Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Ποιήματα

ΔΙΑΚΟΡΕΥΜΕΝΗ ΗΘΙΚΗ

Ο υπέρμετρος εγωισμός σε ψηλά κτίρια κατοικεί

Αέρας ελευθέριας στην πλούσια κόμη μας ανεμίζει

Μα όταν βγούμε απ’ το οχυρό μας, άπνοια

Ο εύθραυστος εγωισμός μας βάλλεται

η ομορφιά γκρεμίζεται μέσ’ στην οχλοβοή

Κραυγές χειρονομίες δεικτικές παρεξηγήσεις

Ανύπαρκτη περηφάνια μιας διακορευμένης ηθικής

Προχωρώντας προς το Λευκαντή εικόνες ξεφυλλίζω

Ένα παιδί πάνω στο σύννεφο κοιτά απορημένο

Κάθε μέτρο μπρος μια ανάμνηση καθώς, πλημμυρισμένος

ο δρόμος από ανεξίτηλες στιγμές χτισμένες

της ζωής μας πλίθινες καλύβες……………..


Η ΣΕΡΒΙΤΟΡΑ

Ισορροπεί στην συστολή της

ανεμίζοντας τον δίσκο ξεχειλίζει ο καφές

ένα χαμόγελο της πλημμυρίζει ευωδιά

Αχνίζει μπρος στα μάτια της ο έρωτας

Άφησε τα λευκά σου πόδια να έρθουνε κοντά

απ’ τα μυρωμένα ρούχα σου να εισπνεύσω λίγη χαρά!

I ΜΗΔΕΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Πόρνη κουρασμένη μάνα κακομαθημένων υιών

Γόνοι άγνωστων εραστών, παραπαίει εξαθλιωμένη

δανεικά γυρεύοντας αμαρτίες της να ξεπληρώσει

Μήδεια καταραμένη μάνα τ’ άξια παιδιά της πνίγει

Της φύσης αιώνιους νόμους να μην ανατρέψει

Χάρτης της υδρογείου χρωματισμένος από πανηγύρεις

Κηλιδωμένος από πολέμους από δάκρυα νωπός

Φιλοτεχνημένος από παιδικά χαμόγελα κόσμος φαντάζει δίκαιος

Στο καλό και το κακό ανάμεσα τα πάθη
χαλινάρι στου αλόγου το κεφάλι

Κοιτάζει πότε δεξιά πότε αριστερά στον Νότο ή τον Βορρά

Τον ήλιο ή την καταιγίδα προς το καλό ή το κακό, διαδρομή

ανάμεσα στα δύο άκρα σηματοδοτούνε το ταξίδι της ζωής.!

II

Παιδί του Φασισμού της τρομοκρατίας κόρη

Στην αέρινη μορφή μια φλόγα τα ξέμπλεκα μαλλιά της

λευκό φόρεμα σκεπάζει την σκληρή καρδιά της

Τα δάκρυα της κροκοδείλια

Τα όμορφα της μάτια νωπές πληγές απαξιώνουν

Τους καταφρονεμένους της γης τούτης ποτίζουν με αίμα


ΟΜΟΡΦΟ ΠΛΑΣΜΑ

Τυχερό κι άτυχο πλάσμα μη ζητάς δικαιοσύνη

Η αγάπη έχει μεταμορφωθεί σε οίκτο

Την ζωή θες να χορτάσεις μα τα πόδια δεν σ’ ακούνε

Πώς να την προφτάσεις;

Οι μέρες ανίκητες ακίνητες οι ώρες το θρόισμα των φύλλων

Μαρτυράει το χτύπο της καρδιάς μονάχα…….

ΑΙΩΝΙΟΣ ΚΗΠΟΣ

Κήπος αιώνιος δέντρα ζουν παντοτινά

Κότες κάνουν βόλτες αγκαλιάζοντας αιωνόβια κλωσόπουλα

Σουλατσάρουν γαλοπούλες άσκοπα, ξαπλωμένοι οι σκύλοι

Κοιτάζουν μελαγχολικά, όταν το ίδιο σπουργίτι

προσγειώνεται πάνω στην καφετιά τους γούνα, χρόνια τώρα

Ξεκινά κυνηγητό ανάμεσα στα δέντρα που παρακολουθούν

σε στάση προσοχής, χωρίς τέλος δίχως νίκη

Το σπουργίτι κοροϊδεύει και έπειτα χάνεται στο φως

Μένει ο σκύλος οργισμένος, μα με μια απότομη κίνηση του κεφαλιού

προσπερνά την σύγχυση ορμώμενος σε όποια κότα βρει μπροστά

Η Άνοιξη κερνάει μυρωδιές και αρώματα ένα αεράκι μοσχοβολά θυμάρι

Γεμίζει η πλάση ευωδιά με τις ανάσες του έφηβου αέρα

Ο κήπος έχει ποτιστεί ελιξίριο νεότητας σαν να μη πέρασε μια μέρα!

Απ’ όταν ήμαστε παιδιά…………………….

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Να ρωτησω κατι,στον δημο Αιγαλεω δεν εχουν βγει οι συμβασιουχοι σε επισχεση εργασιας γιατι ειναι απληρωτοι απο τον Οκτωμβρη;Mιλησα ρε παιδια μαζι τους στης 30 Μαρτη.Ποιος γραφει σε αυτο το μπλοκ και δεν γραφει τιποτα γιαυτους;

Υπάλληλος του μήνα είπε...

Έχεις απόλυτο δίκιο. Απλά αν έχεις καταλάβει το ιστολόγιο ουσιαστικά έχει κατεβάσει ρολά.