Ποιήματα

ΕΠΟΧΕΣ ΑΠΑΡΑΛΛΑΧΤΕΣ.

Στο αέναο «όχι» των νέων άμυνα η συγκατάβαση

Πληγές οργισμένων αυτοχείρων μια ανεπαίσθητη ουλή

Γλυκιά ανάμνηση των ονείρων που στάθηκαν πλάι

τα άγγιξαν, μα έσβησαν από αχαριστία μεθυσμένοι

Ανίκανοι να διεκδικήσουνε την ευτυχία………………………..

Γερασμένα μυαλά απωλεσμένα όνειρα, απενοχοποιημένοι πια…..

Σειρά έχουν νέοι να αγαπήσουν να ερωτευτούν και να μισήσουν

θεούς δικούς τους να λατρέψουν, νέα φωνή αδύναμη

ασφυκτιά απ’ της καθημερινότητας τη βία…….

μέσα σε γυάλινη χοάνη εγκλωβισμένη καταγγέλλει

Κανένας δεν ακούει, θεατής δύσπιστος προσπερνώντας αδιαφορεί………

Κάτι καινούριο περιμένει…………..

ΠΙΝΑΚΑΣ

Το χρώμα της νεότητας ξεθωριασμένο απ’ τους καιρούς

Πότισε η ορμή της αθωότητας την αφέλεια ενός νέου

Χρώμα κύλησε ολόκορμα στίγμα στο μονοπάτι άφησε το βήμα

Απέραντες κοιλάδες οι δυσκολίες απόκρημνα βουνά

Η μέρα πινελιές μικρές χαρές στο άπειρο τραβά το κύμα….

Η ΝΥΧΤΑ

Θα συνοδεύσω τη νύχτα μέχρι το ξημέρωμα. Στο αέρινο πέπλο της

ηδονικά θα κυλιστώ. Μέχρι η πρώτη ηλιακτίδα να με ξεσκεπάσει……

Αποκαμωμένος για να κοιμηθώ…..

Πλανεμένος πήλινος βασιλιάς πίσω απ’ το προσωπείο της

Θραύσματα που σκορπίζονται στο πρώτο άγγιγμα φωτός…

Ποτά φλερτάρουν μπρος τα μάτια σου σε φαρσοκωμωδία

Σε παρασύρουνε με ορμή ως το χείλος ξεραμένο φύλλο

Το έργο έλαβε τέλος, μαριονέτες της νύχτας στο ντουλάπι ολοταχώς!

ΦΥΛΛΟΜΕΤΡΩΝΤΑΣ ΜΝΗΜΕΣ

Φυλλομετρώντας την ζωή μου με ευλάβεια

Πολύβουη μοναξιά σκόρπιοι φίλοι

Χάθηκαν ξεφυλλίζοντας στιγμές

Παράγραφοι εφηβικού έρωτα μισοτελειωμένοι

Κηλιδωμένες φωτογραφίες σελίδες ποτισμένες με άρωμα αγάπης

Η αυθάδεια της νιότης η λαχτάρα για το άγνωστο

Την κορυφή του άπειρου να κυριεύσει

Πέρα από νόμους ηθικές αναστολές. Θάλασσες γαλάζιες των ματιών

σελίδες τσακισμένες. Αγάπη απ’ το κύμα ξεβρασμένη

Κοχύλια το άψυχο κουφάρι της ζωσμένη ……Γυρίζω σελίδα…………

Μανώλης Κιαγιάς