……… ΣΤΟΝ ΩΡΩΠΟ
Να εκμυστηρευτώ τα μύχια μου τα χνώτα μου να βρω
Ακολουθώ πιστά την καρδιά κυματοθραύστη
Ενάντια στην ρηχή πραγματικότητα σύμμαχο μου οδηγό
Απ’ την Γουατεμάλα στην Μαδρίτη και τελικό σταθμό τον Ωρωπό
Της πρώτης νιότης μου τα βήματα να ακολουθήσω
Νοσταλγικά κιτρινισμένη φωτογραφία στο χέρι μου βαστώ
Αγγίζω πρόσωπα άγουρα ανυποψίαστα που τρέχουν βιαστικά
στο μέλλον, ακραγγίζοντας τον ουρανό, με τα χέρια πεισματικά τεντωμένα
γυρεύοντας να κρατηθούν σε ένα σκοπό!
Κοιτάζω γύρω μου με τρόπο
Την ματιά στην γυναίκα ρίχνω κάτω
Τον κόσμο ζαλίζω στο ποτό και πέφτω
Την πραγματικότητα βαπτίζω στο κρασί
Με στηρίζουν με μαντήλι φίλοι λιλιπούτειοι
Σε χορό στροβιλίζω της νιότης μου το πάθος
Ποιος θα κρίνει ποιο είναι σωστό ποιο λάθος
Και το λευκό άτι ροβολά σε πεδιάδες και βουνά
Σε μονοπάτια ασχεδίαστα δίχως αρχή και τέλος
Τα ρουθούνια ξεφυσά περνώντας απ’ την νιότη
Ρίχνει πίσω μια ματιά με νοσταλγία κοιτάζει
Έως ότου πέσει σε απύθμενη παγίδα γέρικο πια…
Μανώλης Κιαγιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου