ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ

Προλεγόμενα

Κάποιοι ιστορικοί επιδίδονται τα τελευταία χρόνια σε μια διαφορετική και εν πολλοίς παιγνιώδη προσέγγιση της ιστορίας. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας αποπειρώνται να ανασυγκροτήσουν μια διαφορετική εξέλιξη πολλών ιστορικών διαδικασιών, βασιζόμενοι σε μια διαφορετική εκδοχή πολλών αρχικών γεγονότων και συνθηκών.
Τους απασχολούν ερωτήματα όπως το εξής: ποια θα ήταν η εξέλιξη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και του ελληνοδυτικού κόσμου συνολικότερα εάν η μύτη της Κλεοπάτρας ήταν κοντύτερη; ή ποια θα ήταν η εξέλιξη της Ευρώπης εάν δεν κατάφερνε ο Μωάμεθ ο κατακτητής να εκπορθήσει την Πόλη τον Μάιο του 1453; Ή τι θα συνέβαινε εάν νικούσαν οι Αθηναίοι στον Πελοποννησιακό πόλεμο; (431- 404 π.χ)
Όλες αυτές οι προσπάθειες δεν είναι χωρίς νόημα, γιατί δείχνουν με τον τρόπο τους ότι είναι πολύ πιθανές και ευλογοφανείς διαφορετικές εξελίξεις των ιστορικών διαδικασιών και ότι αυτό που πράγματι συνέβη στο παρελθόν δεν είναι πάρα μόνο μία από τις πολλές δυνατές βαριάντες εκτύλιξης των γεγονότων. Κι αυτό βέβαια έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με την ντετερμινιστική θεώρηση της ιστορίας και των κοινωνικών φαινομένων.
Μετά από αυτές τις σύντομες παρατηρήσεις, προχωρώ εν είδει παιδιάς στην παρουσίαση ενός εναλλακτικού σεναρίου εξέλιξης των πρόσφατων ταραχών.

Φανταστικό σενάριο

Αρχικές συνθήκες, ταυτές : Δολοφονία 15χρονου από τον ειδικό φρουρό, ξεσηκωμός της νεολαίας, ανεξέλεγκτες διαδηλώσεις στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις, ΜΜΕ, κυβέρνηση και κόμματα εχθρικά προς την εξέγερση ή ασθμαίνοντες ουραγοί της και συντονισμένες προσπάθειες εκτόνωσης και ελέγχου της κατάστασης, δηλαδή τα γνωστά.
Βρισκόμαστε στην δεύτερη μέρα των ταραχών και των οδομαχιών, για την ακρίβεια στη νύχτα της. Ώρα 11.15 μ.μ και το κέντρο της Αθήνας συγκλονίζεται από τις ταραχές, τα ΜΑΤ διασκορπισμένα σε διάφορα κεντρικά σημεία παίζουν το γνωστό παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι με τους διαδηλωτές και η κυβέρνηση παραπαίει χωρίς σχέδιο εξόδου από την κρίση.
Στο κτίριο του ΕΜΠ επί της Πατησίων, ως συνήθως είναι ταμπουρωμένοι καμιά 200αριά νοματαίοι. Συνήθεις ύποπτοι, συνήθεις εικόνες.
Όμως στις 11.15 τούτη τη δεύτερη νύχτα των επεισοδίων, στον αύλειο χώρο του ιστορικού κτιρίου βρίσκονται και κάποια άτομα που έχουν διαφορετική άποψη για την χρήση και την αξιοποίηση του χώρου του ΕΜΠ. Πιστεύουν και το διατυπώνουν σαφώς, ότι πρέπει να φτιάξουν επειγόντως ένα ραδιοφωνικό σταθμό που θα αναμεταδίδει διαρκώς ειδήσεις και πληροφορίες, θα καλεί τους πολίτες της Αθήνας να συμπαρασταθούν στους εξεγερμένους επί τη βάσει μιάς συσπείρωσης γύρω από συγκεκριμένα κοινά αιτήματα: κατάργηση των ΜΑΤ, αναδοχή των πολιτικών ευθυνών της κυβέρνησης, ουσιαστική στήριξη του εισοδήματος των πληττομένων από την οικονομική κρίση στρωμάτων με την εκπόνηση ενός προγράμματος αντίστοιχου με αυτού των 28 δις προς τις τράπεζες. Για όλα αυτά να κληθούν εντός του Πολυτεχνείου εκπρόσωποι των κοινωνικών φορέων που συμφωνούν, συνδικαλιστικές ενώσεις, κόμματα, συντονιστικό μαθητών, εκπρόσωποι των καταλήψεων, σε ανοιχτή συνέλευση που θα λάβει τις οριστικές αποφάσεις για την συγκρότηση ενός πανελλαδικού συντονιστικού οργάνου της εξέγερσης που θα διαπραγματευθεί αμέσως με την κυβέρνηση την άμεση υλοποίηση των παραπάνω και τα μέλη του οποίου θα είναι άμεσα ανακλητά και υπόλογα απέναντι στους εντολείς του.
Οι υποστηρικτές αυτής της πρότασης είναι αρχικά περίπου 50 άτομα, ανάμεσα στα 200 που βρίσκονται αυτή τη στιγμή εντός του ιδρύματος. Ανάμεσα στους εκκωφαντικούς ήχους των χειροβομβίδων κρότου-λάμψης, των μολότωφ και στην αποπνικτική ατμόσφαιρα από τα χημικά, φουντώνει μια άγρια λογομαχία στο προαύλιο. Κάποιοι άλλοι λένε ότι αυτά είναι παπαριές, κι ότι εδώ βρίσκονται για να τα βάλουν με τους μπάτσους και να τα κάψουν όλα. Οι 50 επιμένουν, και υποστηρίζουν ότι πρέπει να το συζητήσουν πιο σοβαρά και ότι πρέπει να μπουν στο παιχνίδι και άλλοι άνθρωποι που συμπαθούν την εξέγερση αλλά δεν βλέπουν με καλό μάτι τις καταστροφές. Στο τέλος, συμφωνούν να στείλουν SMS και σε άλλα άτομα που βρίσκονται σε άλλα σημεία για να κατευθυνθούν στο χώρο και να γίνει μια συζήτηση για το όλο θέμα.
Από τα SMS, στα blogs και πάλι πίσω το νέο διαδίδεται σαν αστραπή και σε λιγότερο από μια ώρα εκατοντάδες συρρέουν στους πέριξ δρόμους. Άνθρωποι μεγαλύτερων ηλικιών από προηγούμενες φάσεις του κινήματος αλλά και πιτσιρικάδες που κουράστηκαν να τα σπάνε και θέλουν να ακούσουν και κάτι διαφορετικό.
Ώρα 1.00 τα χαράματα, τρίτη μέρα της εξέγερσης.
Οι δυνάμεις της τάξης αντιλαμβάνονται την αυξανόμενη κίνηση και σαστίζουν. Οι μέσα στο κτίριο έχουν σταματήσει να ρίχνουν αντικείμενα και μολότωφ και οι αστυνομικοί παίρνουν εντολή να αποσυρθούν διακριτικά και να παρακολουθούν από μεγαλύτερη απόσταση τις εξελίξεις. Αυτό δίνει την ευκαιρία στον κόσμο που έχει μαζευτεί να μπει στο Πολυτεχνείο. Μέσα επικρατεί πανδαιμόνιο. Στο τέλος παίρνεται η απόφαση να μπουν όλοι στο αμφιθέατρο Γκίνη για να συζητήσουν την πρόταση.
Αι γενεαί πάσαι μιλάνε, διαφωνούν, τσακώνονται και ω του θαύματος μετά από ψηφοφορία δι ανατάσεως των χειρών γύρω στις τέσσερις τα χαράματα, αποφασίζουν με σχετική πλειοψηφία να βάλουν μπρος το σχέδιο. Μέσα στις επόμενες τρεις ώρες έχει στηθεί ο ραδιοφωνικός σταθμός και στις 8.00 το πρωί αρχίζει τις εκπομπές του.
