Σχόλιο πάνω στο άρθρο του Τάκη Φωτόπουλου

Διάβασα το άκρως ενδιαφέρον άρθρο του Φωτόπουλου

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2009/03_28.html

το οποία ανέδειξε μία όψη του ζητήματος που δεν την είχα σκεφθεί αν και είναι τελικά οφθαλμοφανής. Ο Φωτόπουλος συνδέει τις ακολουθούμενες πολιτικές «εξόδου» από την κρίση με τη διάρθρωση της οικονομίας των Η.Π.Α. και αυτής των μεγάλων χωρών της Ε.Ε. Και έχει δίκιο. Η άρνηση Σαρκοζί- Μέρκελ για αύξηση των δημοσίων δαπανών είναι φανερό ότι συνδέεται άμεσα με τον εξαγωγικό χαρακτήρα των οικονομιών τους. Αυτή η θέση [Μέρκελ-Σαρκοζύ] αν και κοντόφθαλμή και επικίνδυνη για τα φτωχά και μεσαία στρώματα του πληθυσμού πηγάζει από την ανάγκη διατήρησης «ανταγωνιστικών» τιμών των προϊόντων τους στο εξωτερικό. Ο μηχανισμός σε μία απλοϊκή προσέγγιση είναι ο εξής: μία αύξηση δημοσίων δαπανών, επιδομάτων, μισθών κλπ. θα ενίσχυε –ceteris paribus- τον πληθωρισμό. Πόσο και πόσο κακό θα ήταν αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Ωστόσο η αύξηση των τιμών μετά από μία γενικευμένη αύξηση της κατανάλωσης/ζήτησης είναι ένα πιθανό σενάριο. Με δεδομένες τις συναλλαγματικές ισοτιμίες η αύξηση του γαλλικού ή/και του γερμανικού πληθωρισμού αυξάνει τη σχετική τιμή του γαλλικού και του γερμανικού προϊόντος στο εξωτερικό. Κάνοντας το προϊόν πιο ακριβό στις ξένες αγορές το καθιστά και λιγότερο ανταγωνιστικό, με συνέπεια ο ξένος καταναλωτής να μειώσει την ποσότητα των γαλλικών και γερμανικών προϊόντων που αγοράζει ή ακόμα και να προτιμήσει να αγοράσει ένα π.χ. ιαπωνικό προϊόν (αναφέρομαι φυσικά στην περίπτωση της αυτοκινητοβιομηχανίας).

Με δεδομένο τώρα το σκληρό ΕΥΡΩ και την ενίσχυση του ως προς τα λοιπά ισχυρά νομίσματα το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας των Ευρωπαϊκών προϊόντων οξύνεται. Έχοντας αυτά στο μυαλό τους οι Μέρκελ-Σαρκοζί «τρέμουν» στην ιδέα της αύξησης του πληθωρισμού προωθώντας τα συμφέροντα των ελίτ που τους στηρίζουν και αδιαφορώντας για τις στρατιές ανέργων, υποαπασχολουμένων, φτωχών κ.ο.κ. Εκτός αυτών όμως δε μπορούν ή δε θέλουν να κατανοήσουν ότι η τακτική αυτή οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο κρίσης -ύφεσης-ασθενικής μεγέθυνσης- κρίσης-ύφεσης. Μάλλον τελικά δε θέλουν να κατανοήσουν, αφού ο κύκλος αυτός ναι μεν θίγει τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, αλλά δε φαίνεται να επηρεάζει τα μονοπώλια και ολιγοπώλια τα οποία μπορούν με καθηλώσεις μισθών, εντατικοποίηση της εργασίας, καταστρατήγηση του αωραρίου, ελαστική εργασία κλπ. να διατηρούν και να αυξάνουν τα κέρδη τους. Βέβαια- και αυτό το σημείο σχετίζεται με την παρούσα «κρίση»- το κεφάλαιο βρίσκει και άλλο τρόπο για να αποκομίζει υψηλές αποδόσεις, έστω και όταν η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση. Αυτός δεν είναι άλλος από το διεθνή τζόγο: χρηματιστήρια, παράγωγα, τοξικά ομόλογα, ακίνητα κλπ. Και όταν ο τζόγος υπερδιογκώνεται και η φούσκα σκάει τα σπασμένα τα πληρώνουν πάλι οι γνωστοί μαλάκες που ακούν άπρακτοι τη Μέρκελ και το Σαρκοζή να υπεραμύνονται τις περικοπές των μισθών που εισηγήται ο Τρισέ.