Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

ΚΑΖΑΜΙΑΣ 2011 - Από τον πιτσιρίκο

ΚΑΖΑΜΙΑΣ 2011

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
Ανοίγουν τα κλειστά επαγγέλματα και κλείνουν τα ανοιχτά - λόγω έλλειψης δουλειάς. Οι θιγόμενοι επαγγελματίες -αντί να κάνουν συλλαλητήρια και πορείες διαμαρτυρίας- αποφασίζουν να προβούν σε μια πρωτότυπη μορφή αντίστασης: οι φαρμακοποιοί αναλαμβάνουν να οδηγήσουν τα ταξί, οι ταξιτζήδες γίνονται φουρνάρηδες, οι δικηγόροι οδοντοτεχνίτες και οι κομμώτριες γίνονται δικηγόροι. Περιέργως, όλα λειτουργούν όπως πριν - είμαστε λαός με πολλά ταλέντα. Στις εκπτώσεις, οι τιμές φτάνουν σε εξευτελιστικά χαμηλά επίπεδα αλλά αυτοί που ψωνίζουν είναι ελάχιστοι και τα μαγαζιά κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί τεράστια ζήτηση στα λίγα μαγαζιά που έχουν απομείνει και οι τιμές να φτάσουν σε αστρονομικά ύψη - σε περίοδο εκπτώσεων, ένα μπλουζάκι στο Zara κοστίζει όσο τρία διαμερίσματα στο Μανχάταν. Χρεοκοπεί η Πορτογαλία.
Οι Atenistas κλιμακώνουν τη δράση τους με μαξιλαροπόλεμο στα Ταμπούρια.

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
Ο Μπόμπολας κλείνει την ιστορική εφημερίδα «Έθνος», επειδή παίρνει τα δημόσια έργα ούτως ή άλλως, οπότε δεν την χρειάζεται πια. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, η ΕΣΗΕΑ αποφασίζει να αντιδράσει σκληρά και κηρύσσει στάση εργασίας είκοσι δευτερολέπτων. Η Γιάννα Αγγελοπούλου ανακοινώνει την ίδρυση Κινήματος Πολιτών - το νέο κίνημα ονομάζεται «Δημοκρατική Δυναστεία» και έχει για σήμα έναν πολυέλαιο. Συλλαμβάνονται 20 χιλιάδες μέλη της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς και ανακαλύπτονται 3 εκατομμύρια όπλα σε 6 χιλιάδες γιάφκες. Οι ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων ξεσηκώνονται -επειδή οι γιάφκες θα μείνουν ξενοίκιαστες- και η κυβέρνηση αναγκάζεται να ελευθερώσει όλους τους συλληφθέντες, με τον όρο πως θα συνεχίσουν να πληρώνουν τα νοίκια και τα κοινόχρηστα. Χρεοκοπεί και η Ισπανία. Την ημέρα των ερωτευμένων, οι Atenistas εξορμούν στο ρέμα του Ποδονίφτη και φιλούν τα βατράχια στο στόμα, με αποτέλεσμα να μετατραπούν σε μαλλί της γριάς - όχι τα βατράχια, οι Atenistas.

ΜΑΡΤΙΟΣ
Ξεκινάει στην ΕΡΤ η νέα εκπομπή της Έλλης Στάη «Η οδύσσεια μιας συμβασιούχας με πράσινα μάτια». Η Έλλη Στάη εμφανίζεται με μαύρη ρίζα και όλοι οι Έλληνες ξεσπάνε σε κλάματα - ούτε για την Κατερίνα Λέχου στο «Νησί» δεν έπεσε τέτοιος θρήνος. Συνεχίζονται οι πορείες διαμαρτυρίας, οι οποίες καταλήγουν έξω από τη Βουλή - εκτός από το ΠΑΜΕ που διαδηλώνει στο Γοργοπόταμο και στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Ο Θόδωρος Πάγκαλος βγαίνει μόνος του από τη Βουλή για να αγοράσει σαράντα σοκοφρέτες από το περίπτερο και δέχεται επίθεση από οργισμένους συνταξιούχους που του παίρνουν τις σοκοφρέτες και τις τρώνε μόνοι τους. Την επόμενη ημέρα, ο πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος διατάζει να ναρκοθετηθεί ο χώρος έξω από τη Βουλή και ανακοινώνει στους βουλευτές πως στο εξής θα μπαίνουν και θα βγαίνουν στη Βουλή από τους υπονόμους. Χρεοκοπεί και η Ιταλία. Ο Μπερλουσκόνι, για να το ξεπεράσει, πηδάει δυο 15χρονες Βιετναμέζες. Για να δικαιολογηθεί, υποστηρίζει πως ήθελε να πηδήσει μόνο τη μία αλλά η άλλη δεν έφευγε από το κρεβάτι, οπότε της τον σφύριξε κι αυτηνής, για να μην έχει παράπονο. Τελικά αποδεικνύεται πως οι δυο Βιετναμέζες είναι σιαμαίες. Ο Μπερλουσκόνι επικαλείται έναν παλιό νόμο του Μουσολίνι -που προβλέπει ότι στο πήδημα ανήλικων σιαμαίων από το Βιετνάμ λαμβάνεται υπόψη το άθροισμα των ηλικιών τους- και την γλιτώνει.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ
Διεξάγονται εκλογές αλλά δεν πάει κανείς να ψηφίσει, οπότε ακυρώνονται. Ο Γιώργος Παπανδρέου δηλώνει πως ο λαός δεν πήγε στις κάλπες επειδή συμφωνεί απόλυτα με την πολιτική της κυβέρνησης. Για να αποφύγουν το λουκέτο, το Mega και το Al­ter συγχωνεύονται - το νέο κανάλι λέγεται «Mi­cro­cos­mos». Στα παράθυρα του δελτίου ειδήσεων του νέου καναλιού υπάρχει πολυκοσμία και δεν χωράνε όλοι, οπότε ο Χατζηνικολάου κάθεται στα γόνατα του Πρετεντέρη, η Τρέμη αγκαλιά με την Κάτια Μακρή και ο Καψής στον ώμο του Τράγκα - ο Τράγκας τον λέει «παπαγαλάκι» και ο Καψής τον τσιμπάει με το ράμφος του. Ο Παύλος Τσίμας δεν θέλει να κάτσει στα γόνατα του Άκη Παυλόπουλου και αποφασίζει να γίνει συμπαρουσιαστής της Αννίτας Πάνια στη νέα εκπομπή «Mas­ter Παρατράγουδα», αλλά η Αννίτα ξενερώνει με τον Τσίμα, τον αποκαλεί «χαλβά», αποχωρεί από την εκπομπή και γίνεται συμπαρουσιάστρια του Γιώργου Καπουτζίδη και της Δούκισσας Νομικού στο «Just the three of us». Οι Atenistas αποφασίζουν να ριζοσπαστικοποιήσουν τη δράση τους - εγκαταλείπουν τα ρεσώ και βγαίνουν στους δρόμους με μανουάλια. Χρεοκοπεί το Βέλγιο.

