Ο κ. Σημίτης αγανακτεί

O tempora o mores!

Μάθημα υποκρισίας προς το λαό και τη νεολαία

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,
Ο κ. Σημίτης, πρώην πρωθυπουργός που ο διορισμένος από αυτόν διάδοχός του τον πέταξε έξω από το κόμμα, εξερράγη κατά του κ. Μαντέλη, ενός προσώπου το οποίο επέλεξε ως υπουργό και προστάτευσε (μαζί με ολόκληρο συρφετό ομοίων του) με ειδικό νόμο. Δεν θεωρεί πως έχει κάποια ευθύνη για αυτά τα δυο. Ήταν απότοκα ρομαντικής αφέλειας και πολιτικής αμέλειας. Μέχρι την τελευταία στιγμή πίστευε πως τα καταγγελλόμενα ήταν ανυπόστατα. Είναι η δεύτερη φορά που προδίδεται από κάποιο στενό του συνεργάτη. Ο κ. Τσουκάτος τον έχει καταγγείλει έμμεσα ως αποδέκτη της δικής του δωροδοκίας. Όχι αυτόν ακριβώς αλλά το κόμμα του οποίου ηγείτο. Ο κ. Σημίτης δεν θεώρησε απαραίτητο να τον μηνύσει, να ξεκαθαρίσει επιτέλους πως το κόμμα του δεν λαδωνόταν ή έστω πως ο ίδιος δεν το εγνώριζε. Λογικά θα έπρεπε να είναι γι’ αυτόν θέμα τιμής. Η ψυχραιμία του και η αδιαφορία του για την προκλητική ατιμωρησία αυτού που τον πρόδωσε είναι ανεξήγητη. Γιατί ο κ. Τσουκάτος δεν απολαμβάνει της υπουργικής ασυλίας. Μπορούσε να είχε κάτσει το σκαμνί. Οι “μηδενικές ανοχές” το “όλα στο φως”, τα “ματώματα” και τα μαχαίρια στο κόκκαλο, αφορούν μόνο τα κλεφτρόνια της πλατείας Ομονοίας.

Ο κ. Σημίτης υπήρξε ανατριχιαστικά λίγος. Αναρωτιέμαι αν κάποιος πλούσιος μεγαλοαστός όπως αυτός, που πήρε καλή αγωγή και παιδεία, πανεπιστημιακός καθηγητής, αγωνιστής κατά της Δικτατορίας, κυβέρνησε με τέτοιο τρόπο, άτολμα, άνευρα, χωρίς φαντασία, συντηρητικά και μέσα σε σκάνδαλα του πολιτικού του περίγυρου, τι μας περιμένει όταν την πρωθυπουργία πάρει η γενιά των απολίτικων τεχνοκρατών του ΠΑΣΟΚ τα κολλεγιόπαιδα οι φίλοι του γιού του σημερινού πρωθυπουργού και οι παρέες των παιδιών των κ.κ. Γερουλάνου, Πεταλωτή , Δρούτσα.κλπ Ακόμη και η διαφημισμένη λογιστική του επάρκεια αποδείχτηκε τόσο πλαστή όσο και η “ισχυρή Ελλάδα” που λάνσαρε στα διαφημιστικά προεκλογικά του σποτ, τόσο αληθινή όσο και οι εξαφανισμένες κρεατοελιές από τις ρετουσαρισμένες φωτογραφίες του..

Τι να πρωτοκαταλογίσει κανείς στον κ. Σημίτη; Το παραδικαστικό κύκλωμα διαπλεγμένο με τα αμαρτωλά ράσα που θέριεψε επί των ημερών του; Τη συγκάλυψη των φοροκλοπών της ζάπλουτης Εκκλσίας στα παγκάρια; Την πλήρη φοροαπαλλαγή τους από το 35% προεκλογικά το 2004 με το επιχείρημα κλέβουν που κλέβουν ας τους απαλλάξουμε από τον κόπο κι ας νομιμοποιήσουμε την κλοπή; Την ψευτοσύγκρουσή του με τον Χουντόδουλο για κάτι το αυτονόητο που το επέβαλε η Ε.Ε. Και θα το έκανε και η ΝΔ δια του υπουργού Δικαιοσύνης του κ. Μάνου, αν έπαιρνε την εξουσία; Ήταν τόσο προκλητική η αδιαφορία του κ. Σημίτη για κάθαρση στην Εκκλησία, τόσο ψεύτικη η πίστη του στο ατομικό δικαίωμα της μη αναγραφής του θρησκεύματος, τόσο υπόθεση στημένης θεατρικής παράστασης η σύγκρουση με την ηθικά έκθετη και ευάλωτη Ιεραρχία, που όταν ο κ. Καραμανλής πήρε την Εξουσία και δεν τίμησε την υπογραφή του για Δημοψήφισμα σχετικά με τις ταυτότητες ο κ. Σημίτης τήρησε την ομερτά και δεν βγήκε να τον ξεμπροστιάσει αυτόν και τον αρχιταρτούφο και σκανδαλοποιό αρχιεπίσκοπό του για το απίστευτο καραγκιοζιλίκι και ρεσιτάλ υποκρισίας που έστησαν. Δεν τα επισημαίνω αυτά πιστός στις εμμονές του μπλογκ αλλά επειδή ο καθένας καταλαβαίνει πως εκσυγχρονισμός της Ελλάδας χωρίς χτύπημα της ισλαμικών διαστάσεων ορθόδοξης θρησκοληψίας και φαρισαϊσμού δεν γίνεται.

Ο κ. Σημίτης εμφανίστηκε ως εκσυγχρονιστής. Δεν αποτόλμησε όμως στοιχειώδεις μεταρρυθμίσεις υπέρ των δικαιωμάτων ομάδων όπως οι ομοφυλόφιλοι, οι μειονοτικοί της Θράκης (με εξαίρεση την μερική κατάργηση του κατάπτυστου άρθρου 19), οι μετανάστες, τα ΑΜΕΑ, οι ναρκομανείς, οι φυλακισμένοι, οι ψυχασθενείς. Ο άθλιος νόμος περί (μη) ευθύνης υπουργών τον οποίο ψήφισε μαζί με τους κ.κ. ΓΑΠ και Βενιζέλο, θα αποτελεί το ανεξίτηλο ηθικό του στίγμα. Το αθέλητο σύρσιμό του στην οργάνωση της προκλητικής και επιζήμιας από κάθε πλευρά φιέστας των Ολυμπιακών αγώνων υπήρξε νομίζω το πολιτικό του Βατερλώ που αμαύρωσε εμβληματικά την πολιτική του πορεία. Η συνέχιση της παράνοιας των υπερεξοπλισμών, τους οποίους παλιότερα είχε καταγγείλει είναι η χαριστική βολή στην αξιοπιστία του.

Θα μπορούσε κανείς να απαριθμήσει πολλά ακόμη αλλά δεν αξίζει τον κόπο. Νομίζω πως το μόνο που μπορεί πλέον να κάνει ο κ. Σημίτης, αφού κανείς παράγων της Γαλανόλευκης Μπανανίας του ΔΝΤ δεν θα τον καλέσει όπως όλα δείχνουν να απολογηθεί, είναι να πάψει να μας θυμίζει την ύπαρξή του. Να του αναγνωρίσουμε όμως πως εγκαινίασε έναν τρόπο φυγής από την πολιτική, δίνοντας την σκυτάλη στον κ. Καραμανλή που τον εμπλούτισε με στοιχεία φάρσας και στον ΓΑΠ που νομίζω πως θα κάνει την πιο θεαματική αποχώρηση.

http://roides.wordpress.com