Οι εκπρόσωποι των κομμάτων της αριστεράς ωρύονται στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα: Ποιοι είναι αυτοί που πήραν τέτοιες πρωτοβουλίες, ποιος τους υποκινεί, σε τι αποσκοπούν; Μην ακούτε τους προβοκάτορες. Όμως για κακή τους τύχη ο σταθμός ακούγεται καθαρά στις περισσότερες περιοχές της Αθήνας και εξάλλου οι προσκλήσεις που απευθύνει αναμεταδίδονται από τα κινητά και το Internet. Οι μεγάλες συνδικαλιστικές ομοσπονδίες πιέζονται από μεγάλα κομμάτια της βάσης τους να συνεδριάσουν και να τοποθετηθούν απέναντι στα συγκεκριμένα αιτήματα. Στον φοιτητικό και τον μαθητικό χώρο επικρατεί αναταραχή. Η κυβέρνηση παγωμένη, δεν ξέρει πώς να αντιδράσει.
Ημέρα τέταρτη. Ώρα 10.00 π.μ. Δεκάδες εκπρόσωποι κοινωνικών φορέων, εργατικών κέντρων πολλών κλάδων μισθωτών, ιδίως πρωτοβάθμιων σωματείων και μαθητών και φοιτητών συνωστίζονται στο ΕΜΠ για να εκλέξουν το συντονιστικό όργανο που θα υποβάλει στην κυβέρνηση τα αιτήματα του κινήματος.
Έξω οι διαδηλώσεις συνεχίζονται, τα ΜΑΤ έχουν σκληρύνει την στάση τους και ο κυβενρητικός εκπρόσωπος στο press room καλεί τους πολίτες να κάτσουν στο σπίτι τους και να ακούνε μόνο την υπεύθυνη κυβέρνηση που αντιμετωπίζει μια πρωτόγνωρη επίθεση υποκινούμενη από ξένα ανθελληνικά κέντρα.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ένα 20μελές συντονιστικό όργανο είναι γεγονός και τα μέλη του ζητούν άμεση συνάντηση με τον πρωθυπουργό. Ζητούν:
Κατάργηση των ΜΑΤ, μέτρα στήριξης των χαμηλόμισθων εργαζομένων και των ανέργων, αύξηση του συντελεστή φορολόγησης των υψηλών εισοδημάτων στο 45%, αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 6% του ΑΕΠ, πλήρη ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από την κυβέρνηση και παραίτηση του Υπουργού Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης. Ο Πρωθυπουργός αρνείται και επισείει την ενεργοποίηση του άρθρου 11 του Συντάγματος. Από κοντά και ο ΛΑΟΣ. Στους δρόμους οι διαδηλώσεις συνεχίζονται και μαζικοποιούνται. Η αριστερά αλλάζει το βιολί και ακολουθεί απρόθυμα ενώ παράλληλα διατυπώνει φαρμακερές υπόνοιες για τους ανθρώπους που στελεχώνουν την συντονιστική επιτροπή.
Σε όλη την Αθήνα και τις μεγάλες επαρχιακές πόλεις πολλοί ιδιωτικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί έχουν καταληφθεί από τους εργαζομένους τους και άλλους τοπικούς φορείς και έχουν μετεξελιχθεί σε όργανα του κινήματος.
Ημέρα Πέμπτη, η επιτροπή έχει διευρυνθεί και με εκπροσώπους και άλλων φορέων που ενισχύουν τις γραμμές του κινήματος. Στην άρνηση της κυβέρνησης να τους δεχθεί και να συνομιλήσει μαζί τους, ριζοσπαστικοποιούνται ακόμη περισσότερο και ζητούν……. Ξυπνάω μπροστά στην τηλεόραση από τις αγριοφωνάρες του Τράγκα και του Τριανταφυλλόπουλου. Αναρωτιέμαι. Είναι τόσο φανταστικό λοιπόν το φανταστικό μου σενάριο; Ή μήπως όχι; Ο μεγάλος Άγγλος ποιητής Ουίλιαμ Μπλαίηκ το είχε πει: ΄΄Αυτό που είναι σήμερα πραγματικό, κάποιος το είχε κάποτε μόνο ονειρευτεί΄΄.