ΜΑΙΟΣ
Η Ελλάδα συμμετέχει στο διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον με τους Atenistas και το τραγούδι «Βάψε ροζ τη ζαρντινιέρα κι έλα να σου κάνω αέρα». Στη διάρκεια της τρίλεπτης εμφάνισής τους στη σκηνή της Γιουροβίζιον, οι Atenistas μαγειρεύουν, σφουγγαρίζουν το πάτωμα, βάζουν πλυντήριο, απλώνουν μπουγάδα, φυτεύουν δέντρα, τα ποτίζουν, ταΐζουν πεινασμένα παιδάκια, βαράνε τα ταμπούρλα, κάνουν ποδήλατο, παίζουν κρυφτό και καταφέρνουν να κερδίσουν την πρώτη θέση, αφού τους ψηφίζουν όλες οι νοικοκυρές και όλοι οι πρόσκοποι της Ευρώπης. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας υποδέχεται τους Atenistas στην είσοδο του Προεδρικού Μεγάρου και οι Atenistas τον περνάνε στο απέναντι πεζοδρόμιο με το ζόρι, επειδή είναι γέρος και πρέπει να κάνουν μια καλή πράξη. Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος καλεί τους Atenistas να τραγουδήσουν την επόμενη Κυριακή στη Μητρόπολη Αθηνών, αλλά αυτοί αρνούνται ευγενικά επειδή την Κυριακή έχουν οργανώσει μια δράση για να απομακρύνουν τις κατσαρίδες από τα φρεάτια των αποχετεύσεων. Η απομάκρυνση των κατσαρίδων δεν γίνεται με βίαιο τρόπο ή με χημικές ουσίες -οι Atenistas μισούν τη βία και τα χημικά-, αλλά τελικά τις πείθουν να αποχωρήσουν από τα φρεάτια μετά από έναν ειλικρινή και πολιτισμένο διάλογο μαζί τους. Χρεοκοπεί η Αυστρία - καλά να πάθει γιατί ήταν η μόνη χώρα που δεν έδωσε το δωδεκάρι της στους Atenistas.

ΙΟΥΝΙΟΣ
Ο AN­T1, o ΣΚΑΙ και το Star συγχωνεύονται, για να αποφύγουν τη χρεοκοπία. Το νέο κανάλι ονομάζεται «Tourko­barok» και στο πρόγραμμά του κυριαρχούν τα τούρκικα σίριαλ με οικολογικό περιεχόμενο, τα οποία προλογίζει η Πετρούλα Κωστίδου. Η Πετρούλα γίνεται η εμβληματική προσωπικότητα του νέου καναλιού και αναλαμβάνει να δενδροφυτεύσει μόνη της τα Ιμαλάια. Πριν ξεκινήσει την αποστολή της, η Πετρούλα επισκέπτεται τον Δαλάι Λάμα στην Ινδία, τον αποκαλεί «σέξι καράφλα» και χορεύει μαζί του τσιφτετέλι. Η Μαριάννα Βαρδινογιάννη ανακοινώνει την ίδρυση ενός νέου Κινήματος Πολιτών, που ονομάζεται «Δημοκρατικό Μπότοξ» και έχει για σήμα την ίδια να δίνει σαμπάνια με το μπιμπερό σε ένα παιδί με καρκίνο. Το Athens Pride εξελίσσεται σε μια παταγώδη αποτυχία, αφού οι γκέι, οι λεσβίες και οι τρανσέξουαλ -αντί να ιδροκοπάνε στην Κλαυθμώνος - προτιμούν να πάνε για μπάνιο. Ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος κατηγορεί για την αποτυχία της διοργάνωσης τους Atenistas - για την ακρίβεια, δηλώνει πως «οι Atenistas είναι το Athens Pride του χειμώνα». Οι Atenistas παίρνουν ανάποδες και τον φυτεύουν στον Εθνικό Κήπο δίπλα σε έναν μαϊντανό, αφού πρώτα τον βάφουν φούξια. Χρεοκοπεί η Ελβετία, αλλά σκασίλα μας, γιατί δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

ΙΟΥΛΙΟΣ
Ο ιδρυτής του Wik­ileaks, Τζούλιαν Ασάντζ, επισκέπτεται την Ελλάδα, μετά από επίσημη πρόσκληση της ελληνικής κυβέρνησης η οποία εγγυάται την προστασία του. Την επόμενη ημέρα, δυο Ελληνίδες τον κατηγορούν πως τις ξεπαρθένεψε χωρίς προφυλακτικό -αφού πρώτα τους υποσχέθηκε πως θα τις παντρευτεί-, αλλά, μετά το ξεπαρθένεμα, τους είπε ότι πάει να αγοράσει τσιγάρα και εξαφανίστηκε. Ο Ασάντζ συλλαμβάνεται και -μετά από πρόταση του Θόδωρου Πάγκαλου- μεταφέρεται αεροπορικώς στην πρεσβεία μας στην Κένυα, για να μην πέσει στα χέρια των Αμερικανών. Δυο μέρες μετά, ο Ασάντζ καταλήγει στο Γκουαντάναμο δεμένος χειροπόδαρα και ο Θόδωρος Πάγκαλος δηλώνει: «Είμαι υπερήφανος για τον τρόπο που χειρίστηκα το ζήτημα, γιατί απάλλαξα τη χώρα από μία τρομακτική περιπέτεια». Χρεοκοπεί η Κύπρος και οι Ελληνοκύπριοι μεταναστεύουν μαζικά στα κατεχόμενα για να βρουν δουλειά. Οι Atenistas εξορμούν στα βράχια της Πειραϊκής -που κοιμάται ο Στέλιος ο μπεκρής- και ζωγραφίζουν πάνω σε όλα τα βότσαλα ένα ηλιοβασίλεμα κι ένα δάκρυ.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
Στη χώρα δεν υπάρχει τουρίστας ούτε για δείγμα, επειδή η εγκληματικότητα έχει φτάσει στα ύψη και η Ελλάδα θεωρείται πια επικίνδυνος προορισμός διακοπών - επίσης, θεωρείται εξαιρετικά επικίνδυνος τόπος διαμονής. Ο υπουργός Τουρισμού Παύλος Γερουλάνος καλεί τους Έλληνες να αντιμετωπίζουν με σεβασμό τους τουρίστες και φέρνει ως παράδειγμα τους Ινδούς, οι οποίοι, αν και πεινάνε, δεν τρώνε τις αγελάδες. «Οι τουρίστες είναι οι ιερές αγελάδες των Ελλήνων» δηλώνει ο κ. Γερουλάνος, αλλά οι Έλληνες, ούτως ή άλλως, δεν τους τρώνε ακόμα τους τουρίστες - για την ώρα, τους κλέβουν τα πορτοφόλια και τις αποσκευές. Αν η αγελάδα είχε πορτοφόλι και κοσμήματα, μπορεί να της τα έπαιρναν οι Ινδοί - από την άλλη, δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο οι Ινδοί να ληστεύουν εδώ και χρόνια τις αγελάδες, αφού δεν έχουμε δει ποτέ καμιά αγελάδα με τσάντα και δαχτυλίδια. Οι Atenistas πάνε διακοπές στην Ίμπιζα για να ξεσκάσουν, αλλά - επειδή είναι πολύ του καθήκοντος- ορμάνε στις παραλίες και μαζεύουν τις γόπες, τις καπότες και τις κουράδες. Η δράση των Atenistas εξαγριώνει τους Ibizis­tas, οι οποίοι τους επιτίθενται, τους κάνουν μπλε μαρέν και τους πετάνε στη θάλασσα. Χρεοκοπεί το Λουξεμβούργο, αλλά το γεγονός περνάει απαρατήρητο, αφενός επειδή όλοι λείπουν σε διακοπές και αφετέρου επειδή κανείς ποτέ δεν ασχολείται με το Λουξεμβούργο.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
Ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης, συγχωνεύεται ο «Ριζοσπάστης» με την «Αυγή». Η νέα εφημερίδα ονομάζεται «Ας όψεται η ανάγκη» και κυκλοφορεί μια φορά τον μήνα, επειδή κάθε φύλλο πρέπει πρώτα να εγκριθεί από την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, τις 69 συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και τη σορό του Λένιν. Η Εκκλησία της Ελλάδος βρίσκει την ευκαιρία να επιτεθεί για μια ακόμα φορά στο πολιτικό σύστημα και κατηγορεί το ΚΚΕ για τη σημερινή κατάντια της χώρας - ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δηλώνει πως, αν η ηγεσία του ΚΚΕ είχε αφήσει τον Άρη Βελουχιώτη να μπει στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του ΄44, η χώρα θα είχε γλιτώσει τόσο από τον καπιταλισμό όσο και από το παπαδαριό. Τη σκυτάλη παίρνει ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, ο οποίος δηλώνει πως η Συμφωνία της Βάρκιζας ήταν το μεγάλο λάθος του ΕΑΜ και πως ο ΕΛΑΣ δεν έπρεπε να παραδώσει τα όπλα του, ενώ αφήνει άφωνους τους πάντες, όταν αποκαλύπτει πως δεν ήθελε να ορκίσει δήμαρχο τον Γιάννη Μπουτάρη επειδή τον θεωρεί καπιταλιστικό γουρούνι. Η κατάσταση στη χώρα βρίσκεται εκτός ελέγχου και οι Atenistas -για να εκφράσουν την αντίθεσή τους- μαζεύονται στη σπηλιά του Νταβέλη και τραβάνε τα βυζιά τους, ακούγοντας τη Λιλιπούπολη. Χρεοκοπεί και η Ολλανδία, σε ένδειξη συμπαράστασης στο Βέλγιο και το Λουξεμβούργο.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ανακοινώνει την ίδρυση ενός ακόμα Κινήματος Πολιτών. Το νέο κίνημα ονομάζεται «Δημοκρατική Αμνησία» και έχει για σήμα τον Μαθουσάλα. Ο Λουκάνικος, ο σκύλος- επαναστάτης, ξεκινάει απεργία πείνας έξω από τη Βουλή, επειδή αγανάκτησε πια να βλέπει τόσους μήνες τους Έλληνες να μαζεύονται όλο τσαμπουκά και τελικά να αποχωρούν σαν κότες. Δίπλα στον Λουκάνικο, υπάρχει μια πινακίδα που γράφει «Θα επαναστατήσετε επιτέλους ή τσάμπα γαβγίζω;». Η περιπέτεια του Λουκάνικου γίνεται πρωτοσέλιδο σε μεγάλες εφημερίδες του εξωτερικού, ευαισθητοποιεί την παγκόσμια κοινή γνώμη και ακούγονται φωνές που ζητούν να σβηστεί το χρέος της Ελλάδας για να ζήσει ο σκύλος. Άνδρες των ΜΑΤ και ομάδες αντιεξουσιαστών -σε μια προσπάθεια να φέρουν στο κέφι τον Λουκάνικο- παίζουν πόλεμο με δακρυγόνα, πέτρες και μολότοφ μπροστά από τη Βουλή, αλλά ο Λουκάνικος δεν γυρνάει ούτε να τους κοιτάξει. Οι Atenistas οργανώνουν καθιστική διαμαρτυρία στο Σύνταγμα -για να συμπαρασταθούν στον Λουκάνικο- και τρώνε κόκαλα κουνώντας τις ουρές τους. Χρεοκοπεί η Μύκονος.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ
Ο Λουκάνικος συνεχίζει την απεργία πείνας, αρνείται να δεχτεί τροφή από ορό, γίνεται σύμβολο του αγώνα και η Ελλάδα κρατάει την ανάσα της.
Κλείνει ο Al­pha γιατί έχει και η μαλακία τα όριά της. Ο Mi­cro­cos­mos (που προέκυψε από τη συγχώνευση Mega και Al­ter) και το Tourko­barok (που προέκυψε από τη συγχώνευση AN­T1, ΣΚΑΙ και Star) συγχωνεύονται. Το νέο κανάλι ονομάζεται ΥΕΝΕΔ και προσφέρει στους τηλεθεατές ένα πλούσιο ελληνικό πρόγραμμα, στο οποίο δεσπόζει ο «Άγνωστος Πόλεμος». Το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν μεγάλα οικονομικά προβλήματα και αποφασίζουν να ενωθούν μέχρι να περάσει η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού - μόλις ο καπιταλισμός σταθεί ξανά στα πόδια του, θα διασπαστούν και θα δώσουν τη μάχη για τη νίκη του σοσιαλισμού. Η Γαλλία χρεοκοπεί και η Κάρλα Μπρούνι χωρίζει τον Νικολά Σαρκοζί για να παντρευτεί τον σωματοφύλακά του - ακόμα μια νίκη του λαϊκού κινήματος. Οι Atenistas διαπιστώνουν πως οι δράσεις τους δεν οδηγούν πουθενά και αποφασίζουν να βγουν στο βουνό, όχι για να φυτέψουν πεύκα και κυπαρίσσια, αλλά για να ξεκινήσουν το ένοπλο αντάρτικο - για να παραπλανήσουν τις δυνάμεις καταστολής, αλλάζουν όνομα και λέγονται πια «Manikiouris­tas».

