(Σύντομη λογικοφιλοσοφική πραγματεία περί χωρητικότητας πολλών ανθρώπων σε έναν δοσμένο και εξαιρετικής στενότητος χώρο)
Διαφορετικά ειπωμένο, πόσοι νομά χωρούν σ’ ένα δωμά;
Κορυφαίο, και ακαταμάχητο, ρητορικό και όχι μόνο ερώτημα, Ελληναράδων αλλά και σοβαρά σκεπτόμενων ανθρώπων(κι αυτό το τελευταίο το λέω χωρίς ίχνος ειρωνείας) που υπονοεί ότι πρέπει να μπει ένας φραγμός στην ανεξέλεγκτη είσοδο μεταναστών στην μικρή μας Ελλαδίτσα που δεν έχει απεριόριστες δυνατότητες εισδοχής λαθρομεταναστών.
Το συγκεκριμενοποιώ και το δραματοποιώ έτι περαιτέρω:
Έχουμε ένα δωμάτιο 2Χ3, (όπως λέει και το τραγουδάκι΄΄καμαρούλα μια σταλιά΄΄ κλπ,κλπ) όπου κατοικούν 2 άτομα. Εμφανίζονται από το πουθενά 5 ξενομερίτες ΄΄τουρκόγυφτοι΄΄(=κατά την προσφιλή ορολογία κάποιων που περιλαμβάνει: αφρικανούς, αφγανούς, πακιστανούς, ιρακινούς και άλλους φτωχοδιάβολους) και διεκδικούν κι αυτοί χώρο για να μείνουν εντός της στενής καμαρούλας. Τι μπορεί να γίνει;
Παραθέτω αμέσως τις λογικές εναλλακτικές λύσεις:
Α)Βγαίνουν από μέσα οι δυο και μπαίνουν οι πέντε. Σκληρό για τους δυο; Είναι ζήτημα συσχετισμού δύναμης, δηλ. ποιοι είναι πιο τσαμπουκάδες.
Β)Κάθονται μέσα οι δύο και μένουν απ’ έξω οι πέντε
Οι δύο παραπάνω λύσεις του προβλήματος εντάσσονται στην λογική του συσχετισμού δύναμης. Προς το παρόν, αυτή η λογική εφαρμόζεται. Οι γηγενείς λένε: ο τόπος είναι δικός μας, ιδιοκτησία μας ντε. Δεν σας γουστάρουμε και σας πετάμε έξω ή πρώτα σας ξεζουμίζουμε στη δουλειά στα χωράφια και στις οικοδομές και μετά σας πετάμε έξω.
Γ) Εάν δεν υπάρχει η παραπάνω δυνατότητα, τους βάζουμε να μένουν στο μοναδικό οίκημα εκ περιτροπής, ένα μήνα στο ύπαιθρο οι 5, ένα μήνα στο οίκημα οι 2 και πάλι από τη αρχή.
Αυτή η εναλλακτική για να εφαρμοσθεί προϋποθέτει αγάπη προς τη υπαίθριο ζωή, ανοιχτό πνεύμα και μεγάλη ψυχή. Τίποτα από τα τρία δεν διαθέτουμε.
Δ)Οι δυο κάθονται κάτω σκέφτονται το πρόβλημα και αποφασίζουν πως είναι καλύτερο να βοηθήσουν τους 5 να παραμείνουν στον τόπο τους, στέλνοντάς τους οικονομική βοήθεια και ότ,τι άλλο χρειαστεί για να μην αναγκαστούν οι ξενομερίτες να ξεκουβαληθούν και νάρθουν να διεκδικήσουν παραμονή στο φτωχομπινεδιάρικο ενδιαίτημα. Αυτό συνεπάγεται εξοικονόμηση πόρων που θα διατεθούν για την οικονομική ανάπτυξη των ΄΄υπανάπτυκτων΄΄, προγραμματισμό και ανθρώπους που βλέπουν μακριά. Ούτε αυτά τα έχουμε.
Άρα τι κάνουμε; Η εναλλακτική Β φαντάζει ως η πιο εφαρμόσιμη και ρεαλιστική διότι έχει το μικρότερο κόστος βραχυπρόθεσμα και δεν ξεβολεύει τους ελληναράδες από τις συνήθειές τους. Τι θα γίνει όμως όταν αρχίσουν να καταφθάνουν κατά κύματα οι ξενομερίτες έξω από το κονάκι των ντόπιων και η επιμονή στην Β εναλλακτική αρχίσει να έχει μεγάλο κόστος, και λέγοντας κόστος το εννοώ με μια ευρεία έννοια και όχι την στενή οικονομική, πχ κόστος έχει και η αύξηση της εγκληματικότητας και τα έξοδα συντήρησης ενός ογκώδους κατασταλτικού μηχανισμού που απαιτείται για να αποτρέπει την είσοδο των ξένων αλλά και για την στενή επιτήρησή τους.
