Που θα βρούμε τα λεφτά? Η μόνιμη επωδός των απανταχού κυβερνώντων όταν οι εργαζόμενοι ζητάνε αυξήσεις μισθών, οι συνταξιούχοι αυξήσεις συντάξεων και διάφορες κοινωνικές ομάδες ενισχυμένες κοινωνικές παροχές. Βέβαια με την παγκόσμια οικονομία να μεγεθύνεται συνεχώς τις τελευταίες δεκαετίες, είναι απορίας άξιο πως συνεχώς τα χρήματα για κοινωνικές παροχές μειώνονται.
Το μεγάλο κόλπο -και η μεγάλη πληγή, ανάλογα από ποια πλευρά το βλέπει ο καθένας- είναι το μαύρο χρήμα που διακινείται συνεχώς σε παγκόσμιο επίπεδο. Υπεράκτια κέντρα (off-shore), αλλά και ποιο "νόμιμοι" προορισμοί (π.χ. τράπεζες στην Ελβετία, Λουξεμβούργο, Κύπρος) αποτελούν τα βασικά καταφύγια του κεφαλαίου, είτε μαύρου, είτε «νόμιμου». Εκεί καταφεύγει το χρήμα για αυτό και επίσημα ποτέ δεν υπάρχει, ποτέ δεν επαρκεί για κοινωνικές παροχές. Οι όποιες προσπάθειες για περιορισμό του φαινομένου είναι καταδικασμένες εν τη γενέσει σε αποτυχία, αφού οι πρώτοι και καλύτεροι "πελάτες" είναι οι ίδιοι οι πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας.
Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό άρθρο:
Δραματικό είναι το κόστος για τις κυβερνήσεις ανά τον κόσμο από τα σκάνδαλα διαφθοράς, με τα Ηνωμένα Έθνη να εκτιμούν ότι κρατικά στοιχεία ενεργητικού, συνολικής αξίας άνω του 1,6 τρισ. δολαρίων, διακινούνται παράνομα κάθε χρόνο, μέσω δικτύων όπως ξέπλυμα χρήματος ή με τη μορφή αδήλωτης περιουσίας.
Η σημαντικότερη πρόκληση για τους αξιωματούχους του ΟΗΕ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και άλλων οργανισμών που συναντώνται στην Ντόχα του Κατάρ είναι να βρεθεί ένας τρόπος για την ανάκληση των «μαύρων» κεφαλαίων και τη σωστή εποπτεία των χωρών με υψηλό δείκτη διαφθοράς, έτσι ώστε να διασφαλισθεί ότι το δημόσιο χρήμα δεν σπαταλάται παρανόμως.
Οι πενθήμερες διαβουλεύσεις στην Ντόχα αποτελούν μια ύστατη προσπάθεια για την επικύρωση της Συμφωνίας των Ηνωμένων Εθνών για την πάταξη της διαφθοράς, την οποία υποστηρίζουν 141 χώρες του κόσμου, από τις ΗΠΑ και πολλά κράτη της Δύσης, μέχρι χώρες με μεγάλη διαφθορά, όπως Ζιμπάμπουε και Αφγανιστάν. Οι προσπάθειες στις δύο προηγούμενες συνόδους για την επικύρωση του συμφώνου είχαν αποδειχθεί άκαρπες.
Ορισμένες χώρες όμως, όπως Κίνα, Ιράν και Ρωσία, αντιστέκονται στην επιβολή μέτρων για την πάταξη της διαφθοράς.
Εν τω μεταξύ, η δημιουργία ενός συστήματος παρακολούθησης της διακίνησης χρημάτων και επανάκτησης των κλεμμένων κεφαλαίων αντιμετωπίζει τα ίδια εμπόδια με εκείνα που δυσκολεύουν τις προσπάθειες ελεγκτικολογιστικών και αστυνομικών αρχών: τους τραπεζικούς νόμους περί ιδιωτικού απορρήτου σε χώρες-φορολογικούς «παραδείσους», όπως και σε χώρες -π.χ. οι χώρες του Αραβικού Κόλπου- με πολιτική κουλτούρα τέτοια, που δεν υποχρεώνει το κράτος σε διαφάνεια και φερεγγυότητα.
Σε πρόσφατη έκθεση των Ηνωμένων Εθνών εκτιμάται ότι κάθε 100 εκατ. δολάρια που ανακτώνται, θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν προγράμματα για τον εμβολιασμό τεσσάρων εκατ. παιδιών ή τη δημιουργία δικτύου ύδρευσης για περίπου 250.000 νοικοκυριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου