων οικονομικών κέντρων του εξωτερικού όπως το CERP (Κέντρο Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών της Ουάσιγκτον) να τοποθετούν την παράταση αυτής της κατάστασης, με τη μία ή την άλλη μορφή, τουλάχιστον μέχρι το 2020.

Στη διάρκεια αυτής της δεκαετίας, η χώρα θα συνεχίσει να προχωρά στο τούνελ μίας οικονομικής άνευ όρων παράδοσης στους δανειστές της, υποθηκεύοντας την ιδιωτική και δημόσια περιουσία της και κάνοντας τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσει τα συμφέροντα τους και ελπίζοντας ότι μετά την οικονομική και την κοινωνική καταστροφή θα έρθει η ώρα της λήψης του αντίδωρου για τα όσα δεινά θα έχει υποφέρει, μόνο για να καταλάβει, τελικά, ότι το τίμημα που πλήρωσε ήταν εξαιρετικά υψηλό.

Πάνος Παναγιώτου
χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής
διευθυντής GSTA/EKTA

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/1981-2020--------2010102229384/

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Να απολυθούν όλοι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι για να σωθεί η χώρα!!!

Στη χώρα παρωδία τα συνθήματα που αναπαράγονται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τους Έλληνες βιομήχανους γίνονται αξιώματα…Η «λύση» των απολύσεων στο Δημόσιο προάγεται ως η μοναδική λύση για να βγει η Ελλάδα από την κρίση. Είναι όμως λύση ή ένα τέτοιο σενάριο θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση? Από πού να πρωτοαρχίσεις για να καταρρίψεις την «πιπίλα»?

Καταρχάς σε περίοδο ύφεσης οι απολύσεις στο δημόσιο θα μειώσουν περαιτέρω τη ζήτηση γεγονός που θα βαθύνει την ύφεση. Μειώνοντας τα εισοδήματα και δημιουργώντας εργασιακή αβεβαιότητα σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού το μόνο που μπορεί να πετύχει κανείς είναι ύφεση και ακόμα μεγαλύτερη ανεργία και απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα. Το κραχ του 1929 και η υφεσιακή πολιτική του Χούβερ μάλλον έχει ξεχαστεί. Στην ύφεση ο Τρούμαν απάντησε με αύξηση των δημοσίων δαπανών και όχι μείωση όπως έκανε ο προκάτοχός τους Χούβερ.

Θέτω ένα ερώτημα. Από πού προκύπτει ότι στο δημόσιο υπάρχουν υπεράριθμοι? Έχει καταθέσει ο κ. Πρετεντέρης, η κ. Κοσιώνη και ο κ. Δασκαλόπουλος που κόπτονται, κάποια μελέτη σχετική? Τι αριθμό δημοσίων υπαλλήλων έχουν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες? Τι ποσοστό ως προς το Α.Ε.Π. έχουν οι δαπάνες μισθοδοσίες των δημοσίων υπαλλήλων σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες? Τελικά το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι οι δαπάνες ή ο διαλυμένος φοροεισπρακτικός μηχανισμός, τα φορολογικά δικαστήρια όπου λιμνάζουν υποθέσεις δισεκατομμυρίων ευρώ που σύντομα θα παραγραφούν, η φοροκλοπή, η φοροδιαφυγή, το μάυρο χρήμα, οι φοροαπαλλαγές και η χαμηλή φορολόγηση ορισμένων Α.Ε. (π.χ. των εισηγμένων στο ΧΑΑ σε αντίθεση με μικρούς επιχειρηματίες που τους γδέρνουν κανονικά καταβάλλοντας μέχρι και 45% των κερδών στην εφορία).