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
Χρεοκοπεί η Γερμανία και χτίζεται ξανά το Τείχος του Βερολίνου. Εκατομμύρια Γερμανοί προσπαθούν να πηδήσουν το Τείχος για να πάνε στην Ανατολική Γερμανία και να έχουν τουλάχιστον ένα πιάτο φαΐ και στέγη, αλλά οι στρατιώτες της Δυτικής Γερμανίας τους πυροβολούν στο ψαχνό -όσοι επιζούν μεταφέρονται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου. Στην Αθήνα, οι διαδηλώσεις συνεχίζονται και οι ασφαλίτες είναι χιλιάδες. Η παρουσία τους δεν ενοχλεί τους διαδηλωτές, αφού οι ασφαλίτες κατεβαίνουν πια οργανωμένοι σε δικό τους μπλοκ - έχουν να πληρωθούν δέκα μήνες και διαδηλώνουν κι αυτοί ενάντια στο σύστημα.

Μετά από 79 ημέρες απεργίας πείνας πεθαίνει ο Λουκάνικος. Οι τοίχοι της Αθήνας γεμίζουν αμέσως με το σύνθημα «Ο Λουκάνικος ζει!». Για να αποφύγει τη λαϊκή κατακραυγή, ο Γιώργος Παπανδρέου απευθύνει διάγγελμα από την ΥΕΝΕΔ στον ελληνικό λαό και δηλώνει πως η κηδεία του Λουκάνικου θα γίνει δημοσία δαπάνη και θα του αποδοθούν τιμές αρχηγού κράτους. Την ημέρα της κηδείας του Λουκάνικου, όλος ο λαός της Αθήνας είναι στους δρόμους. Την στιγμή που ο Γιώργος Παπανδρέου ακουμπάει το φέρετρο του Λουκάνικου και λέει «σε αυτό το φέρετρο ακουμπάει όλη η Ελλάδα», ο Λουκάνικος πετάγεται όρθιος και του δαγκώνει το χέρι. Στη συνέχεια, ξεχύνεται τρέχοντας προς τη Βουλή, ενώ εκατομμύρια λαού τον ακολουθούν. Οι Έλληνες, με ηγέτη έναν τετραπέρατο αδέσποτο σκύλο, γκρεμίζουν επιτέλους το άθλιο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο!

Καλή χρονιά και καλή τύχη!

Στον Λουκάνικο

http://www.thepressproject.gr/theme.php?id=2811

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Η πολιτική «μετάλλαξη» του ΠΑΣΟΚ

Η κυβέρνηση νομοθετεί, και μάλιστα με τρόπο πολύ πιο τολμηρό, αυτά που κατακεραύνωνε από τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης

Του Κωνσταντινου Zουλα

Μια σειρά νόμων και αποφάσεων της Ν.Δ. που το ΠΑΣΟΚ πολέμησε με σφοδρό τρόπο ως αντιπολίτευση, υιοθετούνται πλέον από την κυβέρνηση ως δικές της επιλογές αναδεικνύοντας με τον πιο γλαφυρό τρόπο το πώς εξακολουθεί να «λειτουργεί» το πολιτικό «παιχνίδι» στη χώρα μας. Το αστειότερο, βέβαια, είναι ότι οι περισσότερες εξ αυτών αποτελούσαν μέχρι προ έτους αιτία ακραίων αντιπαραθέσεων ανάμεσα στα δύο κόμματα, με το ΠΑΣΟΚ να τις χαρακτηρίζει «ανάλγητες και νεοφιλελεύθερες επιλογές των γαλάζιων» και τη Ν. Δ. να διστάζει να τις φέρει εις πέρας είτε από ιδεολογικές ενοχές είτε από αναποφασιστικότητα, είτε και από ανικανότητα. Για να διαπιστώνεται σήμερα το πολιτικώς παράδοξο να τις υλοποιεί και μάλιστα με τρόπο πολύ πιο τολμηρό το κόμμα που κατεξοχήν τις πολέμησε.

Με πλέον πρόσφατη την πλήρη υπαναχώρηση του ΠΑΣΟΚ στο θέμα της απόσυρσης των Ι.Χ. την οποία επανεξήγγειλε την Πέμπτη, ενώ επί Ν.Δ. την είχε χαρακτηρίσει «προνομιακή μεταχείριση ενός πάμπλουτου κλάδου», ας θυμηθούμε τους επίμαχους νόμους και αποφάσεις, κι ο καθείς ας βγάλει τα συμπεράσματά του:

Η πρώτη κυβερνητική «τούμπα» διαπιστώθηκε στο κινεζικό πρότζεκτ της Cosco στον Πειραιά. Δεν χρειάστηκαν παρά λίγες εβδομάδες για να «εκδιωχθεί» η κ. Λούκα Κατσέλη από τη «διαπραγμάτευση» και να επικρατήσει η λογική Πάγκαλου που της είπε «θα χαθούμε, αν χάσουμε τους Κινέζους». Αμέσως μετά, ακολούθησε η πλήρης αλλαγή στάσης του ΠΑΣΟΚ και στον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, με τις εντελώς αντίθετες (από τις προεκλογικές) διαβεβαιώσεις του κ. Παπανδρέου προς τον κ. Πούτιν.

Ολική ήταν η πράσινη οπισθοχώρηση και στην Ολυμπιακή. Τα περί «πράσινης» ανάκτησης μέρους της ιδιοκτησίας από το κράτος ξεχάστηκαν γρήγορα, ενώ χωρίς άλλο έχει δίκιο ο κ. Κ. Χατζηδάκης όταν δηλώνει ότι «το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να με… ευγνωμονεί, διότι αν δεν είχε γίνει η πώληση, σήμερα η Ολυμπιακή θα έκλεινε αύτανδρη»

Ανάλογη πολεμική είχε δεχθεί η Ν.Δ. και όταν αποπειράθηκε το 2005 να προχωρήσει σε κάποιες παρεμβάσεις στις ΔΕΚΟ. Η εισηγούμενη άρση της νομιμότητας για τους νεοπροσλαμβανόμενους και η πρόταση ευελιξίας στις συμβάσεις των προβληματικών εταιρειών είχε καταγγελθεί ως ακραία νεοφιλελεύθερη επιλογή, εξ ού και εγκαταλείφθηκαν από την κυβέρνηση Καραμανλή η οποία ουδέποτε εφήρμοσε τις επιλογές της που ωχριούν μπροστά στο σημερινό τσουνάμι στις ΔΕΚΟ.

