Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Είμαι Έλληνας

Η μόνη χώρα στην Ευρώπη (αν όχι στον κόσμο) με ναοδομία. Τώρα με διευρυμένες αρμοδιότητες.

Αν ήταν Πρωταπριλιά θα υπέθετε κανείς ότι τα ρεπορτάζ περί διεύρυνσης των αρμοδιοτήτων της ναοδομίας είναι από τα αστεία που κάνουν οι εφημερίδες στους αναγνώστες τους για να τιμήσουν το έθιμο. Ομως είναι Ιούνιος, οπότε το μόνο που μπορεί να σκεφτεί κάποιος διαβάζοντας για τον κανονισμό που θα συζητηθεί στην έκτακτη σύνοδο της Ιεραρχίας (Δευτέρα 21.6.2010) είναι: «Πλάκα μάς κάνουν οι άγιοι...».

Σύμφωνα, λοιπόν, με πληροφορίες, οι ιεράρχες θα εγκρίνουν έναν κανονισμό σύμφωνα με τον οποίο η ναοδομία θα «έχει την αρμοδιότητα να εφαρμόζει τη νομοθεσία περί αυθαιρέτων, επομένως να προβαίνει σε νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων κατασκευών και να καταλογίζει πρόστιμα, αντί των μέχρι σήμερα ασχολούμενων με το θέμα πολεοδομικών γραφείων». Με άλλα λόγια η Εκκλησία θα χτίζει αυθαίρετα και οι υπηρεσίες της θα τα νομιμοποιούν και «τα πρόστιμα [θα] εισπράττονται και [θα] εγγράφονται σε κωδικό αριθμό εσόδου, που θα χρησιμοποιείται για έργα ευποιίας στις ιερές μητροπόλεις».

Δηλαδή: Γιάννης αυθαιρετεί, Γιάννης επιβάλλει τα πρόστιμα και Γιάννης τα εισπράττει. Μωρέ μπράβο! Πώς και δεν σκέφτηκε ποτέ κανείς υπουργός να λύσει έτσι το πρόβλημα των αυθαιρέτων; Δηλαδή, όποιος έχει χτίσει παράνομα θα μπορεί να μαζεύει την οικογένειά του, να εκδίδει απόφαση νομιμοποίησης και να επιβάλλει πρόστιμα που θα χρησιμοποιούνται «για έργα ευποιίας» της ευρύτερης οικογένειας.

Το θέμα θα ήταν ανάξιο σχολιασμού, υπό την έννοια ότι καθείς μπορεί να αποφασίζει ό,τι θέλει, αλλά σε ένα κράτος δικαίου οι αποφάσεις του δεν έχουν τυπική ισχύ. Δηλαδή, αν ένας σύλλογος αυτοκινητιστών αποφασίσει να ελέγχει και να επιβάλλει μόνος του τα πρόστιμα για τις τροχαίες παραβάσεις, αυτό δεν σημαίνει ότι η αστυνομία θα σηκώσει ψηλά τα χέρια. Για την ακρίβεια, κάθε τροχονόμος θα γελάσει αν κάποιος παραβάτης τού πει ότι δεν ανήκει στην αρμοδιότητά του η επιβολή προστίμου, διότι ο σύλλογος αυτοκινητιστών θα επιβάλει τα δικά του πρόστιμα, τα οποία μάλιστα θα χρησιμοποιηθούν για «έργα ευποιίας του συλλόγου».

Ομως εδώ είναι Ελλάδα και όλα είναι πιθανά. Ας μην ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια χώρα στην οποία υπάρχει ναοδομία. Οπως έγραφε και ο αείμνηστος Αντώνης Καρκαγιάννης, «αν θέλεις να καταπατήσεις κάποια ωραία τοποθεσία, ιδιαίτερα σε νησί του Αιγαίου, μεταμορφώνεσαι αμέσως σε ευσεβή χριστιανό που από ευσέβεια και μόνο θέλει να χτίσει ένα εκκλησάκι και να το αφιερώσει σε κάποιον άγιο. Από ευσέβεια και μόνο. Αυτή τη “συναλλαγή” δεν τη ρυθμίζει η πολεοδομία, που είναι όργανο του κράτους, αλλά η ευσεβής ναοδομία, που είναι όργανο της Εκκλησίας και, φυσικά, του Υψίστου» («Καθημερινή» 25.1.2009).

Το θέμα είναι ότι η ναοδομία δεν πρέπει να έχει κανέναν ρόλο στην έκδοση αδειών ή στην επίβλεψη κτισμάτων. Αυτά ανήκουν στην Πολιτεία, δηλαδή στα πολεοδομικά γραφεία. Αυτά τα οποία πρέπει να εκδίδουν όλες τις άδειες για να μη γεμίζουν τα νησιά με ναούς και παράπλευρες βίλες. Αν κάποιος θέλει να χτίσει κάποιο ναό σε μέρος όπου επιτρέπεται η δόμηση, η Εκκλησία μπορεί να συμβουλεύει για τις προδιαγραφές και μετά απλώς να πιστοποιεί ότι είναι κατάλληλος. Δηλαδή να δίνει τις ευλογίες της και όχι την άδειά της.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 17.6.2010

Πηγή: medium.gr

Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

Ο Άκης ως σύμβολο - Εξοπλισμοί με κοινωνική ευαισθησία (στέγη για όλους)

Εξοπλισμοί με κοινωνική ευαισθησία (στέγη για όλους)

Ο ωραίος Μπρούμμελ (με υπουργούς από το νέο ΠΑΣΟΚ)

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,
Aν υπάρχει ένα πρόσωπο που να συμβολίζει εμβληματικά το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου αυτό είναι ο Άκης. Λαϊκή καταγωγή, λεβέντικο παράστημα, μέτριος δείκτης ευφυίας, υψηλός δείκτης π.q (πονηριάς quotient), γοητηλίκι, ξενιτειά στη Γερμανία, το φτωχόπαιδο που σπουδάζει και αναρριχάται, λίγη δόση Αντίστασης (από το εξωτερικό), πίστη στον αρχηγό. Εκεί που έχανε το προφίλ του ήταν στο ότι δεν είχε μουστάκι, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος.

Προσωπικά ο Άκης μου ήταν συμπαθής, ή έστω όχι αντιπαθής όπως ο Λαλιώτης, ο Γιαννόπουλος, ή ο Τσοβόλας. Θέλεις γιατί εξέφραζε πάντα προοδευτικές θέσεις, θέλεις γιατί ήταν προνομιακός συνομιλητής του Νικ. Κωνσταντόπουλου, θέλεις για την κοψιά του, δεν προκαλούσε την αποστροφή μου. Από μια στιγμή βέβαια και μετά όλοι μας καταλάβαμε πως ο Άκης ήταν ευκατάστατος. Ακόμη και πριν σκάσουν τα Φορ Σίζονς στα οποία είχε αδυναμία όπως και ο Χριστόδουλος με την αμαρτωλή παρέα του. Τα ήξεραν αυτά ο κ.Σημίτης και ο ΓΑΠ. αλλά και οι υπόλοιποι παράγοντες του ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό και διακριτικά δεν εκλέχτηκε το 2007 βουλευτής και το 2009 αποκλείστηκε σιωπηρά από τους συνδυασμούς χωρίς να διαμαρτυρηθεί κανείς άλλος εκτός από τον ίδιο. Το σωστό βέβαια θα ήταν, αν υπήρχαν υποψίες να διερευνηθεί το θέμα. Ο Άκης πάλι ήξερε πως κανείς δεν θα τον πείραζε. Γι’ αυτό και δεν αποσύρθηκε από μόνος του, γι’ αυτό και προχώρησε σε αγορές που κάποια δύσκολη στιγμή πιθανόν να τον πρόδιδαν, δημιουργώντας υποψίες. Μη έχοντας συγκρουσθεί με κανέναν, είχε τη βεβαιότητα κάποιας ασυλίας την οποία κάποιος άλλος συνάδελφός του ας πούμε σαματατζής (ποτέ μου δεν συγκρατώ ονόματα) δεν θα την είχε. Αυτό βέβαια ήταν το πριν τη χρεωκοπία περί δικαίου αίσθημα της νοσηρής κοινωνίας μας. Οι πολιτικοί δεν δικάζονται, απλά πάνε σπίτι τους, με τη συνταξάρα τους και με τα τυχερά τους. Αυτό ήταν το δόγμα Σημίτη που τόσο ξετσίπωτα το εξέφρασε με την ψήφιση του Νόμου περί μη ευθύνης υπουργών, ως συνέχειας αναλόγου ήθους νόμου της ΝΔ. Ο Σημίτης είχε όπως αποδείχθηκε, περίεργους φίλους. Ούτε και τώρα όμως δεν κάνει αυτοκριτική και αρνείται να λογοδοτήσει ακόμη και στην φιλική του Εξεταστική. Μιλάει ξεδιάντροπα για το “πελατειακό κράτος που φταίει”, σαν να μην κυβέρνησε ποτέ του. Όλοι θα θυμούνται το θράσος του: “’Όποιος έχει στοιχεία να πάει στον Εισαγγελέα” (που πιθανόν να τον έλεγχε μέσω της διορισμένης ηγεσίας της Δικαιοσύνης). Δηλαδή δεν έχει υποχρέωση ο πρωθυπουργός να παρακολουθεί τους υπουργούς του, να στήσει ελεγκτικούς μηχανισμούς αδιάβλητους, να επιλέγει έντιμους πολιτικούς, να ακούει και να ερευνά τις καταγγελίες, να ελέγχει το “πόθεν” και το “τι” του “πόθεν έσχες” των στελεχών του. Η υποχρέωση αυτή εναποτίθεται στην κυρία Κατίνα από τα Σούρμενα, η οποία ας ψάξει να βρει στοιχεία σε βάρος του κ.Παπαντωνίου (τυχαία τον αναφέρω) κι ας πάει στον κ.Σανιδά ή στον κ.Ζαγοριανό, οι οποίοι αν δεν την πετάξουν έξω από το γραφείο τους, αν κλπ (λέμε τώρα) δεν διαγνώσουν (με τη γνωστή τους καλή προαίρεση) πως οι υπουργοί εξαπατήθηκαν από τους κλητήρες των υπουργείων τους, θα προσκρούσουν στο τείχος της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας αν αποτολμήσουν να ζητήσουν διερεύνηση στοιχείων κατά υπουργού. Δείτε ακόμη και σήμερα τον Μυστικονδυλιάρχη Σαμαρά που δεν απολογείται για τους αγύρτικους διορισμούς συγχωριανών του στο Μουσείο της Ακρόπολης ούτε για το μαφιόζικο ύφος της ηλεκτρονικής επιστολογραφίας του μπατζανάκη του προς αυτόν και που τάχα μου θέλει να κάνει κάθαρση στη ΝΔ, πως αρνείται ποινικές ευθύνες των διαφόρων που δήθεν “έβλαψαν την παράταξη” (αλλά όχι τη χώρα). Και δείτε πως ακόμη και τώρα το ΠΑΣΟΚ διαπραγματεύεται την παραπομπή του Φωτιάδη και δεν βλέπει καμιά ευθύνη του Δρυ. Αυτά είναι τα ήθη του δικομματισμού.