Τελικά ποιοι είναι αυτοί οι υπεράριθμοι δημόσιοι υπάλληλοι? Οι νηπιαγωγοί, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι νοσηλευτές, οι γιατροί, οι σκουπιδιάρηδες, οι εφοριακοί, οι υπάλληλοι του ΙΚΑ? Ποιοι? Γιατί δεν μας λένε. Γιατί η εντύπωση μου είναι άλλη. Όποτε χρειάστηκε να μπω σε νοσοκομείο ήθελες μισή ώρα για να έρθει μία νοσηλεύτρια? Στα σχολεία…από 25 μαθητές που έπρεπε να έχουν τα τμήματα, και που έχουν στον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο, τώρα πρόκειται να αυξηθούν σε 35 κ.ο.κ. Βέβαια τους κ.κ. Καψή, Παπαδημητρίου (ΣΚΑΙ), Ξαφά (ΔΡΑΣΗ) και λοιπούς δημοσιοφάγους δεν τους νοιάζει επ’ ουδενί η επιδείνωση των παρεχόμενων υπηρεσιών στο Δημόσιο. Άραγε όταν αρρωσταίνουν περιμένουν σε λίστα στα δημόσια νοσοκομεία, άραγε τα παιδιά τους πηγαίνουν σε δημόσια σχολεία, άραγε στήνονται στις ουρές του ΙΚΑ από τις 4.30 το πρωί? Πολύ αμφιβάλω.

Δεν αμφιβάλλω ότι σε κάποιες θέσεις στο δημόσιο υπάρχουν υπεράριθμοι, αργόσχολοι κλπ. Αλλά τελικά πόσοι είναι αυτοί που αν απολυθούν θα λυθεί το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας? Άραγε για αυτούς δεν υπάρχει άλλη λύση, δεν μπορεί να μετακινηθούν σε άλλη υπηρεσία? Τι κάνει το κράτος τόσα χρόνια για δαύτους? Μα το πελατειακό κράτος (οι κ. Πάγκαλοι κλπ) είναι αυτό που τους εκτρέφει. Τελικά η ευθύνη των πολιτικών ποια είναι για όλα αυτά. Είναι μόνο απλοί παρατηρητές?

Εντάξει το δημόσιο έχει υπεράριθμούς και το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει προσλήψεις? Και μάλιστα κάποιες εξ αυτών προκλητικές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσληψη συνταξιούχου ναυάρχου στην ΕΥΔΑΠ με 5.000 μικτό μισθό μηνιαίως. Ω τι ειρωνεία. Βέβαια ο άνθρωπος θα είχε προσόντα με το σπουδαιότερο την κομματική ταυτότητα.

Άντε και πες γίνονται οι περιβόητες απολύσεις και σώζεται η Ελλάδα πανηγυρικά. Με ποια κριτήρια θα γίνουν? Θα απολύσουν τους μη παραγωγικούς, τους διεφθαρμένους ή οι απολύσεις θα γίνουν με κομματικά κριτήρια με αποτέλεσμα τα όποια παράσιτα να συνεχίζουν να δρουν ανενόχλητα στο δημόσιο.

Κόπτονται για το δημόσιο…Δεν δείχνουν όμως τον ίδιο ζήλο για τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, και όλης της ιερής μπίζνας. Δεν κόπτονται το ίδιο για τις εξοπλιστικές δαπάνες, για δαπάνες πολυτελείας του δημοσίου που διατηρεί εκατοντάδες προξενεία και πρεσβείες οι οποίες με το μόνο που ασχολούνται είναι δεξιώσεις…

Μία σοβαρή κυβέρνηση θα μπορούσε με ένα πραγματικό πάγωμα των προσλήψεων για 3-4 χρόνια και με δεδομένο τις αθρόες συνταξιοδοτήσεις να φέρει τον αριθμό των ΔΥ στον αριθμό που επιθυμεί χωρίς να χρειάζονται μέτρα σοκ όπως είναι οι απολύσεις οι οποίες βαθαίνουν την ύφεση. Αλλά που να βρεθεί σοβαρή κυβέρνηση στο τριτοκοσμικό κρατίδιό μας.