«Ξεπούλημα»

Αξιοποίηση των ακινήτων, αυξήσεις των εισιτηρίων και μείωση των δρομολογίων προέβλεπε και ο νόμος 3717/08 της Ν.Δ. για τη σωτηρία του ΟΣΕ που χαρακτηρίστηκε από το ΠΑΣΟΚ «ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας». Στις κεντρικές του γραμμές, ωστόσο, η λύση που εισηγείται ο κ. Ρέππας ουδεμία διαφορά έχει από το σχέδιο της Ν. Δ., ίσως γιατί λέγεται ότι διατήρησε τους ίδιους ξένους συμβούλους.

Για την περιβόητη περαίωση και τον τρόπο που αντιμετώπισε το ΠΑΣΟΚ τις τράπεζες τα σχόλια περιττεύουν. Το αποδεικνύει η αμηχανία του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, όταν συχνά - πυκνά καλείται να εξηγήσει γιατί δεν συνιστά «ομολογία αποτυχίας» της φορολογικής του πολιτικής η περαίωση, όταν έτσι είχε χαρακτηρίσει το 2008 την ανάλογη επιλογή Αλογοσκούφη, ενώ τα 25 δισ. που έδωσε το ΠΑΣΟΚ στις τράπεζες ήρθαν απλώς να... προστεθούν στα «σκανδαλώδη 28 δισ. ευρώ της Ν.Δ.».

Τα στελέχη της Ρηγίλλης, τέλος, σκοπεύουν να αναδείξουν μια σειρά σημερινών αποφάσεων που, κατά την άποψή τους, συνιστούν υφαρπαγή δικών τους. Μεταξύ άλλων υποστηρίζουν ότι η διευκόλυνση στην ίδρυση των επιχειρήσεων, οι ρυθμίσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η «Διαύγεια» ή ακόμη και το fast track του κ. Χ. Παμπούκη υπήρχαν στα συρτάρια των υπουργείων και έγιναν με copy-paste πράσινα ν/σ.

Αν μη τι άλλο, ουδείς μπορεί να καταλογίσει στην σημερινή κυβέρνηση ότι –έστω και καθυστερημένα– δεν αναπροσαρμόζει τις επιλογές της στις απαιτήσεις των καιρών.

Οι παλινωδίες με το κάπνισμα

Ενας φαινομενικά απλός νόμος, αυτός που αφορά την απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους αποτελεί μάλλον το πιο ενδεικτικό παράδειγμα της ανακολουθίας και των δύο κομμάτων εξουσίας σε σχέση με τον τρόπο που καλούνται να εφαρμόσουν τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις όταν εναλλάσσονται στην εξουσία. Είναι πραγματικά εξοργιστικό ότι η πλήρης απαγόρευση του τσιγάρου υποτίθεται ότι ισχύει διά νόμου ήδη από την εποχή που ο κ. Αλ. Παπαδόπουλος είχε την ηγεσία του υπουργείου Υγείας το 2002. Ο τότε υφυπουργός κ. Εκτωρ Νασιώκας είχε βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε ένα νόμο που υποτίθεται ότι απαγόρευε ρητώς το κάπνισμα σε όλους τους δημόσιους χώρους, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα ταξί κ. λπ. αξιώνοντας μόνον από τα εστιατόρια και τα μπαρ να δημιουργήσουν ειδικούς χώρους καπνιζόντων. Η Ν. Δ. είχε σε γενικές γραμμές συμφωνήσει, αν και χαρακτήριζε την επιλογή Νασιώκα «άτολμη».

Χρειάστηκαν οκτώ ολόκληρα χρόνια για να αποτολμήσει ο κ. Δημ. Αβραμόπουλος μια ανάλογη ρύθμιση που ψηφίστηκε μεν από το ΠΑΣΟΚ, αλλά χαρακτηρίστηκε τούτη τη φορά από τους πράσινους «άτολμη» με το επιχείρημα ότι άφηνε πολλά «παράθυρα» λόγω των εξαιρέσεών της.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Η κ. Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου υποτίθεται ότι αυστηροποίησε το καλοκαίρι που μας πέρασε το νόμο της Ν. Δ. επιβάλλοντας πλήρη απαγόρευση στους δημόσιους χώρους (εξαιρώντας τα καζίνο και τα... μπουζούκια) και ο διάδοχός της κ. Ανδ. Λοβέρδος, διαπιστώνοντας ότι ο νόμος στην πράξη αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά κουρελόχαρτο, σκέφτεται να επιστρέψει λέει στις ρυθμίσεις Αβραμόπουλου ή –γιατί όχι– στις αντίστοιχες του κ. Νασιώκα. Και κάπως έτσι, η (πολιτική) ζωή συνεχίζεται...

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ


Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Ερίκ Τουσέν: «Ανοίξτε τα βιβλία του δημόσιου χρέους»! (Επίκαιρα, 9-15/12/2010)

Στη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου που θα δώσει τα νομικά και ηθικά επιχειρήματα για την παύση πληρωμών του δημοσίου χρέους καλεί ο διακεκριμένος επιστήμονας και αγωνιστής Ερίκ Τουσαίν στη βαρυσήμαντη συνέντευξη που παραχώρησε στα Επίκαιρα. Ο Ερίκ Τουσαίν δεν μιλάει στη βάση υποθέσεων. Έχοντας ενεργή συμμετοχή στην Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου που συγκρότησε ο πρόεδρος του Ισημερινού, Ραφαέλ Κορέα, πριν τρία χρόνια μεταφέρει την πολύτιμη εμπειρία του από τις καθόλα νόμιμες μεθόδους που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος του Ισημερινού για να απαλλαγεί από ένα μεγάλο μέρος του δημοσίου χρέους. Μέχρι και την δευτερογενή αγορά χρησιμοποίησε ο Κορέα με τις κατάλληλες κινήσεις για να μειώσει το δημόσιο χρέος. Υπήρχε όμως πολιτική βούληση, όχι άνευ όρων παράδοση στους ξένους πιστωτές και διαπόμπευση της χώρας, όπως στην Ελλάδα!

Ο Ερίκ Τουσαίν είναι ιστορικός και πολιτικός επιστήμονας, ιδρυτής και πρόεδρος της Επιτροπής για την Κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM, www.cadtm.org). Έχει συγγράψει πολλά βιβλία για συναφή θέματα (Your money or your life! The tyranny of global finance, The World Bank: a never ending coup d’ etat, και άλλα). Το πιο πρόσφατο βιβλίο του που έγραψε μαζί με την Νταμιέν Μιλιέτ κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη του 2010 και καταπιάνεται με το θέμα του παγκόσμιου χρέους και τις ευθύνες του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Τίτλος του: The debt, the IMF and the World Bank, sixty questions sixty answers (εκδόσεις Monthly Review).

- Ποια είναι τα ειδικά χαρακτηριστικά της κρίσης δημοσίου χρέους που έχει ξεσπάσει εδώ και έναν χρόνο στην ευρωζώνη, διαφοροποιώντας την από άλλες κρίσεις χρέους που έχουν εμφανιστεί στο παρελθόν σε χώρες του Τρίτου Κόσμου;

- Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της κρίσης είναι ότι αποτελεί δημιούργημα των ιδιωτικών τραπεζών κυρίως της Γερμανίας και της Γαλλίας που πλήττει τις χώρες της περιφέρειας (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, κ.α.) και του πρώην Σοβιετικού μπλοκ που εντάχθηκε στην ΕΕ την προηγούμενη δεκαετία. Πρόκειται λοιπόν για μια κρίση που εξελίχθηκε εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτή η κρίση αποτελεί επίσης δημιούργημα, κι αυτό είναι ένα δεύτερο χαρακτηριστικό της, των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόστηκαν τις δεκαετίες ’80 – ’90 κι ως βασικό τους χαρακτηριστικό είχαν την μείωση των φόρων που πλήρωναν οι επιχειρήσεις και οι πλούσιοι. Το αποτέλεσμα στη συνέχεια ήταν να μειωθούν απότομα τα κρατικά έσοδα και να ανοίξει ο δρόμος για την σημερινή δημοσιονομική κρίση. Ανεξάρτητα δηλαδή από τις επιπλέον συγκυριακές αιτίες, η κρίση προετοιμάστηκε από τις φιλο-επιχειρηματικές πολιτικές των προηγούμενων δύο δεκαετιών.

Η τρίτη αιτία, που αποτέλεσε και τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, ήταν το κόστος για τη διάσωση των ιδιωτικών τραπεζών σε χώρες όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία.

- Όπως συνέβη και στην Ελλάδα. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν θέσει στη διάθεση των τραπεζιτών την τελευταία τριετία, υπό την μορφή ρευστού και εγγυήσεων, 78 δισ. ευρώ!

- Σε αυτή την κατηγορία της Ισπανίας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ελλάδας θα ενταχθεί εντός λίγων εβδομάδων και η δική μου χώρα, το Βέλγιο. Κι αυτό λόγω της διάσωσης από το κράτος των τριών μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών της Fortis, της Dexia και της KBC που είχε εκτεθεί πάρα πολύ στην ανατολική Ευρώπη και επίσης στην Ιρλανδία, κατέχοντας κρατικά ομόλογα ύψους 20 δισ. ευρώ.

- Κι ο λογαριασμός τώρα μεταβιβάζεται στους πολίτες;

- Ακριβώς! Τα ιδιωτικά χρέη μεταβιβάζονται στις δημόσιες αρχές και γι αυτό έχουμε την απογείωση του δημοσίου χρέους. Ως συνέπεια η έκρηξη του δημοσίου χρέους γίνεται μια πολύ καλή αφορμή για ένα νέο κύμα νεοφιλελεύθερων πολιτικών, πρωτοφανούς αγριότητας. Κι εννοώ αυτό που γίνεται στη χώρα σας, το οποίο μπορεί κάλλιστα να συγκριθεί με ότι συνέβη στις χώρες του Τρίτου Κόσμου από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα με τη συμμετοχή του ΔΝΤ το οποίο έχει μια τεράστια εμπειρία σε αυτό τον τομέα. Οι ίδιες καταστροφικές, εγκληματικές πολιτικές εφαρμόζονται και σήμερα στην Ελλάδα, όπου μεταφέρεται αυτούσια όλη αυτή η αρνητική εμπειρία.

- Ο εφιάλτης πάντως του ΔΝΤ και του δημοσίου χρέους δεν αποτελεί μονόδρομο και χώρες όπως ο Ισημερινός απαλλάγηκαν από τα δεσμά τους. Πως έγινε αυτό;

- Στο τέλος του 2006 ο Ραφαέλ Κορέα κέρδισε τις προεδρικές εκλογές με βασική του εξαγγελία να τερματιστεί η απαράδεκτη κατάσταση με το εξωτερικό χρέος που απομυζούσε τους σπουδαιότερους πόρους της οικονομίας. Τον Ιούλιο του 2007 δημιούργησε με προεδρικό διάταγμα μια Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του δημοσίου χρέους – εγχώριου και διεθνούς. Η έρευνα αφορούσε 30 ολόκληρα χρόνια από το 1976 μέχρι το 2006. Ο λογιστικός έλεγχος έγινε επίσης με την ουσιαστική συμμετοχή 12 ατόμων που προέρχονταν από την κοινωνία των πολιτών, από την κοινότητα των ιθαγενών που αποτελούν το 50% του πληθυσμού και αλλού. Επίσης 6 άτομα, ειδικοί για την ακρίβεια, προέρχονταν από το εξωτερικό.

- Ήσασταν ένας εξ αυτών…

- Ναι. Το κοινό χαρακτηριστικό όλων μας ήταν η μεγάλη εμπειρία που είχαμε από την ανάλυση του διεθνούς χρέους. Τεράστια σημασία είχε επίσης η απόφαση του Ραφαέλ Κορέα να υποστηρίξουν το έργο και τις αποφάσεις της Επιτροπής όλα τα όργανα του κράτους και αναφέρομαι στο υπουργείο Δικαιοσύνης, Οικονομικών, στις ανεξάρτητες αρχές κατά της διαφθοράς, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, το Ελεγκτικό Συνέδριο, κ.α. Όλοι αυτοί συμμετείχαν στις συνεδριάσεις μας. Δουλέψαμε εντατικά επί 14 μήνες, από τον Ιούλιο του 2007 μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2008. Αναλύσαμε κάθε είδους σύμβαση που είχε υπογραφεί στους τομείς της ασφάλειας, των εμπορικών πιστώσεων, μεταξύ τραπεζών – ακόμη και του ιδιωτικού τομέα, με το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα και άλλους πολυμερείς οργανισμούς. Βάλαμε επίσης στο μικροσκόπιο όλα τα διμερή δάνεια που είχε υπογράψει ο Ισημερινός με χώρες όπως η Ισπανία και η Γερμανία, ακόμη και τους όρους υπό τους οποίους συνάφθηκε το εσωτερικό χρέος. Σε αυτή τη δουλειά είχαμε τη βοήθεια 15 νομικών, ορκωτών λογιστών ελεγκτών, ειδικών στα δημόσια οικονομικά. Εξετάσαμε όχι μόνο όλα τα έγγραφα, αλλά και κάθε τι που αφορούσε το δανεισμό. Θέταμε για παράδειγμα το ερώτημα γιατί αυτό το δάνειο να συναφθεί με το συγκεκριμένο επιτόκιο και όχι με κάποιο άλλο, ποιο μέρος του αποπληρώθηκε, είχαμε το δικαίωμα να ανοίγουμε προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς αυτών που υπέγραφαν και παραλάμβαναν τα δάνεια. Επίσης ζητήσαμε παραστατικά από όλες τις τράπεζες για τα δάνεια που είχαν δοθεί ή υποτίθεται πως είχαν αποπληρωθεί γιατί έπρεπε να επιβεβαιωθεί κατά πόσο πραγματικά είχαν εξοφληθεί ακόμη και εκείνα τα δάνεια που θεωρητικά είχαν αποπληρωθεί.

