ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΑΡΧΟΥΣΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

-1-
Τις προάλλες διέρρευσε στον αγγλικό τύπο μια απόρρητη έρευνα του βρετανικού υπουργείου εθνικής άμυνας σχετική με την οργάνωση και τα προβλήματα του βρετανικού εκστρατευτικού σώματος κατά την διάρκεια της εισβολής στο Ιράκ.
Στα πλαίσια της διερεύνησης αυτής αξιωματικοί που υπηρέτησαν στα πεδία των μαχών κατέθεσαν ότι οι τα αλεξίσφαιρα γιλέκα δεν επαρκούσαν, ότι υπήρχαν μονάδες στην πρώτη γραμμή των μαχών χωρίς πυρομαχικά και γενικά έδωσαν μια εικόνα απίστευτου μπάχαλου στην επιμελητεία, την οργάνωση και τον συντονισμό των υπηρεσιών που εμπλέκονταν στην όλη επιχείρηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: στην μέση της ερήμου και ενώ μια μονάδα περίμενε εναγωνίως τις αναγκαίες προμήθειες, κατέφθασε εξοπλισμός για…σκι!!!
Γι’ αυτό εξάλλου συγκροτήθηκε και επιτροπή για την διερεύνηση της εμπλοκής της χώρας στον πόλεμο του Ιράκ , με την ελπίδα ότι τα συμπεράσματά της θα χρησιμεύσουν ώστε να μην επαναληφθούν τα λάθη στο μέλλον. Ο πρόεδρος της επιτροπής σερ Τζον Τσίλκοτ, υποσχέθηκε ΄΄ενδελεχή, αυστηρή, δίκαιη και ειλικρινή έρευνα΄΄, αλλά την σύνθεσή της έκανε η Ντάουνινγκ Στριτ, αφήνοντας πολλές αμφιβολίες για την αμεροληψία της.
-2-
Το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ ξόδεψε 230 εκατομμύρια δολάρια για να αποκτήσει υπερσύγχρονους ανιχνευτές πυρηνικών βομβών που χρησιμοποιούν ως καύσιμο το ήλιο-3, ένα αέριο που σχηματίζεται όταν το τρίτιο, που είναι ισότοπο του υδρογόνου και περιλαμβάνεται στις βόμβες υδρογόνου, υφίσταται μετάπτωση. Το πρόβλημα είναι ότι η κυβέρνηση σταμάτησε την παραγωγή του αερίου αυτού το 1989 κι έτσι οι πανάκριβοι ανιχνευτές, 1300 με 1400 τεμάχια περίπου, θα μείνουν στα κιβώτιά τους μέχρι να βρεθεί τρόπος να ξεκινήσει πάλι η παραγωγή του ηλίου, και μέχρι τότε μόνη λύση αποτελούν οι παλιοί ανιχνευτές οι οποίοι βέβαια σφυρίζουν ακατάσχετα όταν τα ελεγχόμενα εμπορευματοκιβώτια έχουν αθώο περιεχόμενο, όπως κεραμικά πλακάκια, μπανάνες και άλλα εξόχως ….επικίνδυνα για την εθνική ασφάλεια υλικά!!
-3-
Σε μεγάλη φαρσοκωμωδία εξελίσσεται η επιχείρηση της εγχώριας ψωροσοσιαλιστοκώσταινας για την στελέχωση του κρατικού μηχανισμού με γενικούς γραμματείς. Πενήντα τόσες ημέρες μετά την περιφανή νίκη του ΠΑΣΟΚ και την προσπάθεια στελέχωσης των κρίσιμων για την λειτουργία του κράτους θέσεων των γενικών γραμματέων και περιφερειαρχών, μόνο οι μισές περίπου θέσεις έχουν καλυφθεί κι αυτές από ανθρώπους που μπορεί να μην είναι κομματικά μέλη του ΠΑΣΟΚ, αλλά ΠΑΣΟΚφίλοι-συγγενείς-κουμπάροι και άλλοι χρηματίσαντες στις κυβερνήσεις του εκσυγχρονιστή Σημίτη ως μέλη ΔΣ και πρόεδροι οργανισμών, επιτροπών, φορέων κλπ, κλπ. Προς τι τότε όλη η απίστευτη φλυαρία περί αντικειμενικής και αδιάβλητης επιλογής των ΄΄άριστων και όχι των αρεστών΄΄; Eν τω μεταξύ σε πολύ νευραλγικούς τομείς της λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού, όπως τα μεγάλα φοροελεγκτικά κέντρα, επικρατεί παράλυση με συνέπεια την συνέχιση της υστέρησης στην είσπραξη εσόδων από ΦΠΑ κλπ.