Κλείνοντας αξίζει νομίζω να σημειώσω ατάκες Δασκαλόπουλου και λοιπών «πατριωτών» όπου ισχυρίζεται πως η εργασιακή ανασφάλεια που επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα θα πρέπει να επεκταθεί και στο δημόσιο…τι να πεις? Όχι η εργασιακή ασφάλεια, η τήρηση του ωραρίου, η πληρωμή υπερωριών να επεκταθεί στον ιδιωτικό τομέα, αλλά το αντίθετο (θα τρίζουν τα κόκαλα του Pareto βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Pareto_principle). Απλά ο εργασιακός μεσαίωνας να επεκταθεί και να γίνουμε επιτέλους Κίνα, γεγονός που πολύ θα χαροποιούσε τον κ. Δασκαλόπουλο και τους ομόσταυλούς του.

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Ελλάδα μια διαφθαρμένη χώρα???

Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα υπάρχει διαφθορά. Αλλά είναι άλλο να λες ότι υπάρχει διαφθορά και άλλο ότι οι Έλληνες είναι διεφθαρμένοι και η Ελλάδα διαφθαρμένη χώρα. Το πρόβλημα είναι ότι η διαφθορά ξεκινάει από το δικομματικό πολιτικό κατεστημένο -κάτι που όλοι γνωρίζαμε αλλά πλέον υπάρχουν και αποδείξεις (Τσουκάτος, Μαντέλης, Άκης, Πρινιωτάκης κλπ τα οποία είναι μόνο κορυφή του παγόβουνου) - και φθάνει μέχρι τις χαμηλότερες βαθμίδες της δημόσιας διοίκησης. Δεν έχει υπάρξει όμως σοβαρή πολιτική βούληση για καταπολέμηση της διαφθοράς γιατί πρώτες και καλύτερες διεφθαρμένες είναι οι πολιτικές ελίτ που κυβέρνησαν από την μεταπολίτευση και μετά (όχι ότι πριν δεν υπήρχε, υπήρχε από τα πρώτα δάνεια της επανάστασης, με τα λεφτά του σχεδίου Μάρσαλ, με την πώληση όπλων από τους χουντικούς στην Αφρική κ.ο.κ.).

Άρα ο κ. πρωθυπουργός μας για να γίνει πιο σαφής θα έπρεπε να πει... Τα δύο μεγάλα κόμματα είναι άκρως διεφθαρμένα γιατί χρηματοδοτούνται με μαύρα χρήματα από εταιρίες, μεγαλοεργολάβους, εμπόρους ναρκωτικών (θυμίζω παλαιότερη δήλωση Σούρλα) κλπ. Επίσης πολλοί υπουργοί είναι διεφθαρμένοι. Προφανώς για να κινηθούν τα νήματα κατόπιν εντολής του πολιτικού προϊσταμένου και στελέχη της δημόσιας διοίκησης χρηματίζονται αναλογικά για να διεκπεραιωθούν οι σχετικές υποθέσεις. Εκτός από αυτά, η διαφθορά υπάρχει σε εφορίες, τελωνεία, γιατρούς του δημοσίου κλπ., αλλά προφανώς αφορά σε ελάχιστους σε σχέση με το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων. Νομίζω έτσι ο πρωθυπουργός μας θα το έκανε πιο σαφές τι εννοεί με το «η Ελλάδα είναι μια διεφθαρμένη χώρα».