Το απλό ερώτημα που τίθεται είναι γιατί τόσα χρόνια οι κατοικίες της οικογένειας Άκη ήταν αόρατες στα μάτια του Τύπου, της Βουλής, της κυβέρνησης, του κόμματός του, της Αντιπολίτευσης, της Δικαιοσύνης, της κοινωνίας των πολιτών Συνενοχή, συγκάλυψη, αδιαφορία ή άγνοια. Νομίζω πως το τελευταίο πρέπει να αποκλεισθεί. Με τον Άκη συνέβη ότι και με τον Χριστόδουλο-η σύγκριση αδικεί τον Άκη-που η Αρχιεπισκοπή του ήταν ένας δυσώδης οχετός που μόλυνε ανενόχλητα το περιβάλλον. Σιωπή και ομερτά μέχρι να γίνει η αρχή των αποκαλύψεων. Μετά ακολουθεί πυρ ομαδόν. Κι όμως το Φορ Σίζονς ήταν πολύ εύγλωττο, η Διονυσίου Αρεοπαγίτου βοούσε, απλά τώρα χρειάζονται κάποιοι αποδιοπομπαίοι τράγοι για να εξευμενιστεί ο όχλος των εθελοτυφλούντων οπαδών που ξεγελιόταν με τα αποφάγια που πέφτανε μέχρι τώρα από το τραπέζι όπου είχε στηθεί το μεγάλο φαγοπότι. Άλλωστε ποιό είναι το όνειρο του μέσου Ρωμιού και ποιό το ιδανικό του; Ένα γκλάμουρους σπίτι, ένα εξοχικό, η αποκατάσταση των παιδιών, μια διογκωμένη οικογενειακή και μια ανύπαρκτη κοινωνική ευθύνη. Ο Άκης ήταν ο Νεοέλληνας κουβαλητής πάτερ φαμίλιας, αυτός που τακτοποίησε γιους, συζύγους και θυγατέρες. Το όνειρο του Ρωμιού για ένα μεγάλο σπίτι, (λες και θα ζήσει για 300 χρόνια όπως έλεγε δηκτικά ο Μάνος Χατζηδάκις), υλοποίησαν και άλλοι δυο Υπουργοί Άμυνας του ΠΑΣΟΚ, ο κουμπάρος του Τόλη και ο κος Παπαντωνίου, που όπως και ο Άκης παντρεύτηκαν ξανά πολύ νεότερές τους συζύγους συνδυάζοντας τις υπηρεσίες στην Άμυνα.με ένα νέο ερωτικό ξεκίνημα στη ζωή τους. Είμαι περίεργος, να δω αν ο Άκης θα αποδειχθεί ένοχος ή θα παραδοθεί αθώος στην κοινωνία, όπως ο Χριστόδουλος που στην κηδεία του βρέχανε μαντηλάκια η Αλέκα και ο Αλέκος;

