Ποιήματα

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Επαναστάσεις ντυμένες υπηρέτριες

Υπ’ ατμόν να ζωστούν τα όπλα εναντίον….

Ελαιοτραφείς πολιτικοί τα λόγια τους

Σαν Κυριακή βράδυ φωτίζουν……

Πίσω απ’ τα απροσπέλαστα

χάρτινα κάγκελα που τον ήλιο κρύβουν

Μεγαλεία μας χάρισαν αφειδώς

Μα στέρησαν το χαμόγελο………

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

Χάθηκε η ασφάλεια των τοίχων

Εξανεμίστηκε των χρημάτων η θαλπωρή

Άοπλοι στην βία βαδίζουμε μονάχοι

Διαδηλώνοντας μαζί…..

Αποστρέφομαι χαμερπείς πολιτικούς

Όσους χασομεράνε στα στέκια καλών περιοχών

Σοβαροφανείς μεσ’ το λινό κουστούμι τους

Αφήνοντας ένα στενό χαμόγελο ως ανακλαστικό

Για λόγους ψηφοθηρικούς. Πόσο έξω πέσαμε…

Όσο τα λεφτά που κλέψανε!

ΕΛΠΙΔΕΣ

Αναθυμιάσεις απογοητεύσεων

βαραίνουν την ατμόσφαιρα

Νεκρές πέφτουν οι στάχτες

ήχος της φωτιάς στα αυτιά μας

Η λεχώνα κοινωνία γέννησε ελπίδες

Ευθύνες να αναθρέψουμε τα νεογνά

Μεγαλώνοντας μην γίνουν τέρατα!

ΚΥΚΛΟΣ

Βασισμένος στο τυπικό

νεανικών χρόνων

Προσμένεις ευτυχία

βυζαίνοντας το δάχτυλο

Αντί για γάλα μάταια

βγαίνει σάλιο

Η φλόγα του πάθους

ενός σπίρτου καίγεται

μέσα στον χρόνο

Αυτοκαταστροφικά

Της νιότης αέναη τάση απόδρασης

Στενό πύργο της Βαβέλ

Δικό τους ναό έχτισαν

Το καινούριο γέννησαν

μα σαν την Μήδεια

έφαγαν το παιδί τους

Βορρά στην οργή νέων πεινασμένων

Ο χρόνος πασπάλισε με σκόνη

όνειρα της νιότης

Σαν μάννα εξ’ ουρανού

περιμένουν μια άλλη γενιά

να τους σκοτώσει!

Μανώλης Κιαγιάς