Όταν το Λουξεμβούργο βρυχάται και η Ελλάς υποκλίνεται

Νομίζω ότι αξίζει να μεταφέρω μία είδηση που διάβασα στην «Ναυτεμπορική». Αντιγράφω λοιπόν:

Επεισόδιο με υπουργούς Εξωτερικών

Κοινοτικές πηγές αποκάλυψαν ότι την Κυριακή το βράδυ οι υπουργοί Εξωτερικών της Γερμανίας και του Λουξεμβούργου είχαν έντονη αντιπαράθεση. «Δεν θα αποφασίσετε εσείς μόνοι σας για λογαριασμό των ''27''», είπε ο ΥΠΕΞ του Λουξεμβούργου Ζαν Αλσεμπορν απευθυνόμενος στο Γερμανό ομόλογό του, Γκίντο Βεστερβέλε, ο οποίος λίγο προηγουμένως με αλαζονικό ύφος είχε ζητήσει από τους εταίρους να συναινέσουν στην αναθεώρηση της Συνθήκης.

Πηγή: www.naftemporiki.gr

Το Λουξεμβούργο ένα κράτος με πληθυσμό λιγότερο από 500.000 άτομα ορθώνει ανάστημα στα σχέδια Γερμανών-Γάλλων για επιβολή πολιτικών κυρώσεων σε χώρες με «υπερβολικά» ελλείμματα. Σε αντίθεση με την ελληνική υποτακτική κυβέρνηση η οποία γίνεται πρόθυμος καρπαζοεισπράκτορας των Βρυξελλών θυσιάζοντας βέβαια όχι την ευημερία των ντόπιων ελίτ, αλλά του ελληνικού λαού.

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

Ο θίασος Δημαρά-Φασούλα

16/10/2010 από Po

Πολιτικοί φασουλήδες στην Ελλάδα των ΓΑΠ-ΔΝΤ

Συνάντησις Γιγάντων. O μπασκετμπολίστας κ.Φασούλας με τον άνθρωπο που ξεσκεπάζει τους εχθρούς της Φυλής και τις επιστημονικές πλάνες του Stephen Hawking

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Kύριε Ροΐδη,
Διεκδικητής της Περιφέρειας Αττικής εμφανίζεται με αξιώσεις ο κ. Δημαράς. Ένας φωτογενής θαμώνας της τηλεόρασης, με τεράστια απήχηση στο κουρασμένο γυναικείο κοινό της (μεταξύ 40 και 55 ετών), που στο πρόσωπό του βλέπει το καλό και γοητευτικό παιδί που θα ήθελε να είχε παντρευτεί, αδιαφορώντας για μια πολιτική διαδρομή του ινδάλματός του (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΚΚΙ-ΠΑΣΟΚ-διαφωνών με ΠΑΣΟΚ λόγω μνημονίου-φλερτάρων με ΠΑΣΟΚ-ξαναδιαφωνών με ΠΑΣΟΚ), η οποία σε μια σοβαρή ευρωπαϊκή χώρα θα τον είχε καταστήσει στόχο της πολιτικής σάτιρας..

Αδιόρθωτη η Ελλάδα του ΔΝΤ, συνεχίζει να κολυμπά στα ίδια θολά πολιτικά κανάλια, που την καταντήσανε ρεζίλι των σκυλιών και αξιοθρήνητη, τόσο που να βραβεύεται καμαρωτός ο ψεύτης πρωθυπουργός της με το βραβείο της ειλικρίνειας (!) από τους δανειστές-προτέκτορές της, να προβάλλεται από τους προστάτες της ως τάχα Στοχαστής (θου Κύριε φυλακήν τώ στόματί μου) και ατιμώρητα ο καλοθρεμμένος αντιπρόεδρός του (το απύλωτο στόμα του οποίου το τρέμει ο ΓΑΠ) να προκαλεί τις στρατιές των κακοπληρωμένων, των ανασφάλιστων και των άνεργων: “Μαζί τα φάγαμε”.