Η υπόθεση του Άκη παραπέμπει τους πιο καχύποπτους στην καρδιά του προβλήματος που λέγεται Εξοπλισμοί, μιας νεοελληνικής παράνοιας που όμοιά της αμφιβάλλω αν υπάρχει άλλη στον κόσμο. Μια απίστευτη σπατάλη που για να δικαιολογηθεί προαπαιτεί φανατισμό του όχλου με εθνικές μυθολογίες, με μαθητικές παρελάσεις, με θρησκευτικό αφιόνι, με φοβικά σύνδρομα με καλλιέργεια μίσους και κινδυνολογίας. Δυο κοινοβουλευτικά κόμματα, η Πολάν και το Λάος στήθηκαν στη βάση αυτής της νοσηρής ατμόσφαιρας βαλκανικού εθνικισμού, με λίγη ελληνορθόδοξη σάλτσα. Ακόμη και σήμερα Βενιζέλος και Σαμαράς διαπιστώνουν πως επιβάλλεται η αδιατάρακτη συνέχειά τους όσο κι αν βουλιάζουν τα Νοσοκομεία όπου δολοφονούνται πια από έλλειψη προσωπικού και μέσων συμπολίτες μας (τι ωραία εκδήλωση πατριωτισμού οι αξονικοί τομογράφοι που δεν λειτουργούν την ώρα που πετάνε δεξιά κι αριστερά τα F16) κι όσο κι αν απλήρωτοι ωρομίσθιοι καθηγητές και μαθητές στριμώχνονται στα 30άρια τμήματα της Άννας Θάτσερ.

Έχουμε όμως και μια Αριστερά, που με εξαίρεση τη μονή Τοπλού, δεν κατάφερε να αναδείξει ούτε ένα σκάνδαλο του δικομματισμού ή να στοχοποιήσει έστω έναν διεφθαρμένο πολιτικό. Στην ηθική της και στην πρακτική της, μπορεί να καταδικάζεται στα δικαστήρια ο κουλουροπώλης της Ομόνοιας αλλά ποτέ ο κλέφτης υπουργός αφού αυτό θα ήταν σκανδαλολογία, κουτσομπολιό και αποπροσανατολισμός. Γι’αυτό τα σκάνδαλα βγαίνουν στη φόρα είτε από το εξωτερικό, είτε από πραγματικούς δημοσιογράφους σαν την Αριστέα Μπουγάτσου είτε από αλληλοαποκαλύψεις των εμπλεκόμενων συμμοριών. Η πολυδιασπασμένη αλλήθωρη εσωστρεφής Αριστερά , η ίδια που συναγελαζόταν με τον Άκη και δεν έτυχε να διαβάσει ποτέ της το “Πόθεν Έσχες” του ή να δει τα μέγαρά του και να τα συνδυάσει με τα υποβρύχια που γέρνουν και με τα ράντζα στα νοσοκομεία, είναι απασχολημένη (ως κομμουνιστική ή ριζοσπαστική) με τη μεγαλεπήβολη έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα των Βρυξελλών ή (ως Ανανεωτική) με τον εισοδισμό στου Μαξίμου για κάποια πασοκικά υφυπουργεία υπό τον κ.Άκη ή τους διαδόχους του. Αποκορύφωμα της τρέλας της το επαναστατικό μεθύσι του κ.Αλέκου Μπαρκαλεόνε που θεωρεί ύψιστο κατόρθωμά του το να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ εξωκοινοβουλευτικό.