------*-------
Ποιο είναι το νήμα που συνδέει αυτά τα σταχυολογημένα από την διεθνή και εγχώρια επικαιρότητα περιστατικά;
Οι αρρυθμίες, οι δυσλειτουργίες, οι κακοί συντονισμοί, οι επικαλύψεις αρμοδιοτήτων, οι ανεπάρκειες, οι αδυναμίες στην διαχείριση κρίσεων, με λίγα λόγια το χάος στην λειτουργία των κρατικών μηχανισμών, που όλοι οι βαθυστόχαστοι αναλυτές και δημοσιολόγοι συνεχώς επισημαίνουν και στηλιτεύουν και όλοι οι desicion και policy makers διαβεβαιώνουν ότι δεν θα επαναληφθούν, γιατί άραγε επιμένουν να εμφανίζονται και να πολλαπλασιάζονται μάλιστα με ρυθμούς καταιγιστικούς;
Mήπως οι κυρίαρχες ερμηνείες έχουν εξαντλήσει την δυνατότητά τους να φωτίσουν την πραγματικότητα; Μήπως αποδεικνύονται εξαιρετικά ανεπαρκείς για να συλλάβουν τα κοινωνικο-πολιτικά φαινόμενα που υποτίθεται πως διερευνούν;
Mήπως πρέπει να ξαναρίξουμε και καμιά ματιά σε εκείνες τις ξεχασμένες και περιθωριακές προσεγγίσεις που πρεσβεύουν ότι οι μεγάλοι ιεραρχικά διαρθρωμένοι και γραφειοκρατικά δομημένοι μηχανισμοί-κράτη, υπερεθνικοί φορείς, οργανισμοί, πολυεθνικές εταιρίες κλπ- που δεσπόζουν στη ζωή των σύγχρονων κοινωνιών και κατευθύνουν και διοικούν την καθημερινότητά μας, είναι καταδικασμένοι να παράγουν κρίσεις και αντιφάσεις και ότι οι δυσλειτουργίες και οι γκάφες ολκής είναι μέσα στο αίμα τους και όχι κάτι που μπορεί μετά από επισταμένη έρευνα, μελέτη και κριτική να ξεπεραστεί;
Μήπως όλα αυτά οφείλονται στο ότι αυτοί που διοικούν και βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας της λήψης των αποφάσεων είναι καταδικασμένοι λόγω ακριβώς της θέσης τους και της σύστασης των μηχανισμών στους οποίους προΐστανται, να διαπράττουν χοντρά λάθη και δυό φορές στις τρεις να επιτείνουν με τις αποφάσεις τους τις κρίσεις που προσπαθούν να επιλύσουν;
Μπας και η κοινωνία των διευθυντών και της τεχνοδομής είναι φύσει ανίκανη να διαχειρίζεται το πλήθος και την πολυπλοκότητα των σύγχρονων προβλημάτων, και όσο μένει έξω από το παιχνίδι και δεν αξιοποιείται η ταπεινή, καθημερινή γνώση και εμπειρία αυτών που βρίσκονται στα χαμηλά κλιμάκια της πυραμίδας και αυτών που θεωρούνται ως απλά εκτελεστικά όργανα των ΄΄βαθυστόχαστων΄΄ αποφάσεων που λαμβάνονται εκεί ψηλά, θα πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο;
Μήπως, και για να πάμε ακόμη ένα βήμα παραπέρα την προηγούμενη σκέψη μας, πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε την οργάνωση της κοινωνίας πάνω σε διαφορετικές βάσεις άμεσης, γνήσιας συμμετοχικής δημοκρατίας;
Mήπως πρέπει να παραμερίσουμε όλα τα φαραωνικά, μεγαλιθικά κατασκευάσματα που συγκεντρώνουν την δύναμη και την εξουσία σε λίγα χέρια, καλλιεργούν την ανευθυνότητα των πολλών και την διαφθορά και την αλαζονεία των λίγων, οι οποίοι έτσι καταλήγουν να δρουν ανεξέλεγκτα και να ξεπέφτουν από κρίση σε κρίση και από καταστροφή σε καταστροφή, αυξάνοντας αναπότρεπτα την συνολική εντροπία του συστήματος;