Ο κ. Δημαράς αφού μετά την πρώτη επαναστατική του οργή, φλέρταρε χωρίς αποτέλεσμα με το ΠΑΣΟΚ ως υποψήφιος δήμαρχος Περιστερίου ή Αττικάρχης, σήκωσε πάλι αντάρτικο. Ο μπασκετμπολίστας κ. Φασούλας, μνημονιακός ως υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά, ξανά μνημονιακός ως υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης του κ.Σγουρού, πέρασε κι αυτός στο “αντιμνημονιακό” στρατόπεδο ως υπαρχηγός του κ. Δημαρά απειλώντας μαζί με τον τ. πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ και κάμποσους ακόμη τοποτηρητές της μνημονιακής κας Μπακογιάννη (που θέλει να εξευτελίσει τον αχάριστο και εκδικητικό “αντιμνημονιακό του γλυκού νερού” κ. Σαμαρά), να αλώσουν την φθινοπωρινή παράγκα του κ. Παπανδρέου. Από κοντά και κάποιοι δημοτικοί σύμβουλοι του αποτυχημένου δήμαρχου κ. Φασούλα, όπως η κα Δάφνη Μπόκοτα κλπ που ακολουθούν τις μεταμορφώσεις του αρχηγού τους.

Ένοχλημένο το ΠΑΣΟΚ από την απήχηση του τηλεαστέρα (που μην απορήσετε αν εκλεγεί Αττικάρχης) ελπίζει σε ενίσχυση του βυθιζόμενου “αντιμνημονιακού” (Χα χα χα) μπασκετμπολίστα του κ. Σαμαρά, γιατί ξέρει πως αν ο κ. Σγουρός των ένδοξών μας Ολυμπιακών αγώνων, έχει σαν αντίπαλο στο δεύτερο γύρο τον κ. Δημαρά, ο δεύτερος θα κάνει περίπατο. Είναι βέβαια θλιβερό τα ΜΜΕ να υποβάλόυν την ψήφο του πολύ κόσμου, η ηθική του οποίου καθόλου δεν ενοχλείται από πολιτικές αγυρτείες τις οποίες έτσι κι αλλιώς δεν τις παίρνει και τόσο χαμπάρι και λόγω της αδιαφορίας του για τα κοινά και λόγω της υψηλής προστασίας που παρέχουν τα ιδιωτικά κανάλια στους εκλεκτούς τους. Η εκλογή του κ. Δημαρά, δεν θα σημαίνει τίποτα περισσότερο από μια ανώδυνη για το ΠΑΣΟΚ απολίτικη τυφλή αντίδραση στο μνημόνιο και θα είναι το εφαλτήριο της επιστροφής και της αναβάθμισης των δυο κυρίων που είναι τώρα δυσαρεστημένοι από τον παραγκωνισμό τους.

Είναι όμως θλιβερό και το κατάντημα των 6 “αριστερών” ψηφοδελτίων (ΚΚΕ-Μητρόπουλος, Αλαβάνος-Κουβέλης-Οικολόγοι-Ανταρσύα), την ώρα που μια συσπειρωμένη γύρω από ένα ρεαλιστικό κοινό πρόγραμμα Αριστερά θα σάρωνε. Ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ αν δεν είχε τριχασθεί, θα επιτύγχανε την είσοδό του στο δεύτερο γύρω και μια σχεδόν βέβαιη νίκη. Επικράτησαν προσωπικές μωροφιλοδοξίες και ανομολόγητοι υπολογισμοί, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο σε κακούς ηθοποιούς της πολιτικής που θα αποτελειώσουν ότι έχει απομείνει στα ερείπια αυτής της χώρας. Αυτή η διάσπαση της Αριστεράς-που κι αυτή έχει μερίδιο ευθύνης που φτάσαμε εδώ-είναι καθαρή προδοσία, όχι μόνο σε βάρος των αριστερών πολιτών αλλά και της κοινωνίας που αναζητά απεγνωσμένα διέξοδο.

Πηγή: Ροϊδης

Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Συναύλια Διαμαρτυρίας κατά των απολύσεων και της ανεργίας

Ποιήματα

ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

Ο θρήνος μου σε σκέπασε απ’ το ανεμοβρόχι

Δρόμος ερημικός σαν την συνέχεια

Μελωδίες απ’ τον βυθό της θάλασσας ακούγονται

ατελείωτες κουβέντες με κοχύλια

Κοράλλια χαιρετάνε ρυθμικά το πέρασμα σου

Μια απέραντη ημέρα στην αιωνιότητα…

Γοργόνα σιωπηλή συ που αγναντεύεις την ζωή………


ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

Τρανή η παρουσία του θανάτου

Σκέπασε τον ήλιο πάνω από την πόλη

οι καλοί και ταπεινοί έχουν πεθάνει

Παράσταση που ανέβασαν μέτριοι ηθοποιοί

κακοπαιγμένες σκηνές απηυδισμένοι θεατές

Αγκάθινο στεφάνι στην κόμη τους φόρεσε

ο σκηνοθέτης χρόνος ως ελάχιστη συνδρομή

για την εκδρομή τους στην Αχερουσία λίμνη……


ΖΩΙΚΟ ΨΕΜΑ

Ένα ζωικό ψέμα μας ακολουθεί…..

Στον κατήφορο που έσπρωξε μας συντηρεί

Αλλότριων δυνάμεων έρμαια κατρακυλάμε

Στου ουρανού το θάμπος ανήμποροι σκορπάμε

Το ζωικό ψέμα ξοπίσω μας πιστό σε δρόμο άγνωστο

Δίνοντας πνοή στην ύπαρξή μας, αντικατοπτρίζει

τις επιθυμίες μας ως την τελική συντριβή μας


ΒΙΚΥ

Όσα έχεις ποθήσει κι ότι κατάφερες...

Μα δεν νιώθεις κάτω σου τη γη …

Τους ανθούς της ζωής έχεις τρυγήσει

Μα δεν αφήνεις ίχνη…

Η ελπίδα σε τρομάζει φωνή απ’ το μέλλον

σου φωνάζει, άκουγε τη………..

Κάθε μέρα ξημερώνει άλλος ήλιος, δες

Χάδεψε τον αέρα με τα κρινοδάχτυλα σου

Κάνε τον σταυρό σου η Παναγία στα σπλάχνα σου

Αφουγκράσου, άδραξε την μέρα πάμε βόλτα

στου ουρανού το θάμπος!

Μ. Κιαγιάς

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

ΠΟΡΙΣΜΑ-ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ 3 ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΗΣ ΜΑRFΙΝ

ΠΟΡΙΣΜΑ-ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ 3 ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΗΣ ΜΑRFΙΝ

Οι παραλείψεις συνέβαλαν στην τραγωδία

Κλειστή η μόνη έξοδος διαφυγής, άφαντο το κλειδί-τηλεχειριστήριο, χωρίς πιστοποιητικό πυρασφάλειας το κτίριο

ΒΑΣΙΛΗΣ Γ. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ | Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010


Η μοναδική έξοδος κινδύνου στο υποκατάστημα της Μarfin στην οδό Σταδίου ήταν κλειδωμένη, ενώ είχε χαθεί το τηλεχειριστήριο που θα μπορούσε να την ανοίξει. Οι εργαζόμενοι, στην προσπάθειά τους να διασωθούν μετά τον εμπρησμό από τις μολότοφ, εγκλωβίστηκαν σε μια... σιδερένια κλούβα. Η τραγωδία ίσως θα ήταν μεγαλύτερη αν δεν είχε μείνει συμπτωματικά ανοιχτή μια πόρτα διαφυγής για να εξαερίζεται ο χώρος επειδή μύριζε μια τουαλέτα! Αυτά είναι ορισμένα από τα στοιχεία που επισημαίνονται στο πόρισμα της Επιθεώρησης του υπουργείου Εργασίας, η οποία ερεύνησε τις συνθήκες της πυρκαγιάς στο υποκατάστημα της Μarfin Βank μετά τον εμπρησμό από ομάδα αντιεξουσιαστών το μεσημέρι της 5ης Μαΐου 2010, με αποτέλεσμα τον θάνατο της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου , της Παρασκευής Ζούλια και του Επαμεινώνδα Τσάκαλη. Στο πόρισμα που συνέταξε τον προηγούμενο Ιούλιο ο επιθεωρητής κ. Θεοδόσιος Πανταζόπουλος και αποκαλύπτει σήμερα «Το Βήμα» καταγράφονται σοβαρές ελλείψεις στο σύστημα πυρασφάλειας του κτιρίου, κλειδωμένες έξοδοι διαφυγής, ελλείψεις πιστοποιητικών και απουσία σχετικής εκπαίδευσης του προσωπικού, γεγονότα που επηρέασαν την απόπειρα απεγκλωβισμού των εργαζομένων μετά τη δολοφονική επίθεση των κουκουλοφόρων.

