ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ

Εγκλωβισμένοι στις προσταγές ενός δήθεν καθωσπρεπισμού , παραπαίοντας από δεκάδες μηνύματα ανελέητα χτυπούν δίχως προειδοποίηση, ανυπότακτοι χωρίς ταυτότητα, κουβαλάμε μόνο το όνομα του πατέρα μας δεν βαπτιστήκαμε ποτέ…δεν περίσσεψε όνομα για μας

Κι η επανάσταση απέτυχε

Την κατάπιε το εμπόριο, ναρκωτικά λεωφορείο με ξεφουσκωμένα λάστιχα, ταξίδι που δεν ξεκίνησε ποτέ

Το πλοίο της αγάπης τορπίλισαν πολεμικά Πνίγηκαν νέοι από μπόμπες ποτά …Ξαφνικά αναδύθηκαν απ’ τον βυθό

γέροι κυνικοί με πρόσωπο σκληρό την ουτοπία ξόρκισαν χλευάζουν την ειρήνη

Την ελευθερία στην φυλακή καταδικάζουν!

ΓΕΡΙΚΟ ΑΛΟΓΟ

Καβαλάρης σε σέρνει στον γκρεμό

Το καμουτσίκι στην δαρμένη σου σάρκα δοκιμάζει

Σε χτυπάει να βιαστείς

Την διαδρομή δεν προλαβαίνεις να απολαύσεις

Κοιτάς μόνο μπροστά αδύνατο να σταματήσεις, σε ξέφρενη πορεία

ο αόρατος καβαλάρης σε εξανάγκασε

Δεν σταματάς να ξαποστάσεις

Ποτάμια κυλούνε λίμνες σε καλούνε

την δίψα σου να ξεδιψάσεις

Χειραγωγός καβαλάρης κατευθύνει θαρρείς στην σέλα πάνω αιώνια θα απομείνει

Μα η σέλα θα’ χει βουτήξει στο κενό

μαζί με το τσακισμένο άλογο!

Ο ΚΗΠΟΣ

Η μυρωδιά των φύλλων μετά την φθινοπωρινή βροχή

Το άρωμα των λουλουδιών όταν το μπουμπούκι ανθίσει

Το νερό ορμητικό ποτάμι στο αυλάκι

Και οι γάτες αποκοιμούνται ικανοποιημένες στο ψαθί

απ’ τις περιπέτειες της νύχτας που ξημερώθηκε αργά

Εξαντλημένες απ’ τον ολονύκτιο έρωτα………..

Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ

Μην επενδύεις στα επιτεύγματα της αδιάφορης ζωής σου

Την χαρά της στιγμής απόλαυσε ύστερα κοιμήσου

Χτυποκάρδια που φωτίζουν τα λαμπιόνια του μυαλού

Αναπάντεχες ακτίνες λύτρωσης εξ’ ουρανού

ΧΩΡΙΣ ΦΕΙΔΩ

Τον κόσμο που μισώ τον κόσμο που αγαπώ

Φτάνω τον ουρανό, άλλοτε δε φαίνομαι

με πατούν σαν το σκυλί επιτήδειοι γνωστοί

Κουρνιάζω στο δωμάτιο και κρύβομαι

Τον κόσμο παιδεύω και παιδεύομαι

Ψάχνω κάτι να αξίζει………Το αξίζω;

Κουράστηκα, η νύχτα η λευκή διέψευσε

τις προσδοκίες μου, εκτεθειμένη πια

απ’ το φως του φεγγαριού χωρίς μυστήριο

Το πέπλο της διάφανο τρέχει πιλαλώντας να κρυφτεί

Ναρκωτικά φόνοι αγοράζονται χωρίς φειδώ………

Ντρέπομαι να σχηματίσω με το χέρι τον σταυρό!

Μανώλης Κιαγιάς