- Η συμβολή των νομικών ποια ήταν;

- Ήταν αναντικατάστατη καθώς με τη βοήθειά τους εξετάσαμε τη νομιμότητα κάθε σύμβασης και των επιμέρους όρων της, τη συμβατότητά τους με το σύνταγμα της χώρας, το διεθνές δίκαιο και επίσης με το συμφέρον του έθνους. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε σε συγκεκριμένες οικονομικές συμβάσεις, έργων ασυνήθιστα μεγάλων διαστάσεων για τα μέτρα του Ισημερινού, όπως π.χ. μεγάλα φράγματα. Σε αυτή την περίπτωση μάλιστα δεν αρκεστήκαμε στις τυπικότητες. Με επίσημο τρόπο ρωτήσαμε την γνώμη των ντόπιων για τις επιπτώσεις που είχε στην καθημερινότητά τους η κατασκευή των φραγμάτων. Εξετάσαμε ακόμη και τους όρους που έγινε η χρηματοδότηση της κατασκευής τους κι αν όλα αυτά (κόστος, χρηματοδότηση) ήταν συγκρίσιμα με τις διεθνείς τιμές που επικρατούσαν για αντίστοιχες εργασίες.

Εξετάσαμε ακόμη και τους όρους των εμπορικών πιστώσεων που χορήγησαν στον Ισημερινό χώρες όπως η Γερμανία, με απώτερο στόχο να αγοραστούν γερμανικά προϊόντα για να ενισχυθούν οι γερμανικές εξαγωγές. Είναι δάνεια που δίνονται με σκοπό να υποστηριχθεί η αγορά προϊόντων αιχμής, όπως π.χ. της Ζίμενς. Καθήκον μας εμάς ήταν να ελέγξουμε τις τιμές με τις οποίες αγοράστηκε ο εξοπλισμός της Ζίμενς, κατά πόσο δηλαδή η τιμή ανταποκρινόταν στην ποιότητα. Κι αυτό γιατί σε πλήθος περιπτώσεων που εμπλέκονταν πολυεθνικές εταιρείες βρήκαμε ακραία φαινόμενα διαφθοράς. Αναφέρομαι για παράδειγμα σε κρατικές αγορές που δεν είχαν καμιά σχέση με τις ανάγκες της χώρας, αλλά αποτελούσαν αφορμές για να δοθούν μίζες.

- Ανακαλύψατε συγκεκριμένες περιπτώσεις που πολυεθνικές επιχειρήσεις έδιναν μίζες;

- Φυσικά. Οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις ήταν των αμερικανικών τραπεζών Citibank και JPMorgan. Αυτές οι τράπεζες συστηματικά δωροδοκούσαν κρατικούς υπαλλήλους σε όλη την κλίμακα του δημοσίου – ακόμη και τον υπουργό Οικονομικών – για να πεισθούν να υπογράψουν συμβάσεις που εξόφθαλμα έβλαπταν το δημόσιο συμφέρον και με προκλητικό τρόπο ευνοούσαν τα συμφέροντα των τραπεζών.

- Γι’ αυτό ο Κορέα ήθελε την ενεργό συμμετοχή και των δημόσιων αρχών στην Επιτροπή σας…

- Πράγματι. Στην Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του Ισημερινού συμμετείχε ο ίδιος ο υπουργός Δικαιοσύνης και για κάθε ύποπτη περίπτωση που βρίσκαμε και αφορούσε όχι μόνο υπαλλήλους του υπουργείου Οικονομικών αλλά ακόμη και πρώην υπουργούς Οικονομικών εξέδιδε εντολή για δικαστική διερεύνηση. Η Δικαιοσύνη του Ισημερινού προχώρησε σε μηνύσεις ακόμη και εναντίον αμερικανικών τραπεζών γιατί αυτές οργάνωσαν τις επιχειρήσεις, αυτές δωροδοκούσαν.

Υπογραμμίζω πάντως ότι δεν ελέγξαμε μόνο τους όρους χρηματοδότησης αλλά όλη τη σκοπιμότητα κάθε κρατικής οικονομικής δοσοληψίας.

Μετά τα παραπάνω ο ίδιος ο πρόεδρος Ραφαέλ Κορέα δύο μόλις μήνες μετά την ολοκλήρωση των εργασιών μας, στις 14 Νοέμβρη 2008, ανακοίνωσε και επίσημα ότι στη βάση των ευρημάτων μας είναι υποχρεωμένος να προβεί στην παύση πληρωμών του δημοσίου χρέους ύψους, 3 δισ. δολ. που αντιπροσώπευε το 70% του χρέους υπό τη μορφή ομολόγων. Αιτιολόγησε την απόφασή του λέγοντας πως το χρέος δεν ήταν νόμιμο, αλλά ήταν προϊόν διαφθοράς και δωροδοκιών. Κατά συνέπεια δεν ήταν υποχρεωμένη η κυβέρνησή του να σεβαστεί τις διεθνείς δεσμεύσεις. Τους επόμενους πέντε μήνες ολόκληρους μήνες η κυβέρνηση τήρησε στάση σιωπής, δεν προέβη σε καμιά δημόσια ανακοίνωση για το θέμα, παρά το ενδιαφέρον που υπήρχε.

- Και να υποθέσουμε ότι δεν συνέβη λόγω φόρτου εργασιών…

- Ακριβώς! Ήταν μια τακτική. Οι πιστωτές ήταν ιδιαίτερα ανήσυχοι καθώς δεν ήξεραν τι θα συμβεί από κει και πέρα. Η αντίδρασή τους ήταν να αρχίσουν να ξεπουλούν μανιωδώς στην δευτερογενή αγορά τα ομόλογα του Ισημερινού. Και ξέρετε σε τι τιμή; Στο 20% της ονομαστικής τους αξίας! Τότε ακριβώς η κυβέρνηση του Ισημερινού, τον Απρίλη του 2009 απευθύνθηκε στους πιστωτές με την εξής πρόταση: «Προτιθέμεθα να αγοράσουμε όλα τα ομόλογα με έκπτωση 65%. Πληρώνουμε δηλαδή 35 σεντς το δολάριο. Συμφωνείτε ή όχι;» Οι κάτοχοι του 91% των ομολόγων δέχθηκαν αμέσως την ανταλλαγή. Επρόκειτο για μια τεράστια επιτυχία της κυβέρνησης καθώς επέβαλε κούρεμα της τάξης του 65%.