2 σχόλια:
Συμφωνώ με το Δ), αλλά οι υπεύθυνοι για την "υποανάπτυξη" αυτών των χωρών (η μεγαλο αστική τάξη των μεγάλων αποικιοκρατικών-ιμπεριαλιστικών χωρών) ούτε καν θέλουν να σκέφτονται ένα τέτοιο σενάριο. Και τελικά μας βάζουν να τσακωνόμαστε οι πέντε με τους δύο και τούμπαλην και τελικά ο ιδιοκτήτης της καμαρούλας (όχι οι 2 αρχικοί νοικάρηδες) θα βγει στο τέλος κερδισμένος.
Να ήταν τόσο απλά τα ζητήματα όσο τα εκθέτει το σχόλιο θα είχαν λυθεί.
Ας δούμε όμως μερικές παραμέτρους του προβλήματος.
Α. Η μετανάστευση για οικονομικούς λόγους γίνονταν και θα γίνεται.
Β. Το φαινόμενο της μετανάστευσης οξύνεται λόγω της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Η Δύση προώθησε τη βιομηχανία της στον Τρίτο Κόσμο προκειμένου να εξασφαλίσει φθηνά εργατικά χέρια. Παράλληλα είχαμε άνάδυση οικονομιών όπως της Κίνας, της Ινδίας και της Βραζιλίας. Προκειμένου η Δύση να ανταπεξέλθει στον ανταγωνισμό αναζητά και αυτή φθηνά μεροκάματα από τις χώρες του Τρίτου Κόσμου προκειμένου να ισοσκελίσει τα συναλλαγματικά της ελλείμματα.
Γ. Η Ελλάδα έχει ομοιότητες αλλά και διαφορές με την υπόλοιπη Ευρώπη λόγω γεωγραφικής θέσης.
Η Ελλάδα αναζήτησε φθηνά μεροκάματα προκειμένου να εξασφαλίσει βιώσιμες επιχειρήσεις στις κατασκευές και στις υπηρεσίες. Το όραμα της ελληνικής , άρχουσας τάξης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και τα μεγάλα έργα απαιτούσε φθηνά μεροκάματα. Οι επενδύσεις αυτές όμως δεν απόδωσαν μακροπρόθεσμα και δεν συνέβαλλαν στην παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας. Κατασκευάσθηκαν έργα που δεν αποδίδουν και δεν δημιουργούν θέσεις εργασίας. Με την ευκαιρία όμως αυτή η χώρα μας προσέλκυσε μετανάστες που μετά την λήξη των έργων χάθηκαν και οι ευκαιρίες για συνεχή απασχόληση. Από κεκτημμένη ταχύτητα όμως, αυτό το πλεονάζων εργατικό δυναμικό συνεχίζει να προσελκύει μετανάστες (συγγενείς φίλοι ) κ.λ.π.
Παράλληλα η Ελλάδα είναι ένα κράτος που τα τελικά σύνορα του διαμορφώθηκαν τα τελευταία 50 χρόνια συνεχίζοντας να έχει προβλήματα εδαφικά τόσο με τους προς Ανατολάς γείτονές (Τουρκία) όσο και με τους προς Βορρά (Αλβανία, Σκόπια).
Στα βόρεια σύνορα της υπάρχουν τουρκόφωνοι, μουσουλμανικοί πληθυσμοί με αλυτρωτικές διαθέσεις. Παράλληλα η Τουρκία διεκδικεί γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο χρησιμοποιώντας τις τουρκόφωνες μειονότητες στη Θράκη. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι σε περίοδο Ελληνοτουρκικής κρίσης αυτές οι μειονότητες θα διεκδικήσουν μερίδιο όπως συνέβηκε και στην Κύπρο.
Ε! λοιπόν με τόσα εθνικά ζητήματα ανοιχτά δεν μπορούμε να δεχτούμε μουσουλμάνους μετανάστες και να δημιουργήσουμε και μειονοτικό ζήτημα και στα μεγάλα αστικά κέντρα που συγκεντρώνονται αυτοί οι πληθυσμοί. Χωρίς να ξεχνάμε βέβαια και τα προβλήματα που έχουμε με την Αλβανία αλλά και τα Σκόπια που πιθανόν να οξυνθούν σε περίπτωση Ελληνοτουρκικής κρίσης.
Και τι να κάνουμε τώρα όπως τα έκανε σκατά μια παρασιτική και διεφθαρμένη ελληνική, αστική τάξη; Εδώ είναι και το ερώτημα που δυστυχώς δεν έχει και εύκολες απαντήσεις.
Να τους νομιμοποιήσουμε σε περίοδο οικονομικής κρίσης; Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα προσελκύσουμε και άλλους:
Να τους διώξουμε και πως; Με ποιόν τρόπο; και ποια οργάνωση; με ένα κράτος σμπαράλια και με σύνορα τόσο μεγάλα; ¨Άλλωστε οι αδυναμίες φάνηκαν όταν το προσπαθήσαμε.
Με επενδύσεις στις χώρες τους. Ποιος; Η Ελλάδα που ζει πλέον από τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης με αποσαρθρωμένο παραγωγικό ιστό;
Δημοσίευση σχολίου