Ποιήματα

ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

Ο θρήνος μου σε σκέπασε απ’ το ανεμοβρόχι

Δρόμος ερημικός σαν την συνέχεια

Μελωδίες απ’ τον βυθό της θάλασσας ακούγονται

ατελείωτες κουβέντες με κοχύλια

Κοράλλια χαιρετάνε ρυθμικά το πέρασμα σου

Μια απέραντη ημέρα στην αιωνιότητα…

Γοργόνα σιωπηλή συ που αγναντεύεις την ζωή………

ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

Τρανή η παρουσία του θανάτου

Σκέπασε τον ήλιο πάνω από την πόλη

οι καλοί και ταπεινοί έχουν πεθάνει

Παράσταση που ανέβασαν μέτριοι ηθοποιοί

κακοπαιγμένες σκηνές απηυδισμένοι θεατές

Αγκάθινο στεφάνι στην κόμη τους φόρεσε

ο σκηνοθέτης χρόνος ως ελάχιστη συνδρομή

για την εκδρομή τους στην Αχερουσία λίμνη……

ΖΩΙΚΟ ΨΕΜΑ

Ένα ζωικό ψέμα μας ακολουθεί…..

Στον κατήφορο που έσπρωξε μας συντηρεί

Αλλότριων δυνάμεων έρμαια κατρακυλάμε

Στου ουρανού το θάμπος ανήμποροι σκορπάμε

Το ζωικό ψέμα ξοπίσω μας πιστό σε δρόμο άγνωστο

Δίνοντας πνοή στην ύπαρξή μας, αντικατοπτρίζει

τις επιθυμίες μας ως την τελική συντριβή μας

ΒΙΚΥ

Όσα έχεις ποθήσει κι ότι κατάφερες...

Μα δεν νιώθεις κάτω σου τη γη …

Τους ανθούς της ζωής έχεις τρυγήσει

Μα δεν αφήνεις ίχνη…

Η ελπίδα σε τρομάζει φωνή απ’ το μέλλον

σου φωνάζει, άκουγε τη………..

Κάθε μέρα ξημερώνει άλλος ήλιος, δες

Χάδεψε τον αέρα με τα κρινοδάχτυλα σου

Κάνε τον σταυρό σου η Παναγία στα σπλάχνα σου

Αφουγκράσου, άδραξε την μέρα πάμε βόλτα

στου ουρανού το θάμπος!

Μ. Κιαγιάς