- Λόγω αυτής της πολύ σπουδαίας και χρήσιμης εμπειρίας σας να υποθέσω έχετε υποστηρίξει ότι η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι να προσφύγει σε στάση πληρωμών του δημοσίου χρέους και δημιουργίας Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου που θα προσδιορίσει τις ευθύνες των πιστωτών για την εκτίναξή του η οποία θα επιτρέψει την σοβαρή του μείωση;

- Ακριβώς! Αυτή η επιλογή αποτελεί μονόδρομο πλέον για την Ελλάδα!

- Κατά πόσο όμως η Ελλάδα, δεδομένων των ιδιαιτεροτήτων της, μπορεί να ακολουθήσει αυτό το παράδειγμα;

- Οι διαφορές που υπάρχουν με τον Ισημερινό δείχνουν ότι για την Ελλάδα τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Αν φυσικά υπάρχει πολιτική βούληση. Πάρτε για παράδειγμα υπ’ όψη σας ότι ο Ισημερινός είναι μια μικρή χώρα, που δεν έχει καν δικό της νόμισμα. Χρησιμοποιεί το δολάριο, αυτό είναι το επίσημο νόμισμά της. Κατά συνέπεια είναι πολύ πιο έντονα εκτεθειμένη σε διεθνείς οικονομικές πιέσεις. (σ.σ.: Το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα του Ισημερινού αντιστοιχεί στο 12% του Ελληνικού και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ του Ισημερινού στο 10% του Ελληνικού). Το αίτημά της έγινε όμως δεκτό λόγω του ότι είχε πολύ ισχυρά νομικά και ηθικά ερείσματα και γι αυτό άλλωστε δεν συνοδεύτηκε από δικαστικές προσφυγές των πιστωτών κατά της κυβέρνησης.

- Λέγεται ωστόσο μετ’ επιτάσεως ότι οι αγορές θα τιμωρήσουν όποιες χώρες δεν σεβαστούν τις υποχρεώσεις τους…

- Πράγματι, αλλά πουθενά στην πράξη δεν έχει επιβεβαιωθεί αυτή η απειλή. Ο οικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας στην τελευταία μελέτη του βρετανικού ινστιτούτου Research on Money and Finance (σ.σ. κι η οποία αναμένεται να κυκλοφορήσει στα ελληνικά από τις εκδόσεις Λιβάνη τις επόμενες μέρες) δείχνει πως ούτε η Ρωσία το 1998, ούτε η Αργεντινή το 2001 τιμωρήθηκαν από τις αγορές. Αντίθετα, η μετέπειτα πορεία της οικονομίας τους έδειξε πόσο επιτυχημένη και επωφελής ήταν η επιλογή τους, να προβούν δηλαδή σε αθέτηση πληρωμών.

- Τι πρέπει άμεσα να κάνει η Ελλάδα κατά τη γνώμη σας για να δραπετεύσει απ’ αυτό το φαύλο κύκλο;

- Άμεσα πρέπει να συγκροτηθεί Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου με προσωπικότητες αναγνωρισμένου κύρους και εμπειρία. Η συμβουλή μου είναι μία: Ανοίξτε τα βιβλία! Εξετάστε με διαφανείς διαδικασίες και την παρουσία της κοινωνίας όλες τις κρατικές συμβάσεις – από τις πιο μεγάλες όπως για παράδειγμα των πρόσφατων Ολυμπιακών Αγώνων μέχρι τις πιο μικρές – και βρείτε ποιο μέρος του χρέους είναι προϊόν διαφθοράς, επομένως παράνομο και απεχθές κατά τη διεθνή νομική ορολογία και αρνηθείτε το!

Περί απεχθούς χρέους

Η θεωρητική θεμελίωση του όρου «απεχθές χρέος» οφείλεται στον ρώσο καθηγητή Νομικής, Αλεξάντερ Σακ. Η συμβολή του Σακ, ο οποίος την εποχή εκείνη – τη δεκαετία του ’20 – δίδασκε στο Παρίσι και δεν συγκαταλέγεται στους ριζοσπάστες διανοούμενους, έγκειται στις τρεις προϋποθέσεις που έθεσε έτσι ώστε ένα χρέος να χαρακτηρισθεί απεχθές οπότε κατά συνέπεια μια κυβέρνηση παύει να δεσμεύεται να το πληρώσει.

Οι τρεις όροι για να χαρακτηρισθεί απεχθές ένα χρέος ήταν: Πρώτο, να έχει συναφθεί χωρίς τη συγκατάθεση του έθνους. Δεύτερο, τα ποσά που εισέρευσαν από το δάνειο να σπαταλήθηκαν με τρόπο που αντιβαίνει στα συμφέροντα του έθνους και, τρίτο, ο πιστωτής να ήταν ενήμερος των παραπάνω. Να αναφερθεί πως η συνεισφορά του Σακ δεν έγινε σε κενό αέρα. Αντίθετα, αξιοποίησε πολύ συγκεκριμένα παραδείγματα όπου η παύση πληρωμών του δημοσίου χρέους αποφασίσθηκε με την παραπάνω αιτιολογική βάση. Το πρώτο παράδειγμα αφορούσε την άρνηση πληρωμής από τις ΗΠΑ το 1898 των χρεών που είχε αναλάβει η Κούβα όσο ήταν υπό ισπανική κατοχή και τα οποία οι ΗΠΑ στη συνέχεια αρνήθηκαν να επωμιστούν. Το δεύτερο παράδειγμα εξελίχθηκε είκοσι χρόνια αργότερα και πάλι πριν ο ρώσος νομικός δώσει περιεχόμενο στη ρήτρα του «απεχθούς χρέους». Αφορούσε ειδικότερα την απόφαση της κυβέρνησης της Κόστα Ρίκα να μην πληρώσει ένα δάνειο που είχε συνάψει η προηγούμενη δικτατορική εξουσία με την τράπεζα Royal Bank of Canada.

Η τεράστια συμβολή του Σακ έγκειται στην μετατόπιση του κέντρου βάρους της επιχειρηματολογίας υπέρ της παύσης πληρωμών του δημοσίου χρέους, η οποία παύει να επικεντρώνεται στην ηθική διάσταση του προβλήματος και μετατοπίζεται στη νομική. Το ερώτημα δηλαδή δεν είναι αν πλέον μπορεί μια χώρα να πληρώσει το δημόσιο χρέος της, αλλά αν πρέπει. Η συγκεκριμένη δυνατότητα αξιοποιήθηκε κατά κόρον τις τελευταίες δεκαετίες από πολλές κυβερνήσεις και κινήματα πολιτών.

Λ.Β.

Πηγή: http://leonidasvatikiotis.wordpress.com/