Γιατί ενώ οι 300 δεν είναι όλοι ένοχοι, ούτε εξ ίσου ένοχοι όπως θέλουν να μας πείσουν οι εχθροί της Δημοκρατίας και οι συνένοχοι αυτών που τα άρπαξαν, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η Αριστερά μας δεν απέτυχε παταγωδώς και ως προς την άσκηση του ελεγκτικού της ρόλου και είναι αυτή η ανικανότητά της να ασκήσει την αποστολή της, αυτή η νωθρότητα της στο να κονταροχτυπηθεί με τη φαυλότητα, αυτά τα χαμηλά ανακλαστικά της στην υπεράσπιση της δημόσιας αρετής, οι αιτίες των νοσηρών καυγάδων και των διασπαστικών μικροεγωϊσμών της γιατί ‘αργία μήτηρ κακίας’, γιατί ο στρατιώτης που δεν πολεμά ή μάχεται με ανεμόμυλους παχαίνει και εκφυλίζεται. Μια Αριστερά που προχωράει προδοτικά την ώρα της μεγάλης μάχης στον κατακερματισμό της είναι και αυτή σύμπτωμα και τμήμα μιας αθεράπευτα άρρωστης κοινωνίας.

http://roides.wordpress.com

Εμπρός της γης οι κολασμένοι...

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Σε ένα λαό που αγωνίζεται για την ελευθερία του... Και έρχεται αντιμέτωπος με το θάνατο καθημερινά...

To υπό ελληνική σημαία φορτηγό πλοίο «Ελεύθερη Μεσόγειος» με 22 Έλληνες επιβαίνοντες, που συμμετείχε στη διεθνή αποστολή Freedom Flotilla μεταφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια δέχτηκε τα ξημερώματα της Δευτέρας 31/5 πειρατική επίθεση από πάνοπλους Ισραηλινούς κομάντο στα διεθνή ύδατα. Λίγη ώρα νωρίτερα το επιβατηγό πλοίο «Σφενδόνη», όπου επίσης επέβαιναν Έλληνες, όπως και τα υπόλοιπα 4 σκάφη της αποστολής είχαν δεχθεί παρόμοια βίαιη επίθεση. Έγινε χρήση πραγματικών πυρών, δολοφονήθηκαν άπλοι πολίτες. Οι Ισραηλινοί κομάντο με προτεταγμένα τα όπλα εφόρμησαν στα πλοία, χτύπησαν βάναυσα Έλληνες επιβαίνοντες ασκώντας σωματική βία και χρησιμοποιώντας όπλα ηλεκτροσοκ, τους έδεσαν με χειροπέδες, τους έσυραν με αγριότητα στο κατάστρωμα.

Η βιαιότητα των Ισραηλινών συνεχίστηκε και στο λιμάνι του Ashdod που οδηγήθηκαν πλοία και επιβαίνοντες, όπου Έλληνες ξυλοκοπήθηκαν με πρωτοφανή αγριότητα και 3 από αυτούς μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο ή σε ξεχωριστούς χώρους κράτησης. Οι Έλληνες και Ελληνίδες που βρισκόμαστε παράνομα κρατούμενοι στις Ισραηλινές φυλακές αρνούμαστε να δεχτούμε να υπογράψουμε οποιαδήποτε δήλωση που μας ζητά το κράτος – πειρατής. Καταγγέλουμε απερίφραστα τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε η διεθνής αποστολή. Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να διακόψει κάθε διπλωματική σχέση με το Ισραήλ, το κράτος - πειρατή που καταργεί 5.000 χρόνια ελεύθερης ναυσιπλοϊας στη Μεσόγειο.

Δηλώνουμε ότι όσο η Γάζα είναι αποκλεισμένη, όσο η Παλαιστίνη υπό κατοχή, όσο η διεθνής κοινότητα δεν τολμά να επιβάλλει στο Ισραήλ τη διεθνή νομιμότητα και τις διεθνείς αποφάσεις, εμείς θα συνεχίσουμε να ετοιμάζουμε νέες αποστολές και να πλέουμε προς τα νερά της Γάζας. Μέχρις ότου το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης που δημιούργησαν οι Ισραηλινοί στον 21ο αιώνα, να πάψει να υπάρχει.

Τρίτη 1 Ιούνη 2010

Φυλακές Μπερσεμπά, Ισραήλ

υπογράφοντες

Οι 20 της τηλεφωνικής λίστας

Οι 6 γυναίκες

Καρυπίδης Γιάννης

Μπούκος Θόδωρος

Γ.Κ.