Οπως μνημονεύεται, «στο υποκατάστημα εργάζονταν συνολικά 27 άτομα.Υπήρχε μόνο μία έξοδος κινδύνου που βρισκόταν στο ισόγειο του κτιρίου και δίπλα από την κύρια είσοδο της τράπεζας. Ωστόσο αυτή δεν χρησιμοποιήθηκε από τους εργαζομένους γιατί στο ισόγειο είχε ξεσπάσει πυρκαγιά και η ατμόσφαιρα από τον καπνό ήταν αποπνικτική». Ωστόσο αυτό δεν ήταν το μοναδικό πρόβλημα.

Ο επιθεωρητής στο πόρισμά του υπογραμμίζει: «Οι εργαζόμενοι αναφέρθηκαν στην έξοδο κινδύνου του ισογείου,η οποία δεν έπρεπε να κλειδώνεται,προκειμένου να ανοίγει εύκολα και άμεσα από κάθε πρόσωπο που θα χρειαστεί να τη χρησιμοποιήσει. Αυτή άνοιγε μόνο αν έσπρωχνε κάποιος την “μπάρα πανικού” της θύρας και συγχρόνως πατούσε το κουμπί φορητού τηλεχειριστηρίου που ήταν μοναδικό σε όλον τον χώρο και βρισκόταν στο γραφείο της διευθύντριας στο ισόγειο. Τη στιγμή του συμβάντος,με την ύπαρξη του καπνού, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να βρεθεί το τηλεχειριστήριο και να χρησιμοποιηθεί συγχρόνως με το σπρώξιμο της πόρτας για να ανοίξει η έξοδος κινδύνου. Επίσης υπάρχουν μαρτυρίες εργαζομένων που αναφέρουν ότι το γραφείο της διευθύντριας έπιασε πρώτο φωτιά, κάτι που σημαίνει ότι το τηλεχειριστήριο θα είχε καταστραφεί».

Στην έκθεση καταγράφονται οι συνθήκες κάτω από τις οποίες βρήκαν τον θάνατο οι τρεις εργαζόμενοι και το πώς προσπάθησαν να διασωθούν οι υπόλοιποι. Εκεί φαίνεται ότι η δυσοσμία από μια τουαλέτα ήταν... σωτήρια! «Συνολικά 14 εργαζόμενοι εξήλθαν από μια μεταλλική πόρτα του 2ου ορόφου που δεν ήταν έξοδος κινδύνου και ήταν τυχαία ανοιχτή για αερισμό της παρακείμενης τουαλέτας λόγω προβλήματος της αποχέτευσης» αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Τέλος, κρίσιμη θεωρείται στο πόρισμα η έλλειψη πιστοποιητικού πυρασφάλειας. Οπως μνημονεύεται, «η επιχείρηση δεν είχε το απαιτούμενο πιστοποιητικό πυρασφαλείας που εκδίδεται από την Πυροσβεστική Υπηρεσία. Για την έκδοσή του απαιτείται μελέτη του χώρου, στην οποία θα αναφέρονται τα συγκεκριμένα μέτρα πυρόσβεσης που προβλέπονται από τη νομοθεσία. Η μελέτη αυτή κανονικά κατατίθεται στην Πυροσβεστική Υπηρεσία προς έγκριση. Μετά την έγκριση ο εργοδότης θα έπρεπε να καλέσει την Πυροσβεστική να ελέγξει αν εφαρμόστηκαν τα μέτρα και να εκδώσει το πιστοποιητικό ασφαλείας για την επιχείρηση».

Κανένας τους δεν γνώριζε από πυρασφάλεια
Η Επιθεώρηση του υπουργείου Εργασίας αναφέρεται στο πόρισμά της και στην ελλιπή εκπαίδευση των εργαζομένων στην αντιμετώπιση παρόμοιων περιστατικών. Οπως σημειώνεται, απαραίτητο είναι «η κατάρτιση από τον εργοδότη σχεδίου διάσωσης-διαφυγής με χάραξη,διευθέτηση οδών διάσωσης και εξόδων κινδύνου, οι οποίες δεν πρέπει να κλειδώνονται.Επιπλέον πρέπει να επιμορφώνονται και να εκπαιδεύονται οι εργαζόμενοι πάνω σε θέματα πυρασφαλείας, πυρόσβεσης και εκκένωσης των χώρων, με πραγματοποίηση των ασκήσεων τακτικά». Τονίζεται όμως ότι στην περίπτωση του υποκαταστήματος της Μarfin «όλοι οι εργαζόμενοι που ρωτήθηκαν ανέφεραν ότι δεν είχε γίνει καμιά εκπαίδευση- ενημέρωση- επιμόρφωση και ούτε είχε ποτέ πραγματοποιηθεί κάποιου είδους άσκηση εκκένωσης του κτιρίου. Μόνο μία εργαζομένη ανέφερε ότι είχε γίνει κάποια χρονική στιγμή επίδειξη της χρήσης των πυροσβεστήρων και μία άλλη εργαζόμενη (σ.σ.: στο πόρισμα αναφέρονται τα ονόματά τους) ότι είχαν διανεμηθεί στο προσωπικό ενημερωτικά φυλλάδια για θέματα πυροπροστασίας, χωρίς όμως να θυμάται το πότε.

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Σλοβάκος ΥΠΕΞ: Βοήθεια προς τις τράπεζες η στήριξη της Ελλάδας

Η ευρωπαϊκή βοήθεια που παρέχεται στην Ελλάδα δεν ήταν παρά ένας «ευφημισμός» για μια βοήθεια προς τις μεγάλες τράπεζες, δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Σλοβακίας Μίκουλας Ντζουρίντα, η χώρα του οποίου έχει αρνηθεί να συνεισφέρει στη βοήθεια αυτή.

«Η βοήθεια προς την Ελλάδα είναι ένας ευφημισμός. Πρόκειται για την διάσωση των κερδών των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών εμπορικών τραπεζών», ανέφερε ο Ντζουρίντα ερωτηθείς από το Γαλλικό Πρακτορείο.

«Αυτά τα χρήματα ρέουν προς τα πιο αδύνατα κοινωνικά στρώματα στην Ελλάδα; Ρέουν προς τις ευρωπαϊκές ιδιωτικές εμπορικές τράπεζες», πρόσθεσε.

Σύμφωνα με το Σλοβάκο υπουργό, πρόκειται στην πραγματικότητα για μια «αλληλεγγύη των ανθρώπων που εργάζονται τίμια και πληρώνουν φόρους, προς τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν να συμπεριφέρονται με ανεύθυνο τρόπο».

NAFTEMPORIKI.GR Τρίτη, 7 Σεπτεμβρίου 2010 23:02

Αρχειοθήκη ιστολογίου